ေနာက္တစ္ေန႔မွာ သူေဌးမ သိေတာ့ ကေလးငယ္ကို ဝတ္စံုဖိုးေလ်ာ္ခိုင္းေစခဲ့တယ္။ ကေလးငယ္ မေလ်ာ္ႏိုင္ခဲ့လို႔ သူေဌးမက သူ႔ဆီမွာ ဝတ္စံုဖိုးအစား တစ္ႏွစ္ကၽြန္ခံခိုင္းျပန္တယ္။ ကိုယ့္အမွားေၾကာင့္ ကေလးငယ္ဟာ တစ္ႏွစ္ကၽြန္ခံလိုက္ရတယ္။ အမွားေတြ ထပ္မက်ဴးလြန္မိေအာင္ ေရနံဆီေပသြားတဲ့ ဝတ္စံုကို ကိုယ့္ကုတင္ေခါင္းရင္းထက္မွာ ခ်ိတ္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူသတိေပးခဲ့တယ္။
တစ္ေန႔မွာ ဝတ္စံုေပၚက ေရနံဆီေပခဲ့တဲ့ေနရာဟာ ဆီမေပေနေတာ့တဲ့အျပင္ နဂိုရွိတဲ့မစင္ၾကယ္တဲ့ ေဂ်းေတြေတာင္ စင္ၾကယ္သြားတာကို သူအမွတ္မထင္ ျမင္လိုက္မိတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ သူ႔မ်က္လံုးတစ္ခ်က္ ဝင္းလက္သြားၿပီး ေရနံဆီထဲ တျခားဓာတုပစၥည္းေတြ ေရာစပ္ၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ စမ္းသပ္မႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ အဝတ္အေျခာက္ေလွ်ာ္ေဆးတစ္မ်ဳိးကို သူစမ္းသပ္ထီထြင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
တစ္ႏွစ္ေနၿပီးေနာက္ သူေဌးအိမ္ကေန သူခြာခဲ့ၿပီး ကိုယ္ပိုင္အဝတ္အေျခာက္ေလွ်ာ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ဖြင့္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ကမာၻ႔ပထမ အဝတ္အေျခာက္ေလွ်ာ္ဆိုင္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆိုင္ခဲြေပါင္းမ်ားစြာ သူဖြင့္ႏိုင္တဲ့အထိ သူေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီကေလးငယ္ဟာ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံက Jean Baptiste Jolly ပဲျဖစ္တယ္။
ပံုျပင္ေလးရဲ႕ အဓိပၸာယ္က နက္နဲလြန္းလွတယ္။
ကံၾကမၼာမီးအိမ္ သြန္ေမွာက္သြားသူတစ္ေယာက္ဟာ မ်က္စိေရွ႕က ျမင္ျမင္သမွ် အရာအားလံုး ေမွာင္အတိက်ၿပီး ေရွ႕ဆက္မယ့္လမ္းေတြ ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ရင္ထဲက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မီးအိမ္ငယ္ကို မၿငိမ္းမိလိုက္ေစနဲ႔။ ကံၾကမၼာမီးအိမ္ ဘယ္ေလာက္ေမွာက္ေမွာက္ ရင္ထဲက မီးအိမ္ေလး မၿငိမ္းသေရြ႕၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မသြန္ေမွာက္မိသေရြ႔ ဘဝရဲ႕အလင္းေရာင္ကို အသစ္တဖန္ျပန္ရွာႏိုင္ပါတယ္။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန
No comments:
Post a Comment