ရြာသာယာက ျမႏွင္းမံႈ... အပိုင္း(၁)

(၁)

ျမိဳ႕ျပ၏ မြန္းၾကပ္မႈမ်ားကို တဒဏေရွာင္လြဲလုိေသာစိတ္ျဖစ္ေပၚေနခ်ိန္တြင္ တကၠသိုလ္တက္စဥ္က အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည့္ ေက်ာ္စုိးဆီမွ ရြာကို အလည္လာရန္ စာေရာက္လာသျဖင့္ ေရငတ္တုန္းေရတြင္းထဲက် ဆုိသလုိ သူငယ္ခ်င္းေက်ာ္စုိးရွိမည့္ ရြာသာယာသို႕ ခ်က္ခ်င္းထြက္လာခဲ့သည္။ ကားတစ္တန္ ရထားတစ္တန္ျဖင့္ အေတာ္အတန္သြားရေလသည္။ အေ၀းေျပးဂိတ္တြင္ သူငယ္ခ်င္းေက်ာ္စုိး က အေဖာ္တစ္ေယာက္၊ေထာ္လာဂ်ီတစ္စီးနဲ႕ လာၾကိဳေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။“ အဆင့္ျမင့္လွခ်ည့္လားကြ... ဟဟ ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ အဲတာ ငါ့တုိ႕ရြာရဲ႕ တစ္စီးတည္းေသာ ဆက္သြယ္ေရးယာဥ္ကြ... မေစာ္ကားနဲ႕...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဟားဟား.. ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးၾကီး ဂုဏ္ယူပါတယ္.. ဟားဟား...”

ေက်ာ္စိုး။ ။ “ ဒါနဲ႕မိတ္ဆက္ေပးရအုန္းမယ္.. ဒါက ငါတုိ႕ရြာက ဆက္သြယ္ေရးယာဥ္မႈး ကာလသားေခါင္း လူပ်ိဳသုိးၾကီး ကိုဖုိးေထာင္တဲ့... ကိုဖုိးေထာင္ .. ဒါက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း မင္းမႏုိင္ တဲ့...ကိုမင္းလုိ႕လည္းေခၚတယ္...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေတြ႕ရတာ၀မ္းသာပါတယ္ ကုိဖိုးေထာင္... ကိုဖုိးေထာင္ ဘြဲ႕ေတြကမ်ားလွခ်ည့္လား... ”

ကိုဖုိးေထာင္။ ။ “မ်ားဆုိ.. ခုထိ လူပ်ိဳၾကီးျဖစ္ေနတာသာၾကည့္ေတာ့... ဟားဟား.. ”

မေတြ႕တာၾကာေသာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ စေတြ႕လုိက္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္စိတ္တုိ႕ ရႊင္လန္းသြားသည္။ ေက်ာ္စုိးတုိ႕၏ ရြာေလးသည္ နာမည္နွင့္လုိက္ဖက္စြာ အလြန္သာယာလွပေသာေၾကာင့္ ပင္ပန္းေသာစိတ္တို႕ဘယ္ဆီေပ်ာက္ကုန္သည္ မသိ...

ကၽြန္ေတာ္။ ။“ေက်ာ္စုိးေရ.. မင္းတုိ႕ရြာေလးက ေတာ္ေတာ္သာယာတာပဲကြ... ငါေတာင္ တစ္သက္လံုးေနခ်င္လာျပီ... ”

ေက်ာ္စုိး။ ။“ ဟားဟား.. ငါတုိ႕ေခၚထားႏုိင္ပါတယ္ကြာ.. ဒါေပမယ့္ ေနာက္မွ ျမိဳ႕ကေကာင္မေလးေတြကို လြမ္းလွျပီမလုပ္နဲ႕ေနာ္... ဟားဟား”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဟားဟား No ပါကြာ.. ငါ့အေၾကာင္းလည္း မင္းသိသားနဲ႕.. ငါကေရာက္တဲ့ေနရာေပ်ာ္တဲ့ေကာင္...”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေအးပါကြ.. ငါသိပါတယ္.. ဒါေၾကာင့္.. ဟုိဟာက်ရာ ေပ်ာ္တဲ့ ဟိုအေကာင္ဆုိလား...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဟဟ. မင္းအိမ္မွာေပ်ာ္တဲ့ မင္းရဲ႕ေရႊေယာက္ဖေလးေလကြာ.. ဟားဟား”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မသာ ေသနာ.. xxx ”

အဆဲေပါင္းစံုသြားသည္.. တကၠသိုလ္မွာ ေနကတည္းက အစ္မနွင့္ ညီမရွိေသာ ေက်ာ္စုိးကို စေနၾကေလ...ေက်ာ္စုိးကလည္း ပါးစပ္ကသာေျပာေနေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆုိး...

ထုိစဥ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕စီးလာေသာ ေထာ္လာဂ်ီေလးမွာ ရြာသခ်ီဳင္းကုန္းအလြန္ လယ္ေတာစပ္ေလးတစ္ခုနားတြင္ ထုိးရပ္သြားေလသည္...

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ဘာျဖစ္တာလဲ ကိုဖုိးေထာင္... ဆီကုန္သြားတာလား..”

ကုိဖိုးေထာင္။ ။ “ မဟုတ္ဘူး ဖုိးေက်ာ္ေရ... ဆီကိုလာခါနီးမွ ငါေသခ်ာထည့္လာတာ.. ဘာျဖစ္တာလဲ မသိဘူး.. ဆင္းၾကည့္လုိက္အုန္းမယ္...”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ကိုဖုိးေထာင္.. သြက္သြက္လုပ္ဗ်ာ.. ဒီေနရာအေၾကာင္းလည္း သိသားနဲ႕... ေနာက္ျပီး ဧည့္သည္ကို အားနာစရာ...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ ေက်ာ္စုိး..မင္းေျပာတာ ငါၾကားလုိက္တယ္.. မင္းက ဘာေတြစိတ္ပူေနတာလဲ.. ဟုိးကျမင္ေနရတာ မင္းတုိ႕ရြာမဟုတ္လား..ေရာက္ေတာ့မွာပဲ.. မုိးခ်ဳပ္လည္း ဘာျဖစ္လဲ.. ေျဖးေျဖးေပါ့.. ေနာက္ဆံုးမရေတာ့ရင္လည္း လမ္းေလွ်ာက္သြားတာေပါ့... အခု ငါဘာလုပ္ေပးရအုန္းမလဲ.. မင္းနဲ႕ငါ့အၾကားမွာ အားနာစရာမလုိဘူးေနာ္.. ”

ေက်ာ္စိုးက မ်က္ႏွာ အပ်က္အပ်က္ျဖင့္ ....

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေအးပါကြာ.. မင္းအကူအညီလည္း ငါတုိ႕မလုိေသးပါဘူး.. အခု ငါတုိ႕ ခဏၾကိဳးစားၾကည့္အုန္းမယ္.. မင္းသာ ေထာ္လာဂ်ီေပၚမွာ ေအးေဆးေနေနာ္.. ေနာက္ဆံုး မရေတာ့လည္း မင္းေျပာသလုိလုပ္တာေပါ့ေနာ္... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ျပီးေရာကြာ.. ငါကေတာ့ ေအးေဆးပဲ...” ဟုဆိုကာ ေထာ္လာဂ်ီေပၚတြင္ သြားထုိင္ေနလုိက္သည္..

ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွလုပ္စရာမရွိသျဖင့္ ဟိုဟုိ ဒီဒီ လုိက္ၾကည့္ေနစဥ္ ေထာ္လာဂ်ီ၏ ေရွ႕ဘက္မလွမ္းမကမ္းနားေလးမွ အလြန္ေခ်ာေမာလွပေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖတ္သြားသည္ ကိုေတြ႕လုိက္ရေလသည္... ထိုအခ်ိန္တြင္ ထိုမိန္းကေလးမွ သူမ၏ ၀ုိင္းစက္လွပေသာ မ်က္လံုးေလးမ်ားျဖင့္ လွည္ၾကည့္ရာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္ျပံဳးျပလုိက္သည္.. မိန္းကေလး၏ မ်က္လံုးမ်ားတြင္ ၀မ္းနည္းျခင္းအရိပ္အေယာင္မ်ားရွိေနကာ မ်က္ရည္မ်ား ရစ္၀ိုင္းေနသည္ကို ေတြ႕လုိက္ရသည္... မၾကာမွီ ထိုမိန္းမလွေလးလည္း ေတာစပ္သုိ႕၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္.. ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ထဲရွိတာကို မျမိဳသိပ္ႏုိင္ဘဲ..

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ေက်ာ္စုိး မျပီးေသးဘူးလားကြ... ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေအး ငါတုိ႕လည္း ဘာျဖစ္လဲ လုိက္ရွာေနတာပဲ..အားလံုးအေကာင္းကြ.. ကိုဖုိးေထာင္က သူေမာင္းတဲ့ေထာ္လာဂ်ီကို သိပ္ဂရုစိုက္တာ ျပီးေတာ့ အရင္က ရြာနားက ေထာ္လာဂ်ီေတြပ်က္ရင္ သူပဲျပင္ေပးေနၾက.. အခု သူေတာင္မွ အျပစ္ရွာမေတြ႕ဘူးဆိုေတာ့ ငါလည္း မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး.. ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအးပါ.. တစ္ခါတစ္ေလလည္း စက္ပစၥည္းဆုိေတာ့ အဲလုိပဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္.. ေဟ့ေကာင္.. မင္းကို ေမးစရာရွိလုိ႕...”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေမးေလ.. ဘာေမးမွာလဲ... အမယ္.. ျပံဳးစိစိနဲ႕.. ဟဟ.. ငါးခူလုိပဲ... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ အာ.. ဘယ္က ငါးခူကပါလာတာလဲ.. ထားလုိက္ကြာ.. ငါအတည္ေမးမလုိ႕..ေထာင္တန္တဲ့စကား ရယ္ေပါ့ တဲ့ .. မရယ္နဲ႕...”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ဟားဟား မင္းက ဘယ္တုန္းက အတည္ေျပာဖူးလုိ႕လဲ.. ေနာက္ျပီး အတည္ေပါက္နဲ႕ၾကပ္ေနၾက.. ေဟ့ေကာင္ မၾကပ္နဲ႕ေနာ္...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ မင္းကလည္း .. ငါတကယ္မၾကပ္ဘူးကြ.. အတည္ေမးမလုိ႕... ေစာေစာက ျဖတ္သြားတဲ့ေကာင္မေလးက ဘယ္သူလဲ... ”

ေက်ာ္စုိး မ်က္ႏွာတည္သြားသည္..

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ဘယ္သူလဲကြ.. ငါလည္း မျမင္ပါဘူး.. ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဟာ.. ဒီဘက္ကိုေတာင္လွည့္ၾကည့္သြားေသးတယ္ေလကြာ.. ငါက မင္းတုိ႕အသိထင္လုိ႕.. ေနာက္ျပီး အက်ီ အျပာေရာင္ အကြက္ကေလးနဲ႕ေလကြာ.. ေအာ္.. ငါသိျပီ.. မင္းတုိ႕ စက္ျပင္ေနတုန္းဆိုေတာ့ သတိမထားမိတာထင္တယ္... ေအးေပါ့ကြာ.. ရြာေရာက္ရင္ ေတြ႕မွာပဲ..ဟားဟား... ငါေတာ့ ဒီရြာမွာစြံေတာ့မယ္ထင္တယ္ကြ.. ဖူးစာေျပာတာေနာ္.. မ်က္လံုးလုိ႕မေနာက္နဲ႕...”

ေက်ာ္စုိး မေနာက္ပါ... မေနာက္သည့္အျပင္ တုန္ရင္ေသာအသံျဖင့္..

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ခင္ဗ်ား ေထာ္လာဂ်ီ မျပီးေသးဘူးလား.. စမ္းၾကည့္လုိက္အုန္းေနာ္.. ျမန္ျမန္လုပ္... တြန္းဆိုလည္း တြန္းမယ္ဗ်ာ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ ေလာလွခ်ည့္လား.. ခုနကပဲ ေအးေဆးဆုိ..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ခုမေအးေဆးေတာ့ဘူး.. အရစ္ရွည္မေနနဲ႕ကြာ.. လာ တြန္း... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဟဟ .. ငါမဆာဘူးကြာ.. မုန္႕ဟင္းခါး မစားခ်င္ဘူး.. ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ ေနာက္မေနနဲ႕.. ျမန္ျမန္လာတြန္းလုိ႕ေျပာေနတယ္ကြာ... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ အိုေကေလ..ေတာင့္တလြန္းေတာ့လည္း တြန္းေပးရတာေပါ့... အေမေရ.. အေမ့သား ရန္ကုန္က ခြာျပီး ဒီမွာ ေထာ္လာဂ်ီလာတြန္းေနရတယ္ဗ်.. ၾကည့္ၾကပါအုန္း...”

ေက်ာ္စုိးနဲနဲျပံဳးသြားသည္...

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မင္းကေတာ့ကြာ... တကယ့္ေကာင္ပဲ.. ကဲ တြန္းသာတြန္း..အသံျပဲၾကီးနဲ႕ေအာ္မေနနဲ႕... မင္းအသံ ဘယ္သူမွမၾကားဘူး...”

ေက်ာ္စုိးမၾကားဘူး ဆုိမွ ေဘးဘီ၀ဲယာၾကည့္မိေတာ့ အပင္ၾကီးတစ္ပင္ေအာက္တြင္ ေစာေစာကေကာင္မေလး... ျပံဳးျပီးၾကည့္ေနသည္.. အျပံဳးေလးက ရင္ထဲေအးသြားတာပဲ.. ဒါေပမယ့္အေမာမေျပ.. ေထာ္လာဂ်ီတြန္းေနရလုိ႕ေလ...

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ အင္း .. ကုသုိလ္ကံကလည္းေကာင္းခ်င္ေတာ့ ရြာေတာင္မေရာက္ေသးဘူး.. ဟဲဟဲ..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ.. ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဟိုမွာေလကြာ ေစာေစာကေကာင္မေလး....”

ေက်ာ္စုိးဘက္လွည့္ျပီး ေကာင္မေလးဘက္လက္ညိဳးထုိးလုိက္ေတာ့ ဘယ္သူမွမရွိ...

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ဘယ္မွာလဲကြ... မေတြ႕ပါလား..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအး ေတာ္ေတာ္ျမန္တာပဲ..ခုေလးတင္ေပ်ာက္သြားတယ္.. ငါ့စိတ္ထင္ မင္းကို လန္႕လို႕ထင္တယ္.. ဟဟ”

ထုိစဥ္.. ေထာ္လာဂ်ီ စက္ျပန္ႏိုးသြားသည္...

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေတာ္ေသးတာေပါ့ကြာ... ငါက ရြာထိတြန္းရေတာ့မယ္ထင္လုိ႕... ေအာ္ ခုမွသတိရတယ္.. ဟိုေကာင္မေလးကို ေခၚပါအုန္းဟ.. သူလည္း လမ္းၾကံဳလုိက္မလားမသိဘူး...”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ ငမင္း.. မင္းအခုေရာက္ေနတာ သခ်ိဳင္းကုန္းနားမွာေနာ္.. ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအးေလ.. ဘာျဖစ္လဲ..မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္းေတာင္သြားရဲေနေသးတာပဲ.. မင္းတုိ႕ရြာကနဲ႕ တူပါတယ္ကြာ.. ေခၚလုိက္ပါ .. သနားပါတယ္.. ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မေခၚဘူးကြာ.. ငါလည္း မျမင္ရဘူး.. မင္းဘာမွေျပာမေနနဲ႕ေတာ့... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ျပီးေရာကြာ.. မင္းကိုေတာ့သနားတယ္..ေကာင္မေလးေရ.. ဒီ စိတ္ပုတ္ေကာင္က မေခၚနဲ႕တဲ့.. ဒါေၾကာင့္မေခၚေတာ့ဘူးေနာ္... တာ့တာ.. ” လုိ႕ေအာ္ေျပာလုိက္တယ္..

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေတာက္ ဒီေကာင္ ပါးစပ္စည္းကမ္းမရွိတာနဲ႕ေတာ့ ထိအုန္းမယ္... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဘာထိတာလဲ .. ထိပါေစကြာ.. မင္းကလည္း ဒီေလာက္ေခ်ာေခ်ာေလးကုိ ဟိုမွာ ငါ့ကို လက္လွမ္းျပေနတယ္..”

ကၽြန္ေတာ္လက္ျပန္ျပလုိက္သည္ႏွင့္ ကိုဖိုးေထာင္မွာ ေထာင္လာဂ်ီကို ေဖာ္ျမဴလာ၀မ္း ကားကဲ့သုိ႕ တရၾကမ္းေမာင္းထြက္ရာ မနည္းထိုင္ခ်လုိက္ရေလသည္.. ေကာင္မေလးကို ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ မရွိေတာ့ေခ်... ေတာက္ .. ေတာ္ေတာ္ မနာလုိျဖစ္ၾကတဲ့ေကာင္ေတြ.. သူတုိ႕ရြာသူထိေတာ့ နာတတ္လုိက္ၾကတာ..ေတြ႕အုန္းမယ္...ဟဟ..

(၂)

ေက်ာ္စိုးတုိ႕အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ေက်ာ္စုိးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘုရားစင္ေရွ႕တန္းေခၚသြားကာ ပရိတ္ေရ အတင္းေသာက္ခုိင္းေလေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ေက်ာ္စုိး ဘာျဖစ္ေနတာလဲ.. ငါက ဘာျဖစ္လုိ႕ ပရိတ္ေရ ေသာက္ရမွာလဲ.. ငါကေရာ ဘာျဖစ္ေနလုိ႕လဲ ကြ..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မင္းမသိေသးပါဘူး ငမင္းရယ္.. ေရာ့.. ငါတုိက္တာသာ မင္းေသာက္စမ္းပါ...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဒါဆုိ ငါမသိေသးတာရွိရင္ ေျပာေလကြာ... မဟုတ္ရင္ေတာ့ ငါလံုး၀ေသာက္မွာမဟုတ္ဘူး.. ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မင္းကလည္းကြာ..ငါက မင္းကို စိတ္ေပ်ာ္ေစခ်င္လုိ႕ ဒီကိုေခၚထားတဲ့ေကာင္ပါကြ.. မင္း ဒုကၡမေရာက္ေစခ်င္လုိ႕ေပါ့... ေအးပါ.. ငါ ညက်ရင္ မင္းကိုေသခ်ာေျပာျပမယ္ေနာ္..အခုေတာ့ ဒီပရိတ္ေရကို ေသာက္လုိက္ကြာ.. ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ျပီးေ၇ာေလ.. မင္းကတိမင္းတည္ပါေစေနာ္... ေပး .. ပရိတ္ေရပုလင္း..”

ေျပာေျပာဆုိဆုိ ပရိတ္ေရကို ယူေသာက္လုိက္သည္။ ရင္ထဲမွာေတာ့ ေအးသြားသလိုလုိ...

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ကဲ မင္းလည္း ပင္ပန္းလာတယ္.. ေရမိုးခ်ိဳးလုိက္ကြာ.. ျပီးရင္ ထမင္းစားရေအာင္.. ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအးပါကြာ.. မင္းစိုးရိမ္တာ ငါသိပါတယ္.. ငါကလည္း အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုကို သိခ်င္ရင္ အဲလုိပဲ စိတ္ေလာတတ္တယ္ကြ.. ငါ့အေၾကာင္းမင္းသိပါတယ္ကြာ.. ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ သိပါတယ္ကြ.. သိလုိ႕လည္း မမွားသင့္တာ မမွားရေအာင္ တားေနတာေပါ့.. ကဲကဲ ေရခ်ိဳးေတာ့...”

ေျပာေျပာဆုိဆုိ ေက်ာ္စုိးထသြားသည္။ ေႏြရာသီျဖစ္ေပမယ့္ ဒီေဒသေလးကေတာ့ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ေၾကာင့္လားမသိ ေန၀င္သည္ႏွင့္ အနည္းငယ္ ေအးသေယာင္ေယာင္.. ေရကလည္းေအးစက္ေနသည္.. ေရခ်ိဳးျပီးသည္ႏွင့္ လူလည္း လန္းဆန္းသြားသည္... ေက်ာ္စိုးက တစ္ေယာက္တည္းေနတာ ျဖစ္သည္.. အေဖႏွင့္အေမ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆံုးပါးသြားျပီး ျမိဳ႕မွ အေဒၚတစ္ေယာက္က ပညာသင္စရိတ္ေထာက္ပံ့ေနသူျဖစ္သည္.. အေဒၚက ျမိဳကကိုေခၚထားေသာ္လည္း သူ၏ရပ္ရြာတြင္ ေက်ာင္းဆရာသာလုပ္လုိသည္ဟု ျငင္းပယ္ျပီး လာအေျခခ်ေနသူျဖစ္သည္..အစ္မႏွင့္ ညီမက အေဒၚႏွင့္ ျမိဳ႕မွာေနသည္ဟုသိရသည္.. အိမ္မွာ ေလာေလာဆယ္ တစ္ကိုယ္ေရ တစ္ကာယသမားမို႕ ဘာမွသိပ္ပူစရာမရွိ... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေက်ာ္စုိးေစာေစာကေျပာသြားသည့္ ညက်မွေျပာျပမယ္ဆုိေသာစကားကိုသာ ၾကားခ်င္ေနမိသည္.. ေရခ်ိဳး ျပီးသည္ႏွင့္ ထမင္း၀ုိင္းစားၾကသည္.. သိ္ပ္အမ်ားၾကီးဖြယ္ဖြယ္ရာရာ မဟုတ္ေပမယ့္ ခံတြင္းျမိန္လွသည္... ထမင္းစားျပီး အိမ္ေရွ႕ကြတ္ပ်စ္တြင္ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ ထမင္းလံုးစီေနရင္း

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေက်ာ္စုိးေရ.. မင္းငါ့ကို ေျပာမယ့္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာေလကြာ.. ငါသိခ်င္လွျပီ.. ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မင္းကေတာ့ တကယ္ေလာတဲ့ေကာင္ကြာ... အင္းေလ..ငါကလည္း ေျပာဖုိ႕ကတိေပးထားျပီးျပီပဲ... ဒီလုိကြ..ငါ ကိုးတန္းႏွစ္ေလာက္မွာ ဒီရြာေလးကို ျမႏွင္းမံႈတို႕ သားအဖေရာက္လာၾကတယ္... သူ႕နယ္မွာ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳး၇တာ အဆင္မေျပလုိ႕ ဒီရြာေလးကို ေျပာင္းလာတယ္လုိ႕ေျပာတာပဲကြာ.. ဒီရြာေလးမွာ လုပ္ကိုင္စားခ်င္လုိ႕ လယ္ေလးတစ္ဧက ႏွစ္ဧကေလာက္ ၀ယ္ခ်င္တယ္လုိ႕ရပ္ကြက္လူၾကီးကိုေျပာတယ္ကြ.. ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ရြာနီးပတ္လည္က လယ္ေတြက သူ႕ပုိင္ရွင္နဲ႕သူ ရွိျပီးသား.. အကုန္လံုးကလည္း လက္ရွိလုပ္ေနၾကတဲ့လယ္ေတြျဖစ္ေနတယ္.. ဒါေပမယ့္ မင္းအလာတုန္းက ျမင္ခဲ့တဲ့ သခ်ိဳင္းကုန္းနားက ေနရာေလးကေတာ့ လြတ္ေနတယ္.. အေျခာက္အလန္႕ၾကမ္းလုိ႕ ဘယ္သူမွမလုပ္ခ်င္ၾကဘူး.. သူ႕အေဖကေတာ့ အဲဒီလယ္ကို ပိုင္ရွင္ရွိရင္လည္း၀ယ္ပါ့မယ္..မရွိရင္လည္း အဲဒီေနရာေလးမွာ သူတို႕သားအဖ လုပ္ကို္င္စားပါရေစလုိ႕ ခြင့္ေတာင္းေတာ့ ရပ္ကြက္လူၾကီးလည္း ခြင့္ေပးလုိက္တယ္... ဒီသတင္းၾကားေတာ့ ငါတုိ႕ရြာက ေက်ာင္းတုိင္ဘုန္းဘုန္းၾကြလာျပီး ျမႏွင္းမံႈတုိ႕အေဖကို ေသခ်ာစဥ္းစားခိုင္းတယ္..ေနာက္ျပီး ဒီေနရာက အင္မတန္ေနရာၾကမ္းတယ္..သတိ ၀ီရိယ ထားပါ .. ေနာက္ျပီး ဘုရားတရားလည္း မေမ့ပါနဲ႕ ဆုိျပီး ဘဘုန္းကိုယ္တိုင္လာေျပာသြားတယ္.. ဒါေပမယ့္ ျမႏွင္းမံႈတုိ႕အေဖက သူသတိထားပါ့မယ္ ဘုရားတရားလည္း မေမ့ပါဘူး.. လုပ္ပါရေစ ဆုိျပီးေလွ်ာက္တင္လုိက္ေတာ့ ဘဘုန္းလည္း သူ႕ရဲ႕ သိမ္၀င္ပုတီးတစ္ကံုး ခ်ီးျမွင့္ျပိး ျပန္ၾကြသြားတယ္.. ဒါနဲ႕ ျမႏွင္းမံႈတုိ႕ သားအဖလည္း အဲဒီလယ္ကြယ္နားမွာပဲ တဲတိုးျပီး အလုပ္လုပ္ၾကတယ္ေလ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဒါနဲ႕ ငါၾကားျဖတ္ေမးအုန္းမယ္.. သူတုိ႕က ဘာလုိ႕ရြာမွာမေနဘဲ အဲဒီေနရာမွာသြားေနတာလဲ... ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ဒါက ဒီလုိကြ.. ျမႏွင္းမံႈေလး အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ အရမ္းေခ်ာ အရမ္းလွတာနဲ႕ ရြာကကာလသားေတြ အပါအ၀င္ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္ရြာေတြက ကာလသားေတြေရာ ျမနွင္းမံႈဆုိရင္ လက္ထပ္ယူခ်င္ၾကတယ္.. ကာလသားဆုိေတာ့ အစံုေပါ့ကြာ.. အမူးသမားေတြလည္းပါတာေပါ့.. သူ႕အေဖက သူ႕သမီးျမႏွင္းမံႈကုိ ဘယ္သူနဲ႕မွ သေဘာမတူဘူး.. ျမႏွင္းမံႈကုိယ္တုိင္ကလည္း ဘယ္ေယာက်ၤားေလးကိုမွ ျပန္မခ်စ္ခဲ့ဘူး.. ဒီေတာ့ ရြာကေန သူ႕အေဖအလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာကို သမီးတစ္ေယာက္တည္း ထမင္းခ်ိဳင့္လာပို႕ရတာကို သူ႕အေဖက စိတ္မခ်ဘူး.. အဲတာေၾကာင့္သူတုိ႕က အဲဒီလယ္ေပၚမွာပဲ အိမ္ေဆာက္ေနေတာ့တာပဲ... မင္းလာတုန္းက ျမင္ခဲ့တဲ့ ရြာအေနအထားက ဟုိတုန္းကနဲ႕မတူဘူး.. လူတိုးလာလုိ႕ ဒီဘက္ကို နဲနဲစီတုိးလာရင္းနဲ႕ မင္းအခုျမင္ေနရသလုိနီးတယ္လုိ႕ ထင္ရတာ.. အရင္က ေတာ္ေတာ္လွမ္းတယ္..ေနာက္ျပီး ျခံဳေတြ သစ္ပင္ေတြေပါေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္း စိတ္မခ်ဘူးေပါ့ကြာ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအာ္ ေအးေအး ငါသေဘာေပါက္သြားျပီ.. လတ္စသတ္ေတာ့ ျမႏွင္းမံႈအေဖက ျမႏွင္းမံႈကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာပဲ...”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ခ်စ္တာကေတာ့မေျပာနဲ႕ေတာ့ကြာ.. ျမႏွင္းမံႈ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ဆီကို ဆြမ္းခ်ိဳင့္ပို႕တာေတာင္ မအားတဲ့ၾကားထဲက ေပါက္တူးခ်ျပီးလုိက္ပုိ႕တာကြ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ အမယ္.. ဒီေလာက္သိေနပံုေထာက္ရင္ေတာ့ မင္းလည္း ျမႏွင္းမံႈကိုလုိက္တဲ့အထဲမွာ ပါမယ္ထင္တယ္ကြ. မလိမ္နဲ႕ေနာ္..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မလိမ္ပါဘူးကြာ.. ဟုတ္တယ္.. ျမႏွင္းမံႈဟာ အင္မတန္လိမၼာျပီး သိတတ္တဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္လုိ႕ ဘယ္သူမဆို ျမႏွင္းမံႈကို ျမင္ရရင္ ပိုင္ဆုိင္ခ်င္ၾကမွာပဲေလ.. အင္း အဲဒီအလွေၾကာင့္ပဲ.. သူတုိ႕ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတာေပါ့...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဘာ .. ဒုကၡေရာက္တယ္ ဟုတ္လား.. စကားကို ရွင္းေအာင္ေျပာကြာ.. ဘယ္လုိဒုကၡေရာက္တာလဲ.. ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မိုးေတြ အရမ္းရြာတဲ့ ညတစ္ညမွာေပါ့ကြာ... ျမႏွင္းမံႈတုိ႕သားအဖ ကံဆုိးခဲ့တယ္.. တျခားရြာက လူႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ရြာခံ အမူးသမားလူႏွစ္ေယာက္ေပါင္းျပီး ျမႏွင္းမံႈေလးရဲ႕အေဖကို သတ္.. ျမႏွင္းမံႈေလးကို အဓမၼက်င့္ဖုိ႕ၾကိဳးစားခဲ့တယ္.. ဒါေပမယ့္ ျမႏွင္းမံႈေလးက လက္မခံေတာ့ လူယုတ္မာေတြကအတင္းၾကိဳးစား၇င္း လက္လြန္ျပီး ျမႏွင္းမံႈေလး ေသဆံုးခဲ့ရတယ္... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဟာ ၾကားရတာ စိတ္မေကာင္းစရာကြာ.. ေနာက္ေတာ့ေရာ..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ျမႏွင္းမံႈတုိ႕သားအဖ ေသဆံုးရတဲ့ျဖစ္စဥ္နဲ႕ပတ္သတ္ျပိး ငါတုိ႕တစ္ရြာလံုး စိတ္မေကာင္းၾကပါဘူးကြာ.. တခ်ိဳ႕ကာလသားေတြဆုိရင္ တုတ္ေတြ ဓါးေတြဆြဲျပီး တရားခံကိုရွာမယ္လုိ႕ျဖစ္ၾကေသးတယ္... ဟုိရြာခံႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တျခားရြာမွာ သြားအိပ္တယ္ေလ.. အရင္ကလည္းအိပ္ေနၾကဆုိေတာ့ ထူးျပီးသူတုိ႕ကုိ သံသယမ၀င္ၾကဘူး.. ရဲေတြက အဲဒီအမႈကို လုိက္ေပမယ့္အမႈမွန္မေပၚေပါက္ခင္မွာပဲ.. ျမႏွင္းမံႈတုိ႕သားအဖကိုေသေအာင္ သတ္ခဲ့တဲ့တျခားရြာက ရြာသားႏွစ္ေယာက္ ေက်ာမွာ လက္၀ါးရာကိုယ္စီနဲ႕ေသခဲ့တယ္...ေျပာသံၾကားတာကေတာ့ ရုိက္လုိက္တဲ့လက္၀ါးကျပင္းလြန္းလုိ႕ အဆုတ္ကိုထိျပီး ေသတယ္လုိ႕ ေျပာတာပဲ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ မင္းကလည္းကြာ.. တုိက္ဆုိင္တာျဖစ္မွာေပါ့.. ေသတာကလည္း လက္၀ါးရာေၾကာင့္ ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မွာေလ.. သူ႕ကိစၥနဲ႕သူ တျခားကိစၥအေၾကာင္းနဲ႕ေသတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တာပဲ... ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေအး ငါလည္း ဒီကိစၥတစ္ခုတည္းတင္ဆုိရင္ တုိက္ဆုိင္တာလုိ႕ မင္းေတြးသလိုေတြးလုိ႕ရတာေပါ့.. ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္.. ငါတုိ႕ရြာက ဟုိလူယုတ္မာႏွစ္ေယာက္ေလ.. တစ္ေယာက္က ေမာ္ၾကီး တဲ့..ေနာက္တစ္ေယာက္က ေမာင္ၾကီး တဲ့.. သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ထဲက ပထမျဖစ္တာ ေမာ္ၾကီး.. တစ္ညေန အရက္သြားေသာက္ျပီး ျပန္အလာ သူ႕ေနာက္ကို ျမႏွင္းမံႈတုိ႕သားအဖ လုိက္ေနပါတယ္ ဆုိျပီး ေအာ္ျပီး ေျပးမိေျပးရာေျပးတာ ေနာက္ဆံုး သူေျပးတဲ့ဘက္က ျမႏွင္းမံႈတုိ႕ အိမ္ေဟာင္းကိုသြားတဲ့လမ္းျဖစ္ေနတယ္... ေနာက္က ဘာျဖစ္တာလဲဆုိျပီး လုိက္ၾကတဲ့လူေတြလည္းရွိတာေပါ့.. ဒါနဲ႕ ေမာ္ၾကီးတစ္ေယာက္ ျမႏွင္းမံႈတုိ႕အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ တံု႕ကနဲရပ္ျပီး မ်က္လံုးေသၾကီးနဲ႕ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး အိမ္ထဲ၀င္သြားတယ္တဲ့... ေနာက္ကလူေတြကလည္း လန္႕ေတာ့လန္႕တယ္.. အျပင္ကေနပဲ ေမာ္ၾကီးနာမည္နဲ႕လွမ္းေခၚတာေပါ့. ဒါေပမယ့္ ျပန္မထူးဘူး.. ခဏၾကာေတာ့ အုန္း ဆုိတဲ့အသံၾကီးၾကားရျပီး ေမာ္ၾကီးေသြးရူးေသြးတန္းနဲ႕ေျပးထြက္လာတယ္.. ေနာက္ျပီး သူက ေၾကာက္လန္႔တၾကားနဲ႔ အျပစ္၀န္ခံပါေတာ့မယ္ခင္ဗ်ာ.. ျမႏွင္းမံႈတုိ႕သားအဖကို သတ္တဲ့အထဲမွာ ပါတဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္း ရြာသူရြာသားေတြကိုေျပာျပျပီး အသက္ထြက္သြားတယ္.. သူေနာက္ေက်ာမွာလည္း လက္၀ါးရာမည္းမည္းၾကီးတစ္ခုပါလာတယ္.. ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအး မင္းေျပာပံုအရဆုိရင္ေတာ့ ထူးဆန္းေနျပီ.. ေနာက္တစ္ေယာက္ကေရာ.... ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေမာင္ၾကီး.. ေမာင္ၾကီးက ေမာ္ၾကီးသတင္းလည္းၾကားေရာ.. အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္မထြက္ေတာ့ဘူး.. ေနာက္ဆံုးအရက္ေသာက္ခ်င္ရင္ေတာင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ၀ယ္ခုိင္းျပီးအိမ္မွာပဲေသာက္တာ.. တစ္ရက္ ညေနေစာင္းတစ္ခုမွာ ေမာင္ၾကီးအရက္ေသာက္ခ်င္လုိ႕.. ရြာထဲက ကေလးတစ္ေယာက္ကို မုန္႕ဖုိးေပးျပီးအရက္၀ယ္ခုိင္းလုိက္တယ္.. ဒီတစ္ခါကေလးအရက္သြား၀ယ္တာ ၾကာလုိ႕ တျဗစ္ေတာက္ေတာက္နဲ႕ေပါ့.. ညေန မိုးခ်ဳပ္မွ အရက္၀ယ္တဲ့ကေလးျပန္လာတယ္... ဒီအခ်ိန္မွာ ေမာင္ၾကီးတို႕အိမ္သားေတြကလည္း ဗီဒီယိုကားေကာင္းလုိ႕ ဗီဒီယုိရံုကို သြားၾကျပီေလ.. အိမ္မွာေမာင္ၾကီးတစ္ေယာက္တည္းရယ္.. ကေလးအေပါက္က၀င္လာတာနဲ႕ ေမာင္ၾကီးက အိမ္ထဲမွာထုိင္ေတာင္မေစာင့္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ အိမ္ေရွ႕ အဖီေလးကို ထြက္လာခဲ့တယ္.. အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေမာ္ၾကီးတုိ႕အိမ္ေဘးမွာ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ေနတဲ့ ငါ့အသိေတြေျပာျပလုိ႕သိရတာ... ေမာင္ၾကီးက “ ေဟ့ေကာင္ မင္းအရက္၀ယ္တာ ၾကာလွခ်ည့္လား.. ငါေတာင္ အခုပဲလုိက္လာေတာ့မလုိ႕... မင္း ငါ၀ယ္ခုိင္းတဲ့အရက္ကို အရင္မ၀ယ္ဘဲ ေဆာ့ေနတာမဟုတ္လား... ” လုိ႕ေအာ္ေမးလုိက္တယ္.. အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကေလးက ေမာ္ၾကီးအသံနဲ႕.. “ မဟုတ္ပါဘူးကြာ.. ငါ မင္းကိုေျပာျပခ်င္လုိ႕ မင္းဆီလုိက္လာတာပါ ” လုိ႕အသံၾသၾသၾကီးနဲ႕ ေျပာလုိက္တယ္..ေမာင္ၾကီးလည္း အံ့လည္းအံ့ၾသ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ျပီး.. “ေဟ့ေကာင္ မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲ.. ငါမသိဘူး..မင္း ငါ့ျခံထဲက ျမန္ျမန္ထြက္သြားစမ္း.. ” လုိ႕ေအာ္ေတာ့တယ္.. ငါ့အသိေတြလည္း ဘာေတြျဖစ္ၾကတာလဲေပါ့... ကေလးက “ ငါကို ျမႏွင္းမံႈရဲ႕အေဖ ဦးခ်က္ၾကီး သတ္လုိက္တာကြ.. ငါအခု သူတုိ႕ဆီမွာေနေနရတယ္... သူတုိ႕ခိုင္းတာလုပ္ေပးေနရတယ္.. အခု မင္းအလွည့္ေရာက္ျပီတဲ့.. သူတုိ႕လည္း ငါနဲ႕အတူပါလာတယ္.. ဟုိမွာၾကည့္ပါလား..” ဆုိျပီး ျခံေထာင့္ကိုလက္ညိဳးထုိးျပတယ္.. ျခံေဘးကလူေတြလည္း ကေလးဘာျပတာလဲလုိ႕ ၾကည့္ေတာ့ ဘာမွမေတြ႕ရဘူး.. ဒါေပမယ့္ ေမာင္ၾကီးကေတာ့.. “ ဟာ ... ” ဆိုျပီး အိမ္ထဲက ငွက္ၾကီးေတာင္ဓါး ေျပးဆြဲတယ္.. ကေလးကိုခုတ္ေတာ့မလားလုိ႕ ေဘးကလူေတြေျပးလာေပမယ့္ ကေလးကို မခုတ္ဘဲ ျခံေထာင့္ကုိထြက္လာျပီး အားရပါးရခုတ္ေနတယ္... ပါးစပ္ကလည္း .. “ မင္းတုိ႕က ငါ့ကို ဘာမွတ္လုိ႕လဲ.. မင္းတုိ႕ကို ငါကိုယ္တုိင္သတ္ခဲ့တာ.. အခုသရဲျဖစ္တာေတာင္ ေအးေအးမေနၾကဘူး.. ေအး..ငါကသရဲေကာ ဘီလူးေကာ နားမလည္ဘူးကြာ.. သတ္မွာပဲ.... ”ဆုိျပီး အားရပါးရခုတ္ေနေတာ့တယ္.. ဒီေတာ့မွ ေဘးကလူေတြက ျမႏွင္းမံႈတုိ႕သားအဖကို သတ္တဲ့အထဲမွာ ေမာင္ၾကီးလည္း ပါတယ္ဆုိတာ သိသြားေတာ့တယ္... အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျခံေထာင့္က သရက္ပင္ၾကီးေပၚက အရိပ္ႏွစ္ခု ဖတ္ခနဲဆင္းလာျပီး အရိပ္အၾကီးၾကီးက ေမာင္ၾကီးကို ၀င္လံုးေတာ့တာပဲ.. ေဘးကလူေတြလည္း ဘာလုပ္လို႕ လုပ္ရမွန္းမသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္.. အံုး ဆုိတဲ့အသံၾကားရျပီး အရိပ္ႏွစ္ခုလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္.. ေမာင္ၾကီးလည္း ေျမေပၚဆန္႕ငင္ ဆန္႕ငင္နဲ႕ေနာက္ဆံုးအသက္ထြက္သြားတာပဲ... ေဘးလူေတြလည္း ခုမွ သတိရျပီး ေမာင္ၾကီး မိသားစုေတြ အေၾကာင္းၾကားၾကတယ္..ေမာင္ၾကီးအေလာင္းနားေတာ့ ဘယ္သူမွမကပ္ရဲၾကဘူးတဲ့.. ေနာက္ပိုင္းလည္း ျမႏွင္းမံႈတို႕ အိမ္နားကိုေရာက္တဲ့လူတုိင္း စကားေျပာသံေတြ၊ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ေရာက္ရင္လည္း အလုပ္လုပ္ေနတဲ့အသံေတြ အရိပ္ေတြ ၾကားရတယ္တဲ့.. ဘယ္သူမွ အဲဒီလယ္ထဲမလုပ္ရဲသလုိ အနားကေတာင္ျဖတ္မသြားရဲၾကေတာ့ဘူး.. ဒါေပမယ့္ ရြာကိုသြားတဲ့လမ္းေဘးမွာပဲ ရွိေတာ့ မသြားခ်င္လည္း သြားေနရတာပဲ.. အနားကသြားရရင္လည္း အုပ္စုလုိက္ပဲသြားရဲေတာ့တယ္... ေနာက္ဆံုး ရြာထဲကသာမက ရြာအနားက အမူးသမားေတြပါ အဲဒီနားက ျဖတ္မသြားရဲေတာ့ဘူး.. ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့ အမူးသမားေတြ ျဖတ္သြားတုိင္း အပုတ္နံ႕ထြက္လာျပီး ေနာက္ကလုိက္လာတဲ့ေျခသံၾကားေနရတယ္တဲ့.. အဲဒီအခ်ိန္ ေျပးရင္ေျပး မေျပးလုိ႕ကေတာ့ ေက်ာျပင္ကို လက္၀ါးၾကီးနဲ႕ သမတာခံရတာပဲ... ဒါေပမယ့္ ေသတဲ့အထိေတာ့ မလုပ္ဘူး.. မလုပ္ေပမယ့္ အဲဒီခံရတဲ့အမူးသမားကေတာ့ အနဲဆံုးတစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ ဖ်ားတာပဲ... အဲလုိေတြျဖစ္ျပီး ဘယ္အမူးသမားမွ ျဖတ္မသြားရဲေတာ့ဘူး...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ အင္း ဒါဆို တမလြန္ကေန ရန္ညိဳးမေျပဘဲ လုိက္ျပီး လက္စားေခ်ေနတာေပါ့.. ေနာက္ျပီးအမူးသမားျမင္တုိင္း စိတ္တိုေနၾကတယ္ ထင္တယ္.. ဒါနဲ႕ ေသတဲ့လူေတြအကုန္လံုးက လက္၀ါးရာနဲ႕ပဲေသတယ္ဆိုေတာ့ သူ႕အေဖက လက္၀ါးကို ေတာ္ေတာ္သံုးတာပဲေနာ္.. ဟဟ.. ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မင္းက ရယ္ေနႏုိင္ေသးတယ္.. ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္တယ္ကြ.. ငါတုိ႕ငယ္ငယ္က ျမႏွင္းမံႈရဲ႕အေဖကို ျမင္ဖူးတယ္.. လက္၀ါးၾကီးေတြက အၾကီးၾကီးေတြပဲ..ေနာက္ျပီး ေတာသူေတာင္သားလက္၀ါးဆိုေတာ့ သိတယ္မဟုတ္လား.. ၾကမ္းၾကမ္းၾကီးေတြ.. ကဲ..မင္းသိခ်င္တာလည္းေျပာျပီးျပီ..ေအာ္ ဒါနဲ႕.. မင္းညေနက ေတြ႕ခဲ့တဲ့ေကာင္မေလးက ျမႏွင္းမံႈမ်ား ျဖစ္ေနမလားမသိဘူး.. ငါတုိ႕လည္း အဲလုိထင္လုိ႕ ျမန္ျမန္လစ္လာရတာ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ငါလည္း မသိပါဘူးကြာ... ဒါေပမယ့္ ငါကသူ႕ကိုရန္ရွာတဲ့သူမွ မဟုတ္တာ..ေနာက္ျပီး ငါက အရက္မွမေသာက္တာ.. ဘာမွမျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးကြာ.. ”

ေက်ာ္စုိး။` ။ “ ေအး မျဖစ္တာေကာင္းတာေပါ့ကြာ.. မင္းတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ငါ့မွာတာ၀န္ရွိတယ္ေလကြာ... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအးးပါကြာ.. ငါလည္းကေလးမွမဟုတ္တာ.. ”

ေက်ာ္စုိး။` ။ “ တျခားလူမဟုတ္တဲ့မင္းမုိ႕ ငါကပိုစိတ္မခ်တာေပါ့.. မင္းက ေနရာတကာေလ့လာခ်င္ေနတဲ့ေကာင္..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ကဲ အဖုိးၾကီး ေျပာလုိ႕လည္း ျပီးျပီမဟုတ္လား... ငါ အိပ္ေတာ့မယ္ကြာ.. မနက္မွေတြ႕မယ္..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ အမယ္ သူ႕ဘက္ျမွားဦးလွည့္လာလုိ႕ ငါ့ကိုနွင္တာေပါ့ေလ.. ေအးေလ.. အိပ္ေတာ့.. မင္းလည္းပင္ပန္းလာျပီ.. ငါလည္း အိပ္ေတာ့မယ္... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ အိုေက သူငယ္ခ်င္း.. ဂြတ္ႏုိက္...”

အေတြးထဲမွာေတာ့ ျမႏွင္းမံႈလား ဘာလားမသိ ေတာစပ္မွာေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလးကို ျမင္ေယာင္လ်က္...

“ မင္းဟာ လူလား သရဲလား.. မိန္းကေလးရယ္...”

ညသည္ စိမ့္ေအးလာသည္.. အိမ္အနီးတ၀ုိက္တြင္ ျမဴခိုးလုိလုိ အခိုးအေငြ႕ေတြ႕နဲ႕ျပည့္ေနသည္.. ထိုအခိုက္ အရိပ္တစ္ခု.. ေတာစပ္တြင္ ေတြ႕ခဲ့ေသာမိန္းကေလး.. ဒီမိန္းကေလး ငါ့ေနာက္လုိက္လာတာလား... ကၽြန္ေတာ့္ကိုေသခ်ာၾကည့္ေနသည္.. သူ ဘာမွမေျပာ.. လွပေသာမ်က္လံုးေတြမွာ ၀မ္းနည္းျခင္း အရိပ္အေယာင္ေတြထင္ဟပ္ေနသည္.. ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ဆီသြားရန္ လွမ္းလိုက္သည္...ထုိအခိုက္.. ႏႈတ္ခမ္းေမြးနွင့္ လူၾကီးတစ္ေယာက္ ေဒါသျဖင့္ၾကည့္ေနသည္.. လက္၀ါးၾကီးကိုပြတ္လ်က္.. ေနာက္နားမွ လူႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနသည္... ကၽြန္ေတာ္ မိန္းကေလးဆီသြားရန္ ဟန္ျပင္လုိက္သည္... သို႕ေသာ္ မိန္းကေလးက လက္ကာျပသည္.. ေနာက္ ခဏေစာင့္ဆုိသည့္ပံုစံ... ကၽြန္ေတာ္ ဟိုလူၾကီးေတြကိုၾကည့္မိေတာ့ မ်က္လံုးေဟာက္ပက္ၾကီးေတြ ျဖစ္ေနသည္... “ အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ ဘာျဖစ္တာလဲ.. အလန္႕တၾကားနဲ႕... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။“ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြာ.. အိမ္မက္မက္လုိ႕ပါ..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ဘာအိမ္မက္မ်ားလဲ.. ၾကည့္ရတာ ငါေျပာျပတဲ့အေၾကာင္းေတြ မင္းေခါငး္ထဲေရာက္သြားျပီထင္တယ္... ကဲကဲ မေတြးနဲ႕အိပ္ေတာ့... ”

ေက်ာ္စုိးျပန္အိပ္သြားသည္.. ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္တမဲ့ ျခံ၀ကိုလွမ္းၾကည့္မိသည္.. ဟိုေကာင္မေလး...ေသခ်ာျပန္ၾကည့္မိသည္.. ဘာမွမရွိ.. ျခံထဲတြင္ ျမဴခိုးလုိေတြ ေ၀့ေနသည္.. ကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္မွာ .. ဟာ.. ေျမၾကီးေတြပါလား... ဒါဆုိ ငါ ခုနက.. အိမ္မက္လား..တကယ္လား... ထားလုိက္ေတာ့ကြာ... ငါညက ေျခေထာက္မေဆးမိဘူးထင္တယ္...”

ကၽြန္ေတာ္ျပန္အိပ္လုိက္သည္... သို႕ေသာ္အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့... ထိုအခိုက္ ေခြးမ်ား စုေပါင္းျပီး အူလုိက္ေသာအူသံရွည္ၾကီးကို ထိတ္လန္႕စဖြယ္ ၾကားလုိက္ရပါေတာ့သည္..

( ဆက္ရန္ )

Admin Min Ma Naing
Credit:::: သရဲ သဘက္ ဘီလူး အစရွိေသာ - ေပတေလာကသားမ်ားအေၾကာင္း