ရြာသာယာက ျမႏွင္းမံႈ... အပိုင္း(၃)

(၄)

ကၽြန္ေတာ္ ရုတ္တရက္ထၾကည့္ၿပီး အိမ္ျပင္ထြက္ဟန္ျပဳလုိက္ေသာအခါ ေက်ာ္စုိးကလည္း ေခြးအူသံမ်ားေၾကာင့္လန္႔ႏိႈးလာၿပီး

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ငမင္း... ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ..."

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဘယ္မွမဟုတ္ပါဘူးကြာ.. ေခြးေတြ ဒီေလာက္အူေနတာ ဘာအေၾကာင္းရွိလဲ သြားၾကည့္မလုိ႔ပါ... "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " မင္းမသြားနဲ႔ ငမင္း.. မင္းတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ငါ့အျပစ္ျဖစ္မယ္.. ငါသြားလုိက္မယ္.. ေနာက္ၿပီး ငါ့တုိ႔အိမ္ေရွ႕မွာပဲ ေခြးေတြ ဒီေလာက္အူေနတာ သိပ္မသကၤာဘူး.. မင္းအိမ္ထဲမွာပဲ ေနခဲ့.." ဟု ဆုိကာ ဓါတ္မီးတစ္လက္ႏွင့္ ထရံတြင္ေထာင္ထားေသာ ငွက္ၾကီးေတာင္တစ္လက္ဆြဲၿပီး ထြက္သြားေလသည္။ မသြားပါႏွင့္ေျပာမွ ပိုသြားခ်င္ေသာ လူရဲ႕ဗီဇ ႏွင့္ စူးစမ္းတတ္ေသာအက်င့္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္စုိးေနာက္ကို လုိက္သြားမိသည္.. သုိ႔ေသာ္ အိမ္ထဲမွ မထြက္ရေသးခင္ အိမ္ေနာက္ဘက္တြင္ရွိေသာ ငွက္ေပ်ာေတာဘက္မွ တရွဲရွဲ နွင့္ လူတိုးသလို အသံၾကားေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ရွိေသာဓါတ္မီးတစ္လက္ကိုဆြဲကာ အိမ္အေနာက္ဘက္သုိ႔ထြက္လာခဲ့သည္...

ေမွာင္မဲေနေသာ ညကာလတြင္ လကေလးကလည္း မွိန္ျပျပအလင္းေရာင္ကေလးသာ ေပးႏုိင္သျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္က မႈန္တိမႈန္၀ါးးးးး

ထုိစဥ္ ရိပ္ခနဲ လူရိပ္တစ္ခုနွင့္အတူ ငွက္ေပ်ာေတာကို တုိးေသာအသံေၾကာင့္ ဓါတ္မီးနွင့္ ျဖတ္ခနဲထုိးၿပီး ေျပးလုိက္သြားသည္... " ဟိတ္.. ဘယ္သူလဲ..." ... ငွက္ေပ်ာခုိင္ေတြလာခိုးေသာ သူခိုးေပပဲလား... ေၾကာက္စိတ္ထက္ မခံခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာသျဖင့္ အနားတြင္ရွိေသာ တုတ္ပုိင္းတစ္ခုကို ဆြဲကာ ငွက္ေပ်ာေတာထဲတုိးၿပီး လုိက္သြားမိေလေတာ့သည္။ တစ္ပုိင္တစ္ႏိုင္ျခံထဲတြင္စိုက္ထားေသာ ငွက္ေပ်ာေတာက သိပ္မၾကီးေခ်။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေရွ႕ကအရိပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ေျပးလုိက္သြားေသာအခါ ငွက္ေပ်ာေတာအဆံုးကို မေရာက္ႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ဆံုးမမိႏုိင္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ေမာေမာျဖင့္ ကြက္လပ္ကေလးတစ္ခုတြင္ ထုိင္ခ်လုိက္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိပ္မေက်နပ္.. ဒီငွက္ေပ်ာေတာ ေသးေသးေလးထဲမွာ သူခုိးကိုမေတြ႕သည့္အတြက္ ကိုယ့္ကုိကုိယ္လည္း အားမလုိအားမရျဖစ္ေနမိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အပုတ္နံ႔မ်ား စူး၀ါးစြာရလာၿပီး တရွဲရွဲျဖင့္ ေတာတုိးသံမ်ားႏွင့္အတူ လူမည္းမည္းၾကီး သံုးေယာက္ထြက္လာေလသည္။ ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထင္ ေစာေစာကသူခိုးေတြမ်ား ျပန္လာရန္ွရွာတာလားလုိ႔ ထင္ေနမိသည္။ သို႔ေသာ္ နီးလာေသာအခါ ထိုလူသံုးေယာက္ကုိ စိတ္ထဲမွာ ျမင္ဖူးသလုိလုိရွိသည္ဟုခံစားလာရသည္း အထူးသျဖင့္ ေရွ႕ဆံုးမွ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကားကားႏွင့္ လူၾကီးကို ေသခ်ာျမင္ဖူးေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဘယ္မွာျမင္ဖူးလဲ ေတြးမရ...

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟိတ္... ဘယ္သူေတြလဲ.. ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲ.. မင္းတုိ႔ ငွက္ေပ်ာခုိင္သူခုိးေတြမဟုတ္လား.. "

ေရွ႕ဆံုးမွ အရိပ္မည္း။ ။ " မင္း ငွက္ေပ်ာခုိင္ကို ငါတုိ႔စိတ္မ၀င္စားဘူး.. ငါတုိ႔ မင္းကိုေတြ႕ခ်င္လုိ႔လာခဲ့တာ.."

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဘာ.. ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ႕ခ်င္လုိ႔လာတာ ဟုတ္လား.. ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို တစ္ခါမွ ျမင္လည္း မျမင္ဖူးဘူး... သိလည္း မသိဘူး..ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီရြာကပဲလား.. ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႕ခ်င္တာ ဘာကိစၥလဲ.. "

အရိပ္မည္း။ ။ " မင္း ဟုိေန႔က ငါတုိ႔အိမ္ကို လာေမႊသြားတာ မေက်နပ္လို႔လုိက္လာတာ.. မင္းက ငါတုိ႔ေနရာကိုလည္း လာေသးတယ္.. ငါတုိ႔ကိုလည္း ခြင့္မေတာင္းဘူး.. အဲဒါကို မေက်နပ္ဘူး... ေအး..မင္းအသက္ကို ႏွေျမာရင္ ငါတုိ႔ေက်နပ္တဲ့အထိ ေတာင္းပန္.. မေတာင္းပန္ရင္ေတာ့ ငါတုိ႔မင္းကို လံုး၀မေက်နပ္ႏုိင္ဘူး.. "

ကၽြန္ေတာ္ အသည္းအသန္စဥ္းစားရေတာ့သည္။ ငါ ဘယ္တုန္းက ဘယ္အိမ္ကို သြားေမႊမိပါလိမ့္... ငါ ဓါတ္ပံုပဲလုိက္ရုိက္ေနတာပါ.. ဘယ္အိမ္ကိုမွ မ၀င္မိပါဘူး... ေနအုန္းးးးး ငါ အိမ္တစ္အိမ္ကို ၀င္မိတယ္... အဲဒါ ျမႏွင္းမံႈတုိ႔ တဲပဲ.. ဒါေပမယ့္ အထဲမွာ ဘယ္သူမွမွ မရွိတာ... သူတုိ႔က ပုိင္ရွင္ေတြတဲ့.. ဘာေတြလဲ.. သူမ်ားေတြေျပာေတာ့ အဲဒီေနရာက သရဲေျခာက္လုိ႔ ဘယ္သူမွ မလာရဲဘူး ဆုိၿပီး ဘယ္ကပုိင္ရွင္ေတြေရာက္လာတာလဲ.. ကၽြန္ေတာ္ အရိုးသားဆံုးပဲ စဥ္းစားမိလုိက္သည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္အိမ္မွ မ၀င္ဘူး.. ဒါေပမယ့္ တဲတစ္တဲေတာ့ ၀င္မိတယ္.. ဒါေပမယ့္ တဲပုိင္ရွင္ေတြက ေသၿပီးၿပီေလ.. ေနာက္ၿပီး ပုိင္ရွင္မွ မရွိၾကေတာ့တာ.. ခင္ဗ်ားတုိ႔ေျပာေနတာေတြ အဓိပၸါယ္မရွိဘူးေနာ္.."

ကၽြန္ေတာ္စကားဆံုးသည္ႏွင့္ အရိပ္မည္းၾကီးသံုးေယာက္က တဟီးဟီး တဟားဟားနွင့္ ထရယ္ၾကေတာ့သည္။

အရိပ္မည္း။ ။ " မင္းေျပာတဲ့ တဲပုိင္ရွင္ဆုိတာ ငါပဲ... ဟိုႏွစ္ေယာက္က ငါ့တပည့္ေတြ... "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဒါဆုိ ခင္ဗ်ားက.. ခင္ဗ်ားက.. ျမႏွင္းမံႈအေဖေပါ့.. ဟုတ္လား... "

ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ အသိတစ္ခုလင္းခနဲျဖစ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဟိုတစ္ခါ အိမ္မက္ထဲတြင္ ျမင္ဖူးလုိက္ေသာ မ်က္ႏွာၾကီးေတြ... အရိပ္မည္းၾကီးမွ ေခါင္းညိမ့္ၿပီး " ကဲ ဘယ္လုိလဲ ေကာင္ေလး... မင္းေတာင္းပန္ေတာ့မလား... မင္း ငါ့တဲကိုလာတုန္းက ငါတုိ႔မရွိလုိ႔ ေနာက္ၿပီး မင္းေနာက္ကို အလုိက္မွာ ငါ့သမီးက ကာဆီးကာဆီးလုပ္ေနလို႔ ႔ မင္းသက္သာသြားတယ္... ငါတုိ႔ေက်နပ္ေအာင္ မေတာင္းပန္လုိ႔ကေတာ့ ငါတုိ႔အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိရမယ္ေဟ့.. " ေျပာေျပာဆုိဆုိ ေဒါသထြက္လာသည္ထင္သည္။ ေဘးက ငွက္ေပ်ာပင္ၾကီးကို လက္၀ါးၾကီးျဖင့္ ေျဖာင္းခနဲ ရုိက္လုိက္သည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " အင္း.. ပုိင္ရွင္ေတြက မေက်နပ္လုိ႔ ေတာင္းပန္ဆုိေတာ့လည္း ေတာင္းပန္ရတာေပါ့ဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ ဦးရီးတုိ႔အိမ္ထဲကို ခြင့္မေတာင္းဘဲ ၀င္လာမိတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္.. ေက်နပ္ပါေတာ့ေနာ္.. "

အရိပ္မည္း။ ။ " မင္း ဒီလုိေတာင္းပန္ရံုနဲ႔ေတာ့ မရဘူး.. ငါတုိ႔အတြက္ စားစရာ ေသာက္စရာ ဖန္တီးေပးရမယ္.. "

ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲ ေထာင္းခနဲျဖစ္သြားသည္။ ေတာင္းပန္တာထက္ ေနာက္တဆင့္ေက်ာ္ေသာအေျခအေနကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွလက္မခံႏုိင္ေတာ့...။ ျပန္ဖိုက္မယ္ဆုိရင္လည္း သူတုိ႔က သံုးေယာက္ ကုိယ္က တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္လုိမွမလြယ္.. ဒီေတာ့ အခ်ိဳသပ္ေပါင္းမွျဖစ္မည္ဟု ေတြးမိၿပီး မ်က္ႏွာကို အတတ္ႏုိင္ဆံုးျပံဳးကာ

ကၽြန္ေတာ္။ ။" ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်.. ဦးရီးတုိ႔ စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္ေစရပါ့မယ္.. ဘယ္လုိအစားအေသာက္ေတြကို ဘယ္လုိေနရာကိုပုိ႔ေပးရမလဲသာ ေျပာပါ... "

အရိပ္မည္း။ ။ " အစားအစာကေတာ့ အမဲသား သံုးပိႆာ အရက္သံုးပုလင္းကို မနက္ျဖန္ည ဆယ့္ႏွစ္နာရီတိတိမွာ ငါ့တဲကို လာပုိ႔.. ဒါဆုိရင္ ငါတို႔ေက်နပ္မယ္.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟုတ္ကဲ့ပါ ခင္ဗ်.. "

ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ အရိပ္မည္းသံုးေယာက္က အခိုးအေငြ႕မ်ားလုိ လြင့္ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားေလေတာ့သည္။

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ေဟ့ေကာင္ ငမင္း.. ထစမ္း... မင္း ဒီေနရာကို ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး ေရာက္ေနတာလဲ... ငါျပန္လာေတာ့ မင္းကို မေတြ႕လုိ႔ ရုတ္တရတ္ အရမ္းစိတ္ပူသြားတာပဲ.. အိမ္ေပၚမွာ ေနပါလုိ႔မွာထားရက္နဲ႔ကြာ.."

ကၽြန္ေတာ္ကို ေက်ာ္စုိးက လႈပ္လုိက္ကာမွ အသိျပန္၀င္လာၿပီး ေဘးနားၾကည့္လုိ္က္ေတာ့ အိမ္ေနာက္ေဖးနားေလးက ငွက္ေပ်ာေတာစပ္တြင္ ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕လုိက္ရေလသည္။ ဟင္... ဒါဆုိ ငါေစာေစာက ေျပးလုိက္ေနတာ ဒီေနရာကိုပဲ ျပန္ေရာက္လာပါလား... ငါ အိမ္မက္မက္ေနတာမ်ားလား... ကၽြန္ေတာ္ ရုတ္တရတ္ သတိရသြားၿပီး အနားက ငွက္ေပ်ာပင္ၾကီးကို ေသခ်ာမီးထုိး၍ ၾကည့္လုိက္ေလေသာအခါ ငွက္ေပ်ာပင္တြင္ ထင္ရွားေသာ လက္၀ါးရာၾကီးတစ္ခ်က္ကို ေတြ႕ျမင္လုိက္ရေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ ေက်ာ္စုိးလည္း အံ့ၾသသြားၿပီး ..

ေက်ာ္စုိး။ ။" ဟင္... ဒါ .. ဒါ.. ျမႏွင္းမံႈအေဖရဲ႕လက္ခ်က္ မဟုတ္လား.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " မင္းက လက္၀ါးရာျမင္တာနဲ႔ ဘာလို႔ ေသခ်ာေျပာႏိုင္ရတာလဲ.. " ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာေအာင္ ေမးၾကည့္လုိက္သည္။

ေက်ာ္စုိး။ ။ " မင္း ဒီလက္၀ါးရာကို ေသခ်ာၾကည့္စမ္း.. သာမာန္လက္၀ါးရာနဲ႔ တူလားလုိ႔.. " မွန္သည္။ ရုိက္ထားေသာလက္၀ါးရာမွာ သာမန္လက္၀ါးထက္ အရြယ္အစားၾကီးၿပီး ရုိက္ခ်က္အေတာ္ျပင္းထန္ေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " အင္း .. ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ တျခားလူလက္၀ါးေရာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " မျဖစ္ႏုိင္ဘူး ငမင္း... သာမာန္လက္၀ါးအရြယ္အစားဆုိရင္ေတာ့ မင္းေျပာသလုိ ငါလည္း ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္မိမွာပဲ.. ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ၾကီးတဲ့လက္၀ါးပုိင္ရွင္က တုိ႔ရႊာမွာ ႏွစ္ေယာက္မရွိဘူး.. ငမင္း.. မင္း ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ခဲ့လဲ.. ငါ့ကို အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အမွန္အတုိင္းေျပာပါကြာ.. ငါ မင္းအတြက္ စိတ္ပူလုိ႔ပါ... " ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္စုိးကိုၾကည့္ရင္း သနားစာနာမိလာသည္.. အင္းေလ.. သူလည္း ငါ့ကိုေခၚထားတာ တာ၀န္ေတြပိၿပီး စိတ္ပူရွာမွာေပါ့.. ငါ ေျပာျပလုိက္ရင္ ေကာင္းမလားမသိဘူး.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ခ်မ္းသာသြားေအာင္ ေျပာျပလုိက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္ေလ.. ဟုေတြးလ်က္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို အစဆံုး ေျပာျပလုိက္ေလသည္။ ထုိအခါ ေက်ာ္စုိးက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ျပင္းျပင္းခ်လ်က္...

ေက်ာ္စုိး။ ။ " မင္းကြာ.. ငါ အတန္တန္တားထားရက္နဲ႔ သူတုိ႔နဲ႔ ပတ္သတ္ျဖစ္ေအာင္ ပတ္သတ္တယ္.. မင္းတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ.. ဟင္းးးးးးး ကဲပါ.. ေမ်ာက္မိႈင္သလုိ မိႈင္မေနနဲ႔ ျဖစ္ၿပီးမွေတာ့ ဘယ္တတ္ႏုိင္ပါ့မလဲ.. အခု မင္း ဘာဆက္လုပ္မယ္ စဥ္းစားထားလဲ.."

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ငါကေတာ့ ေတာင္းပန္ၿပီးၿပီပဲကြာ.. အစာထပ္ေတာင္းတာကေတာ့ သက္သက္မဲ့ ငါ့ကို စိန္ေခၚေနသလုိပဲ.. သူတုိ႔လုိ မေကာင္းဆုိး၀ါးေတြကို ငါက အရံူးေပးရမွာလား.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " မင္း ေစာေစာကေတာင္ ေတာင္းပန္ၿပီး လုပ္ေပးပါ့မယ္ဆုိ.. ခုမွလာၿပီး... "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ေနစမ္းပါဦး.. မင္းက ငါစကားေျပာရင္ ငါ့ကို ႏွိပ္ကြက္ဖုိ႔ပဲတတ္တယ္.. ေစာေစာက ငါ့မွာ ဘာအကာအကြယ္မွ မပါဘူးေလ.. ခုလုိသြားေျပာရင္ ဟိုေကာင္ေတြ ၀ုိင္းေဆာ္တာနဲ႔ မင္းနဲ႔ခုလုိထုိင္ၿပီး စကားေျပာေနႏုိင္မွာေတာင္မဟုတ္ဘူး.. အေတြးအေခၚေတြ ျမင့္စမ္းပါ.. ေကာင္ၾကီးရာ.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " အမယ္.. မင္းကမ်ား.. ကဲပါ.. စကားလမ္းေၾကာင္းလြဲသြားမယ္.. ဒီပံုစံအတုိင္းကို မင္းကိုသူတုိ႔ အခ်ိန္မေရြး ျပသနာရွာႏုိင္တယ္.. အဲဒီေတာ့ မင္းမွာ အကာအကြယ္တစ္ခုေတာ့ မရွိမျဖစ္လုိေနၿပီ.. ဒီလုိလုပ္.. မနက္က်ရင္ ဟိုဘက္ရြာမွာ ငါ့ဦးေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္.. သူက ပေယာဂေတြဘာေတြလည္း ကုတယ္.. ငါသူ႔ဆီသြားၿပီး အေဆာင္လက္ဖြဲ႔ေလး ဘာေလးေတာင္းၾကည့္မယ္.. အျပန္က်ရင္ ရြာဦးဘုန္းၾကီးကို သင့္သလုိေလွ်ာက္ၿပီး ပရိတ္ေရ ၊ ပရိတ္ၾကိဳးေတာင္းခဲ့မယ္ကြာ. .မေကာင္းဘူးလား.. မင္းအလုပ္ကေတာ့ အိမ္မွာပဲေန... ဟုတ္ၿပီလား.."

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟအင္း .. မင္းက အဲ့လုိလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါ အိမ္မွာ ခန္႔ခန္႔ၾကီးမေနခ်င္ဘူးကြာ.. ဒီလုိလုပ္.. ငါ မနက္ျဖန္ ညအတြက္ စားစရာေသာက္စရာေတြကို ရြာထဲက ရွာ၀ယ္ထားလုိက္မယ္.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " အိုေက.. ၿပီးေရာ.. ဒါေပမယ့္ မင္း ဟိုတဲကိုေတာ့ ငါမပါဘဲ ေနာက္ထပ္ မသြားရဘူးေနာ္.. ငါ့ကို ကတိေပးႏုိင္မလား.."

ကၽြန္ေတာ္။` ။ " ေအးပါကြာ.. ကတိေပးပါတယ္.. ကဲကဲ.. ညနက္လွၿပီ.. မင္းလည္း အိပ္ေတာ့.. ငါလည္း အိပ္ေတာ့မယ္.. "

အိပ္ယာထဲ၀င္ၿပီး ေခါင္းအံုးနဲ႔ ေခါင္းနဲ႔ထိၿပီး ခဏတြင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ ခဏအၾကာတြင္ အိပ္ေနေသာျခင္ေထာင္ေဘးမွ တရံႈရံူငုိေနေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အသံၾကားသျဖင့္ လန္႔သြားၿပီး လွည့္ၾကည့္လုိက္ရာ.. ေဘးတြင္ အက်ီအကြက္ ထမီအကြက္ကေလးျဖင့္ ငိုေနေသာ မိန္းကေလးကို ျခင္ေထာင္ၾကားမွ ၀ုိးတ၀ါးျမင္လုိက္ရသျဖင့္ ျခင္ေထာင္ကို အသာမကာ ၾကည့္လုိက္မိေလေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဒီမွာ မိန္းကေလး.. မင္းဘာလုိ႔ ဒီအနားမွာ ငိုေနတာလဲ.. မင္းဘယ္သူလဲ.." ထိုအခ်ိန္တြင္ ဟုိဘက္လွည့္ငိုေနေသာ မိန္းကေလးမွ ဒီဘက္ကုိ ျပန္လွည့္အလာတြင္ ေခ်ာေမာလွပေသာ ရုပ္ကေလးကို ေတြ႕လုိက္ရသည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟင္.. ျမႏွင္းမံႈ.. ျမႏွင္းမံႈ.. မဟုတ္လား.. ဒီကုိ ဘယ္လုိေရာက္ေနတာလဲဟင္.."

ျမႏွင္းမံႈ။ ။ " ျမႏွင္းမံႈ.. အစ္ကိုနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လုိ႔ အခက္အခဲေတြၾကားထဲက အစ္ကုိဆီလာခဲ့တာပါ.. ညတုန္းကလည္း လာခဲ့ပါေသးတယ္.. ဒါေပမယ့္ အေဖတုိ႔လာလုိ႔ ျမႏွင္းမံႈျပန္သြားခဲ့တာပါ .."

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟင္... ျမႏွင္းမံႈ အစ္ကိုကိုေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုတာ ဘာကိစၥလဲဟင္.. ေနာက္ၿပီး ျမႏွင္းမံႈ ဘာလုိ႔ငိုေနရတာလဲ.. "

ျမႏွင္းမံႈ။ ။ " အစ္ကို ရြာကုိစလာကတည္းက ရြာထိပ္က ျမႏွင္းမံႈတုိ႔ တဲအနားမွာ ေတြ႕လုိက္ကတည္းက အစ္ကိုက သတၱိရွိၿပီး စူးစမ္းတတ္တယ္.. ေနာက္ စိတ္ေကာင္းရွိတယ္ဆုိတာ ျမႏွင္းမံႈသိလုိက္ပါတယ္.. အစ္ကို.. ျမႏွင္းမံႈက အရင္လူ႔ဘ၀က သူမ်ားသတ္ခဲ့လုိ႔ေသခဲ့ရၿပီး မကၽြတ္မလြတ္ျဖစ္ေနခ့ဲတာပါ.. ဒါေပမယ့္ နွင္းမံႈ ဒီဘ၀မွာ မေပ်ာ္ဘူး .. အစ္ကုိ.. ႏွင္းမံႈ ကၽြတ္လြတ္ခ်င္တယ္.. ဒီရြာက လူေတြကို အကူအညီေတာင္းဖုိ႔ ႏွင္းမံႈ စမ္းၾကည့္ပါေသးတယ္.. ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔က ႏွင္းမံႈကိုျမင္တာနဲ႔ သရဲေျခာက္တယ္လုိ႔ပဲ ထင္ၿပီး ေျပးၾကေတာ့ ႏွင္းမံႈေျပာခ်င္တာေတြ မေျပာလုိက္ရဘူးေလ.. အခု အစ္ကို ကို ႏွင္းမံႈလာၿပီး အကူအညီေတာင္းတာပါ.. ႏွင္းမံႈကို ကူညီပါေနာ္.. အေဖကေတာ့ ဒီဘ၀မွာပဲ သူ႔တပည့္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနၿပီ.. ႏွင္းမံႈကိုလည္း သူနဲ႔အတူ မကၽြတ္လြတ္ေစခ်င္ဘူးေလ.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟာ.. ဟုတ္လား.. ညတုန္းကေတာင္ ႏွင္းမံႈအေဖက အစ္ကုိကုိ လာၾကိမ္း၀ါးၿပီး သူတုိ႔အတြက္ အစားအေသာက္နဲ႔ ႏွင္းမံႈတုိ႔အိမ္ကို ခြင့္မေတာင္းဘဲလာလုိ႔ တဲ့.. ေတာင္းပန္ခုိင္းေနတယ္.. "

ျမႏွင္းမံႈ။ ။ " ႏွင္းမံႈ သိပါတယ္ အစ္ကို... အစ္ကို တစ္ေယာက္တည္း မေၾကာက္မရႊံ႕ ႏွင္းမံႈတုိ႔တဲကို လာတာလည္း ႏွင္းမံႈသိတယ္.. အစ္ကုိ တဲထဲ၀င္လာကတည္းက ႏွင္းမံႈ အစ္ကိုေဘးမွာ တခ်ိန္လံုးရွိေနပါတယ္.. အစ္ကိုက စူးစမ္းၿပီး ဓါတ္ပံုလုိက္ရုိက္တုန္းက ႏွင္းမံႈရဲ႕ စံပယ္ပန္းေလးကို ရုိက္တုန္းကေတာင္ ႏွင္းမံႈက လွမ္းဆြဲလုိက္ေသးတယ္.. ေနာက္ၿပီး အေဖတုိ႔ျပန္လာေတာ့ အပုတ္နံ႔ေတြေပးၿပီး တံခါးရြက္ေတြကို လႈတ္ ေျခာက္လွန္႔ခဲ့တာလည္း ႏွင္းမံႈပါပဲ.. အေဖတို႔က လူစိမ္းအိမ္ထဲ၀င္လာရင္ လံုး၀မၾကိဳက္ဘူးေလ.. ဒါေပမယ့္ အစ္ကိုက စူးစမ္းေနေသးေတာ့ အေဖတုိ႔ေတြ႕သြားၿပီး အတင္းလုိက္တုန္းကေတာင္ အစ္ကို တစ္ခုခုျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ ႏွင္းမံႈ အေဖတုိ႔ကို တားမိေသးတယ္.. ဒါေပမယ့္ မရခဲ့ပါဘူး.. ေနာက္ေတာ့မွ အေဖတို႔ အစ္ကုိ႔ကို မမိဘဲ ေဒါသထြက္ၿပီး ျပန္လာမွ စိတ္ေအး၇ေတာ့တယ္... "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟုတ္လား... အဲဒီဓါတ္ပံုထဲမွာ ပါတဲ့ လက္ကေလးဟာ ႏွင္းမံႈရဲ႕လက္ကေလးလားလုိ႔ေတာင္ အစ္ကုိထင္လုိက္မိေသးတယ္.. အစ္ကို အိမ္ထဲ၀င္တဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး မနက္ျဖန္ည ႏွင္းမံႈရဲ႕အေဖကို အစားအေသာက္ေတြနဲ႔ အစ္ကုိလာေတာင္းပန္ပါ့မယ္.. "

ျမႏွင္းမံႈ။ ။ " မလာနဲ႔.. အစ္ကို.. အေဖတို႔က အစ္ကုိ႔ကိုပါသတ္ၿပီး တပည့္အျဖစ္ေမြးဖုိ႔ တိုင္ပင္ေနၾကတာ ႏွင္းမံႈၾကားခဲ့ရတယ္.. အဲဒီကို ေနာက္ထပ္ မလာပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္.. ႏွင္းမံႈကို မကယ္ႏုိင္ရင္လည္း ရွိပါေစေတာ့.. အစ္ကိုကို ႏွင္းမံႈ ဒုကၡမေရာက္ေစခ်င္ဘူး... "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " အစ္ကို လာဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ ႏွင္းမံႈ.. စိတ္မပူပါနဲ႔.. အစ္ကုိ႔ဘက္ကလည္း အကာအကြယ္ေတြနဲ႔ လာခဲ့မွာပါ.. အစ္ကို႔ကို ဘယ္သူမွ ဘာမွလုပ္လုိ႔မရဘူး..ေနာက္ၿပီး ႏွင္းမံႈကိုလည္း မနက္ျဖန္ည အစ္ကိုကယ္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ၿပီ.. "

ဲျမႏွင္းမံႈ။ ။ " ဟင္... အစ္ကုိ .. အစ္ကုိ တကယ္ေျပာတာလား..ဟင္... ေပ်ာ္လုိက္တာ .. အစ္ကုိရယ္.. ႏွင္းမံႈ ဒီဘ၀ဆုိးၾကီးထဲက လြတ္ခ်င္ေနတာ ၾကာပါၿပီ.. အစ္ကို႔ဘက္ကသာ ကုိယ့္ကိုကုိယ္ လံုျခံဳေအာင္ ျပင္ဆင္လာခဲ့ပါေနာ္.. ႏွင္းမံႈလည္း ဒီဘ၀ၾကီးကေနလြတ္ကၽြတ္ဖုိ႔အတြက္လုပ္ေပးတဲ့ အစ္ကိုကို တစ္စံုတစ္ရာ အထိခုိက္မခံပါဘူး.. ႏွင္းမံႈလည္း အစ္ကိုကို ကူညီပါ့မယ္.. ကဲ.. ႏွင္းမံႈ လာတာလည္းၾကာေနၿပီ.. ေတာ္ၾကာ အေဖလုိက္လာအုန္းမယ္.. ႏွင္းမံႈျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္.."

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ေကာင္းပါၿပီ.. ျမႏွင္းမံႈ.. အစ္ကိုလည္း ဘာလုပ္ရမယ္ ဆုိတာကို အစီအစဥ္ဆြဲရအုန္းမယ္. "

ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ျမႏွင္းမံႈ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ခဏအၾကာတြင္ ၾကက္တြန္သံမ်ားၾကားရၿပီး အေရွ႕ဘက္မွ ေရာင္နီလာေခ်ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အိပ္ရာထဲမွာ တလူးလူး တလိမ့္လိမ့္ျဖင့္ ေခါင္းထဲမွာ အစီအစဥ္ေတြကို တိတိက်က်ျဖစ္ေအာင္ ေရးဆြဲလ်က္.. မၾကာမီ ေက်ာ္စုိး ႏိႈးလာၿပီ..

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ဟိတ္.. ေကာင္ၾကီး.. ေစာေစာစီးစီး ႏိုးလုိ႔ပါလား.. ငါက မင္းမႏိုးေသးဘူးလုိ႔ေတာင္ထင္ေနတာ.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟုတ္တယ္.. ေက်ာ္စုိး.. ငါ တစ္ညလံုး မအိပ္ရေသးဘူး.. ညက ငါ့ဆီကို ျမႏွင္းမံႈလာသြားတယ္.. ေနာက္ၿပီး သူ ဒီဘ၀က ကၽြတ္လြတ္ခ်င္ၿပီ.. သူ႔အေဖၾကီးကလည္း သေဘာမတူဘူး တဲ့.. ငါ ျမႏွင္းမံႈေလးကို အရမ္းသနားတာပဲကြာ.. သူ ဒီဘ၀ဆုိးၾကီးကေန လြတ္ကၽြတ္သြားေအာင္ ငါတတ္ႏိုင္သမွ် လုပ္ေပးခ်င္တယ္.. ငါ့ကို ကူညီပါ ေက်ာ္စုိး.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ေအး.. ငါတုိ႔ရဲ႕ ပထမအစီအစဥ္ထဲမွာ အဲဒါမပါဘူး.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ မင္း သိပ္ၿပီး ဆႏၵျပင္းျပေနတယ္ဆုိရင္လည္း ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာကို ငါ့ဦးေလးနဲ႔ ေသခ်ာတုိင္ပင္လုိက္ပါ့မယ္.. မင္း ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔.. ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မင္းအားရွိဖုိ႔လုိတယ္.. အရင္အိပ္လုိက္အုန္း.. အိပ္ယာႏိႈးမွ ေခါင္းေအးေအးထားၿပီး စဥ္းစားေနာ္.. ငါလည္း မနက္စာစားၿပီးတာနဲ႔ ငါ့ဦးေလးရွိတဲ့ ရြာကို သြားလုိက္မယ္.. ကဲကဲ.. အိပ္လုိက္.. "

ေက်ာ္စုိး စကားနားေထာင္လုိက္တာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မည္ဟုေတြးမိသည္ႏွင့္ စိတ္ကို ေလ်ာ့ခ်လုိက္ရာ မၾကာမွီပင္ အိပ္စက္ျခင္းအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။ ေန႔လည္ပိုင္းတြင္ ႏိႈးလာေသာအခါ ေက်ာ္စုိး ျပန္ေရာက္ႏွင့္ေနေလၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ေက်ာ္စုိး.. မင္းဘယ္အခ်ိန္က ျပန္ေရာက္လဲ.. ငါ့ကို ႏိႈးလုိက္ေရာေပါ့ကြာ.. ဘာထူးေသးလဲ.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ေအး.. ငါ့ဘၾကီးနဲ႔ မေတြ႕ဘူးကြ.. သူ ခရီးထြက္သြားတယ္.. အဲဒါနဲ႔ ငါလည္း ရြာဦးေက်ာင္းက ဘုန္းဘုန္းကိုေလွ်ာက္ေတာ့ သတၱ၀ါေတြ ကယ္ေကာင္းပါတယ္ တဲ့.. ဘုန္းဘုန္းက ပရိတ္ေရေတြ၊ ပရိတ္ၾကိဳးေတြ စြန္႔လုိက္တယ္.. ေနာက္ၿပီး ညဘက္သြားတဲ့အခါ ေက်ာင္းမွာ လာတည္းေနတဲ့ အာဂႏၱဳ ဘုန္းဘုန္းတစ္ပါးပါ လုိက္ၿပီး ကူညီလိမ့္မယ္.. မင္း စိတ္သာခ်ေတာ့ .. မင္းအိပ္ေနတဲ့အတြက္ ညအတြက္အစားအေသာက္ေတြပါ ငါသြား၀ယ္လုိက္တယ္.. ေဟာ ဒီမွာ အမဲသား သံုးပိသာ ေဟာဒီမွာ အရက္ျပင္း သံုးပုလင္း.. ဆရာေတာ္က တစ္ခုေတာ့မွာလုိက္တယ္.. အားလံုးကၽြတ္လြတ္သြားေအာင္ လုပ္ေပးပါ.. ေနာက္ဆံုး မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ေတာင္မွ ဟုိကၽြတ္လြတ္ခ်င္ေနတဲ့ ဒကာမေလးကို ကၽြတ္လြတ္ေအာင္ လုပ္ေပးလုိက္ၾကပါ တဲ့.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ေတာ္ေသးတာေပါ့ကြာ.. ခုမွပဲ စိတ္ေအးႏုိင္ေတာ့တယ္.. ကဲ...မင္းလည္းပင္ပန္းလာၿပီ.. ထမင္းတူတူစားရေအာင္ကြာ.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " အမယ္.. ငါ မနက္ေစာေစာကတည္းက တစ္ခါတည္း ခ်က္ထားလုိ႔သာေပါ့.. မဟုတ္ရင္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားစားရမလား မသိဘူး.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟားဟား.. အဲဒီေတာ့လည္း အႏၱရယ္ပိုကင္းတာေပါ့ကြာ.. "

ေျပာေျပာဆုိဆုိ ထမင္းစားေသာက္ရန္အတြက္ ေက်ာ္စုိးနွင့္အတူ မီးဖုိေခ်ာင္ကို ထသြားလုိက္ေလသည္။

ညသည္ ပိန္းပိန္းေအာင္ ေမွာင္မည္းေနေပသည္တကားး.. သြားခါနီး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေက်ာ္စုိးကေတာ့ ပရိတ္ေရမ်ားကို ေသာက္လည္းေသာက္ .. တစ္ကိုယ္လံုးကိုလည္း ေလာင္းထားလုိက္သည္း

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ေဟ့ေကာင္ ေက်ာ္စုိး.. ေျဖးေျဖးေလာင္းပါကြာ.. ဇတိဆိုေတာ္ေရာေပါ့.. မင္းက ေရခ်ိဳးေနသလားေအာက္ေမ့ရတယ္. .ေတာ္ၾကာ တကယ္အသံုးလုိမွ မရွိျဖစ္ေနဦးမယ္.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ေအးပါကြ.. ငါလည္း ဒါမ်ိဳးတစ္ခါမွ အေတြ႕အၾကံဳမရွိေတာ့ ေၾကာက္တာေပါ့ကြ.. သြားရမွာလည္း ငါတုိ႔တစ္ရြာလံုး ေၾကာက္ေနရတဲ့ ေနရာဆုိေတာ့ ခပ္လန္႔လန္႔ကြ.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " မင္းသတၱိေကာင္းတာကို ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔.. ဟို လုိက္မယ့္ဘုန္းဘုန္းကေရာ.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ဘုန္းဘုန္းက တရားထုိင္ၿပီး ေမတၱာပို႔ေနမယ္ တဲ့... သြားခါနီးမွ သြားေခၚရမွာ.. အခ်ိန္ၾကည့္ပါအုန္း.. သြားလုိ႔ရၿပီလားလုိ႔.. "

ကၽြန္ေတာ္လည္း ေက်ာ္စိုး သတိေပးမွ နာရီကိုၾကည့္လုိက္ေသာအခါ..

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ေအး သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သြားလုိ႔ရၿပီ.. ဟို အမဲသားထုတ္ကို ေသခ်ာထုတ္ေနာ္.. ငါကေတာ့ အရက္ပုလင္းကို ဆြဲမယ္.. မင္းက အမဲသားသယ္... "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ေဟ့.. ငမင္း.. ဒါက သရဲအတြက္ေနာ္.. မင္းက သိပ္ယံုရတာမဟုတ္ဘူး.. ကဲကဲ.. သြားမယ္.."

ေျပာေျပာဆုိဆုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ရြာလည္ လမ္းမၾကီးမွတဆင့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသုိ႔ ဦးတည္ၿပီး ထြက္လာခဲ့လုိက္သည္။ ရြာလမ္းမွာလည္း ေခြးေတြ ေဟာင္လုိက္ အူလုိက္သည့္ျဖစ္ျခင္း... ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ဘုန္းဘုန္းက ေက်ာင္းေအာက္မွ ဆီးၾကိဳေနသည္။

ဘုန္းဘုန္း။ ။ " ရြာထဲမွာ ဒီေလာက္ေခြးေတြေဟာင္ေနတာ ဒကာတုိ႔ပဲျဖစ္မယ္လုိ႔ ဘုန္းၾကီးေတြးထားၿပီးသားပါ.. ကဲကဲ.. သြားၾကရေအာင္. .."

ဘုန္းဘုန္းကေတာင္ ပုိၿပီး ဇြဲေကာင္းေနသည္။ ဒီလုိႏွင့္ ဘုန္းဘုန္းေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္လက္ကုိ တစ္ေယာက္ဆြဲကာ လုိက္သြားေလသည္။ တဲေရွ႕သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ အသင့္ပါလာေသာ မီးတုိင္မ်ားကို ထြန္းညိလုိက္ၿပီး မီးတုိင္ေလးတုိင္ပတ္လည္တြင္ ပရိတ္ေရမ်ား ျဖန္းထားလုိက္ၿပီး မီးတုိင္အျပင္ဘက္တြင္ အစားအေသာက္မ်ားကို ငွက္ေပ်ာဖက္ေပၚတြင္ ေသခ်ာတင္လုိက္သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ဘုန္းဘုန္းက ဘူးသီးေျခာက္ကေလးတစ္ခုကို အိတ္ထဲမွ ထုတ္ၿပီး ပရိတ္ေရစည္း၀ိုင္းအျပင္မွာ ထားေစသည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ကၽြန္ေတာ္ ဟိုေန႔က တဲပုိင္ရွင္မ်ားကို ခြင့္မေတာင္းဘဲ ဒီတဲထဲကို ၀င္ခဲ့မိပါတယ္.. အဲဒါေၾကာင့္ အခုလုိ အစားအေသာက္မ်ားနဲ႔ လာေရာက္ေတာင္းပန္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္.. တဲပိုင္ရွင္မ်ား စားၾကပါ.. ေသာက္ၾကပါ.. ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အျပစ္ကိုလည္း ခြင့္လြတ္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ..

ကၽြန္ေတာ့္စကားဆံုးသည္ႏွင့္ တဲအတြင္းမွ ၾကီးမားၿပီး မ်က္လံုးနီနီၾကီးမ်ားျဖင့္ ေခြးနက္ၾကီး သံုးေကာင္ထြက္လာေလၿပီး အမဲသားမ်ားကို စားေသာက္ေနေလေတာ့သည္။ ေက်ာ္စုိးကေတာ့ ေခြးၾကီးေတြကိုၾကည့္ၿပီး ေဇာေခၽြးမ်ားျပန္လ်က္... ေခြးၾကီးမ်ားကလည္း စားလုိက္.. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို စုိက္ၾကည့္လုိက္နွင့္... ထုိအခ်ိန္တြင္ တဲေဘးတြင္ ျဖဴျဖဴအရိပ္ကေလးတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္မထင္ လွမ္းျမင္လုိက္ရေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္လွမ္းျမင္လုိက္သည္ႏွင့္ ဘုန္းဘုန္းကို တုိးတုိးေလးကပ္ၿပီး ကၽြတ္လြတ္ခ်င္သည္မွာ တဲေဘးမွ အရိပ္ကေလးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပလုိက္သည္။ ထုိအခါ

ဘုန္းဘုန္း။ ။ " ကဲ .. ဒကာၾကီးတုိ႔.. ဒီလုိဘံုဘ၀ဟာ မေကာင္းတဲ့ ဘံုဘ၀ထဲမွာပါပါတယ္. . ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိဘံုဘ၀မွာ ေပ်ာ္မေနဘဲ ဒီထက္ျမင့္တဲ့ဘံုဘ၀ေတြကို မသြားခ်င္ၾကဘူးလား.. "

ဘုန္းဘုန္း စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ေခြးနက္ၾကီးမ်ားက ဘုန္းဘုန္းကုိ ေ၀ါင္းခနဲ ဟိန္းေဟာက္လုိက္ကာ ကိုက္ခဲရန္ ေျပးလာၾကေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ပရိတ္ရည္ စည္း၀ုိင္းနားေရာက္ေသာအခါ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ျပန္ေျပးသြားၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ အေ၀းမွ မေက်နပ္ေသာအၾကည့္မ်ားျဖင့္ စားမတက္ ၀ါးမတက္ၾကည့္ေနၾကေလရာ ေက်ာ္စုိးဆုိသည္မွာ ေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ တုန္ေတာင္တုန္ေနေခ်ၿပီ.. ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာ္စုိးကို ႏွစ္သိမ့္ေသာသေဘာျဖင့္ မေၾကာက္ရန္ လက္ေမာင္းကို ကုိင္ၿပီး အားေပးလုိက္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းကို ေခါင္းခါျပလုိက္သည္။ ထုိအခါ ေက်ာ္စုိးလည္း အစီအစဥ္ဆြဲထားသည့္အတိုင္း ပရိတ္ေရျဖင့္ ေခြးနက္ၾကီးသံုးေကာင္ကို လွမ္းပိုက္လာရာ အလုအယက္ထြက္ေျပးၾကေတာ့သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ျမႏွင္းမံႈ.. ျမန္ျမန္လာ.. ဒီဘူးသီးေျခာက္ထဲကို ၀င္ေနလုိက္.. " ဟု ေအာ္လုိက္ေသာအခါ.. အရိပ္ျဖဴျဖဴေလးမွ လွ်င္ျမန္စြာေရြ႕လ်ားလာၿပီး အခိုးအေငြ႕မ်ားအျဖစ္ ဘူးသီးေျခာက္ထဲ၀င္သြားေလသည္။ ထုိအခါ ေခြးနက္ၾကီးသံုးေကာင္ထဲမွ အၾကီးဆံုးေခြးနက္ၾကီးက ပရိတ္ေရကိုပင္မေၾကာက္ေတာ့ဘဲ အတင္းေျပး၀င္လာသည္။ ထုိအခါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလံုးက ဘုရားဂုဏ္ေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ေနရေလသည္။ စည္း၀ုိင္းအတြင္းသုိ႔ ၀င္မလာေသာ္လည္း စည္း၀ုိင္းအျပင္ဘက္မွ အစြယ္ျပဳးျပဴးပါးစပ္ၾကီးျဖင့္ လွမး္လွမ္းဆြဲေနသျဖင့္ စည္း၀ုိင္းအတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလံုးစုေနရေလသည္။ အျဖစ္အပ်က္မ်ားက တကယ့္ကို ေျခာက္ျခားစရာ.. ေခြးၾကီးသာ မက ဟုိေခြးႏွစ္ေကာင္ကလည္း စည္း၀ုိင္းေဘးမွ လွမ္းလွမ္းဆြဲေနေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စိတ္ထဲမွလည္း ျမန္ျမန္မိုးလင္းပါေစ ဟုသာ ဆုေတာင္းေနမိေလသည္။ တစ္စကၠန္႔ဆိုေသာ နာရိလက္တံကေလးေရြ႕သြားရန္အတြက္ တစ္ကမၻာမက ေစာင့္ဆုိင္းေနရသည္ဟု ထင္ေနမိသည္။ မၾကာမွီ မီးတုတ္မွ မီးစာကလည္း ကုန္ၿပီး ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ေမွာင္မည္းသြားေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး ဘုရားစာရြတ္ေနသည္မွာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ကုန္သြားသည္ မသိ.. အသံေတြတိတ္သြားၿပီး မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လုိက္မွ အေရွ႕ဘက္တြင္ ေရာင္နီလာၿပီး အေ၀းမွ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးေဆာင္ေသာလူအုပ္ၾကီးကိုလွမ္းျမင္လုိက္ရေလသည္။ လူအုပ္ၾကီးက မၾကာမွီ တဲေရွ႕သုိ႔ေရာက္လာၿပီး ဆရာေတာ္မွ

ဆရာေတာ္။ ။ " ရြာကေတာင္ အသံေတြၾကားရတယ္.. အဲဒါေၾကာင့္ ဒကာတုိ႔နဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ကို အားလံုးစိတ္ပူေနၾကတာ.. ကဲကဲ.. အခု ဘာမွမျဖစ္ၾကဘူးဆုိေတာ့ စိတ္ေအးသြားရၿပီ... လာလာ လုိက္ခဲ့ၾက ..ဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းကို.. " လုိ႔ေျပာသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း ဆရာေတာ့္ေနာက္မွ ျမႏွင္းမံႈရဲ႕ ၀ိညာဥ္ပါေသာ ဘူးသီးေျခာက္ဗူးေလးကို သယ္ၿပီး လုိက္သြားေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တဲအတြင္းမွ စူးစူး၀ါး၀ါးၾကည့္ေနေသာ မ်က္လံုးၾကီးမ်ားကို တစ္ေယာက္မွ မေတြ႕မျမင္ခဲ့ပါေခ်။

ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာက္ၿပီး ခဏအၾကာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္တကြ ရြာသူရြာသားမ်ားကလည္း တတ္ႏုိင္သ၍ ေပါင္းစုၿပီး ဆရာေတာ္မ်ားကို လွဴဖြယ္မ်ားကပ္လွဴပူေဇာ္ၿပီး ေရစက္ခ် တရားနာၾကေလသည္။ ေနာက္ဆံုး ေရစက္ခ်ေသာအခ်ိန္တြင္ ဘူးသီးေျခာက္ အဖံုးေလးကိုဖြင့္လ်က္ " မျမႏွင္းမံႈတုိ႔ သားအဖႏွင့္ ေသဆံုးသြားေသာ ကိုေမာ္ၾကီး ၊ ကိုေမာင္ၾကီး အပါအ၀င္ မကၽြတ္မလြတ္ၾကေသာ ပရေလာကသားအားလံုး ၾကြေရာက္တရားနာၿပီး ေရစက္ခ်ၾကပါကုန္ေသာ္.." ဟု ဖိတ္ေခၚခဲ့သည္.. ထိုအခ်ိန္တြင္ ရြာထဲမွာ မိန္းမသံုးေယာက္ကို ၀င္ပူးေတာ့သည္။

မိန္းမ။ ။ " ငါ ေနာင္တရပါၿပီကြာ.. ငါတုိ႔က မင္းကိုေသေအာင္လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ မင္းတုိ႔က ငါတုိ႔အေပၚမွာ ေမတၱာထားၿပီး ကၽြတ္လြတ္သြားေစခ်င္တဲ့ဆႏၵနဲ႔ နာမည္တပ္ၿပီးေခၚတဲ့အတြက္ ဒီေက်ာင္းထဲကို ငါတုိ႔လာခြင့္ရ တရားနာခြင့္ရၾကတာပါ... ပထမမင္းတုိ႔ေခၚကတည္းက ငါ့တပည့္ႏွစ္ေကာင္က မင္းတုိ႔နဲ႔ တစ္ခါတည္းလုိက္ခ်င္ေနၾကတာ.. ဒါေပမယ့္ ငါ့ကိုေၾကာက္လုိ႔သာ ျငိမ္ေနၾကရတာ.. အခု ငါလည္း ငါ့သမီးေလးနဲ႔အတူ ကၽြတ္လြတ္သြားခ်င္ပါၿပီကြာ.. မင္းတုိ႔အားလံုးကိုလည္း ငါေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. " ဟု ငုိေၾကြးကာ ေျပာရွာေတာ့သည္။ ထုိအခါမွ အားလံုးသေဘာေပါက္သြားၿပီး ေရစက္ခ်ေစခဲ့သည္။ ထုိသို႔ေရစက္ခ်ၿပီးသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ ၀င္ပူးေနေသာ မိန္းမသံုးေယာက္လည္း လဲက်သြားေတာ့သည္။ ထုိအခုိက္တြင္ အလြန္တရာေမႊးၾကိဳင္လွေသာ အနံေပါင္းစံု ရလုိက္သလုိ တစ္ခန္းလံုး ေမႊးၾကိဳင္သြားေလသည္။ အားလံုးစိတ္ထဲတြင္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ျခင္းမ်ားျဖင့္............

ထုိေန႔ည အိမ္မက္ထဲတြင္ ျမႏွင္းမံႈႏွင့္သူ႔အေဖ ကိုေမာင္ၾကီး ကိုေမာ္ၾကီးတုိ႔သံုးေယာက္မွာ သစ္လြင္ေသာ အ၀တ္အစားသစ္မ်ားျဖင့္ ျပံဳးရႊင္ကာ လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾကေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္ျပန္ရမည့္အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ ကားဂိတ္သုိ႔ ရြာမွ တစ္စီးတည္းေသာ ဆက္သြယ္ေရးယာဥ္ၾကီးျဖင့္ ေက်ာ္စုိးလုိက္ပုိ႔ေလသည္။ ရြာအထြက္ ျမႏွင္းမံႈတုိ႔ တဲနားေရာက္ေသာအခါ အမွတ္တမဲ့လွမ္းၾကည့္လုိက္မိသည္။ တဲကေလးကေတာ့ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လ်က္... အင္း .. သူ လြတ္ကၽြတ္သြားၿပီထင္ပါရဲ႕... ေကာင္းရာမြန္ရာဘ၀ေရာက္ပါေစ.. တစ္ေယာက္တည္းေတြးေနေသာ ကၽြန္ေတာ္ကို ၾကည့္ရင္း ေက်ာ္စိုးက

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ဘာလဲ.. သရဲမ ေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔ မၾကိဳက္လုိက္ရလုိ႔ ေဆြးေနတာလား.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " မစပါနဲ႔ ေက်ာ္စုိးရာ.. သူ ေကာင္းရာမြန္ရာဘ၀တစ္ခုကိုေရာက္သြားရင္ ငါေက်နပ္ပါၿပီကြာ.. "

ကၽြန္ေတာ္ တိတ္ဆိတ္သြားေတာ့ ေက်ာ္စုိးလည္း အလုိက္သိစြာ မစေတာ့ေခ်။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခု သတိရမိၿပီး လြယ္အိတ္ထဲမွ အရင္တုန္းက ေက်ာ္စုိးမျမင္ေအာင္ဖြက္ထားေသာ ဓါတ္ပံုမ်ားထဲမွာ စံပယ္ပန္းကေလးပံုကို ထုတ္ၾကည့္လုိက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ စံပယ္ပန္းေလးကို ပထမတစ္ခါၾကည့္စဥ္ကလုိ လက္ျဖဴျဖဴေလးမေတြ႕ရေတာ့ဘဲ စံပယ္ပန္းေျခာက္ကေလးအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားသည္ကိုေတြ႕လုိက္ရေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္မေကာင္းသည့္စိတ္ျဖင့္ ထုိဓါတ္ပံုကေလးကို ျမႏွင္းမံႈကိုစျမင္ခဲ့ရသည့္ ေတာစပ္နားေလးတြင္ ခ်ပစ္ခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေတာစပ္တစ္ေနရာမွ အရိပ္တစ္ခုကို မ်က္လံုးေထာင့္တြင္ ျမင္လုိ္က္ရသျဖင့္ အမွတ္မထင္ လွမ္းၾကည့္လုိက္မိရာ.. ျမႏွင္းမံႈအပါအ၀င္ သူ႔အေဖၾကီး၊ ကိုေမာ္ၾကီးနွင့္ ကိုေမာင္ၾကီးတုိ႔ ေလးေယာက္သား လက္လွမ္းျပေနသည္ကို ၀ုိးတ၀ါး လွမ္းျမင္လုိက္ရပါေတာ့သည္။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။

Admin Min Ma Naing
Credit::::သရဲ သဘက္ ဘီလူး အစရွိေသာ - ေပတေလာကသားမ်ားအေၾကာင္း