တပ္မေတာ္နဲ႔ NLD ၾကား ေသြးထုိးစကားေတြ သတိထားဖို႔ ေဒၚစုေျပာ

ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရး ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒခိုင္မာဖို႔ အေရးတႀကီး လိုအပ္ၿပီး ျပည္သူ၊ တပ္မေတာ္နဲ႔ NLD ၾကား စိတ္ဝမ္း ကြဲေအာင္ ေသြးခြဲေနမႈေတြကို သတိထားၾကဖို႔နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း အမ်ဳိးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး ရရွိေအာင္ အဓိက ႀကိဳးပမ္းေနတယ္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။ သူမရဲ႕ မဲဆႏၵနယ္ေျမျဖစ္တဲ့ ေကာ့မႉးၿမိဳ႕နယ္မွာ ဒီကေန႔ ျပဳလုပ္တဲ့ အေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာ လူထုဆႏၵသေဘာထားရယူပြဲမွာ အဲဒီလုိ ေျပာသြားခဲ့တာပါ။ အေသးစိတ္ကို ဆက္သြယ္စံုစမ္းထားတဲ့ မဆုမြန္က တင္ျပေပးထားပါတယ္။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေဖာ္ေဆာင္ေနတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးနဲ႔ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို အေလးအနက္ထား ေဖာ္ေဆာင္ေနခ်ိန္မွာ တပ္မေတာ္နဲ႔ NLD ၾကား ယံုမွားသံသယေတြနဲ႔ ေသြးထိုး လံႈ႔ေဆာ္မႈေတြကို သတိထားၾကဖို႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒က လူထုသေဘာထားရယူပြဲမွာ သူ႔မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူလူထုကို သတိေပးေျပာဆို လုိက္တာပါ။ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံ တည္ေဆာက္ေရးမွာ အေရးတႀကီး လိုအပ္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒခိုင္မာေရးကို အေလးအနက္ထား လုပ္ေဆာင္ရမွာ ျဖစ္တယ္၊ ဒီဖြဲ႔စည္းပံုခုိင္မာေရးမွာလည္း ျပည္သူ႔အားကို အဓိက လုပ္အပ္တယ္လို႔လည္း ေျပာဆိုခဲ့တဲ့အေၾကာင္း အေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာ လူထု သေဘာထားရယူပြဲမွာ ပင္တုိင္ေဆြးေႏြးသူထဲက တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးဝင္းျမင့္က ဗီြအိုေအျမန္မာပိုင္းကိုေျပာပါတယ္။

“တပ္မေတာ္နဲ႔ ျပည္သူလူထုၾကားမွာ၊ တပ္မေတာ္နဲ႔ NLD ၾကားမွာ စိတ္ဝမ္းကဲြေအာင္ ေသြးထိုးလႈံ႔ေဆာ္ေနတာေတြ ရွိတယ္။ ဒါေတြကိုလည္း သတိထားဖို႔ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာတယ္။ အမွန္ကေတာ့ ဒါ တပ္မေတာ္နဲ႔ ျပည္သူၾကားမွာ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးဆိုတာ NLD က ေတာက္ေလွ်ာက္ လုပ္ေနတာေပါ့ေနာ္။ ျပည္သူဆိုတဲ့ေနရာမွာ တပ္မေတာ္ သားေတြလည္း ျပည္သူထဲမွာ ပါတယ္ေပါ့။ ဒါကိုလည္း ေျပာပါတယ္။ ေနာက္တခါ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံ တည္ေဆာက္မယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီ ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကို ျပင္ဖို႔လိုတယ္၊ ဒီဟာကိုလည္း ေဆြးေႏြးပါတယ္။ ေနာက္တခါ- NLD အေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံမွာ ျပည္သူသာ အဓိကက်တဲ့အတြက္ ျပည္သူကို အားကိုးသမႈနဲ႔ေပါ့ေနာ္- ျပည္သူကို အဓိကထားၿပီး ျပည္သူေတြ ဆႏၵနဲ႔ ျပင္ဖို႔လိုတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဒါေတြလည္း ေဆြးေႏြးပါတယ္ခင္ဗ်။”

ေကာ့မႉးၿမိဳ႕နယ္ အားကစားကြင္းတြင္းက အေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာ ျပည္သူ႔ သေဘာထားဆႏၵခံယူပြဲကို တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ ေကာ့မႉးမဲဆႏၵရွင္ ျပည္သူေတြဆီက အေျခခံဥပေဒနဲ႔ျပင္ဆင္ေရး၊ အသစ္ျပန္လည္ေရးဆြဲေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သေဘာထားခံယူရမွာေတာ့ အမ်ားစုက ျပင္ဆင္ေရးကို တခဲနက္ ထုတ္ေဖာ္ျပသခဲ့ၾကတယ္လို႔ ဦးဝင္းျမင့္ကေျပာပါတယ္။

“ဆႏၵရယူတဲ့အခါမွာ ၉၉ % ေလာက္ကို ျပင္ဆင္ေရးဘက္ကို ေထာက္ခံၾကတယ္ဗ်။ အသစ္ေရးဆဲြခ်င္တဲ့သူက လက္ေထာင္တဲ့သူေတြကို က်ေနာ္ ၾကည့္တာ အားလံုးထဲမွာ ဒီ ၃ ေသာင္းေလာက္ တက္တဲ့အထဲမွာ ဆယ္ေယာက္ထက္ မပိုဘူးဗ်။ အဲဒီေတာ့ ၉၉ % ေလာက္ကို ေကာ့မႉးက ျပင္ဆင္ေရးဘက္မွာ ဆႏၵရွိတာပဲ။”

တက္ေရာက္လာတဲ့ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တုိက္႐ိုက္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းၾကတဲ့အခါ ျပည္သူဘက္က လႊတ္ေတာ္တြင္း လူနည္းစုျဖစ္တဲ့ အတိုက္အခံအင္အားစုအေနနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဆင္ေရး အေျခအေန ဘယ္လို ရွိႏိုင္သလဲဆိုတာကို ေမးျမန္းခဲ့ၾကတဲ့အေပၚ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေျဖၾကားခ်က္ကို သူကေျပာျပပါတယ္။

“ျပည္သူဘက္က ေမးတဲ့အခါကေတာ့ဗ်ာ- ဒီဟာ မျပင္လို႔ရွိရင္ က်ေနာ္တို႔က လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အနည္းစု၊ အမ်ားစုက အာဏာရပါတီျဖစ္ေနတယ္။ ဒါကို ဖဲြ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို မျပင္လို႔ရွိရင္ ဘယ္လို အေျခအေနမ်ဳိးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး သြားမလဲဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ေခါင္းေဆာင္ကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ တရား ဥပေဒေဘာင္အတြင္းကပဲ ျပင္ဆင္ေရးကို လုပ္သြားမယ္။ ဥပေဒေဘာင္ အတြင္းကပဲ ႏုိင္ငံေရးကို ဆက္ၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေပါ့။ ဒါကို ေျပာပါတယ္ဗ်။”

ျပည္သူ႔သေဘာထားရယူပြဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးဝင္းျမင့္နဲ႔ ဥပေဒ ပညာရွင္ ဦးေဌးဦးတို႔ သံုးဦး ပင္တုိင္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကၿပီး သူ႔အေနနဲ႔ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒစတင္ျဖစ္ေပၚလာပံု၊ ျပင္ဆင္သင့္တဲ့အခ်က္ေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ့ သေဘာထား စတာေတြကို ရွင္းလင္းတင္ျပခဲ့တယ္လို႔လည္း လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးဝင္းျမင့္ကေျပာပါတယ္။

“လူထုနဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါမွာ ဒီဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဟာ ဘယ္လို သေႏၶတည္လာသလဲေပါ့ဗ်ာ။ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဇစ္ျမစ္ေပါ့။ ၁၉၉၃ အမ်ဳိးသား ညီလာခံစၿပီးေတာ့ ၂၀၀၄ ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံမွာေရာ၊ ၁၉၉၃ က်ဳိကၠဆံ အမ်ဳိးသားညီလာခံမွာေရာက ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ေရးဆဲြခြင့္ မရဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္တစ္ခုက ျပည္သူေတြကလည္း ပူးေပါင္းပါဝင္ခြင့္ မရခဲ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးမရတာေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရး အာမခံခ်က္ မရွိတာေတြ၊ ျပည္ေထာင္စုမူ ကင္းလြတ္ေနတာေတြ၊ တန္းတူညီမွ်တဲ့အခြင့္အေရး မရတာေတြ၊ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ ဥပဒိ႐ုပ္ကလည္း မူလကတည္းကိုက မေကာင္းဘူးေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါေတြပါ က်ေနာ္ေဆြးေႏြးပါတယ္။”

ဒီဇင္ဘာလ ၁၅ရက္ေန႔ တနဂၤေႏြေန႔မွာလည္း ပဲခူးတိုင္း သာယာ၀တီၿမဳိ႕နယ္မွာ NLD ဥကၠ႒ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ ဦးတင္ဦး၊ အပါအဝင္ ဦး၀င္းျမင့္နဲ႔ ဦးေဌးဦး (စိန္ဂြ်န္း) တုိ႔က ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ျဖစ္ေပၚလာပံုနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံု အတြင္း ျပင္ဆင္သင့္တဲ့ အခ်က္ေတြကို လူထုကို သြားေရာက္ ေတြ႔ဆံုရွင္းလင္းေဆြးေႏြးၾကမယ္လို႔သိရပါတယ္။

မဆုမြန္ (ဗီြအုိေအ)

ရြာသာယာက ျမႏွင္းမံႈ... အပိုင္း(၃)

(၄)

ကၽြန္ေတာ္ ရုတ္တရက္ထၾကည့္ၿပီး အိမ္ျပင္ထြက္ဟန္ျပဳလုိက္ေသာအခါ ေက်ာ္စုိးကလည္း ေခြးအူသံမ်ားေၾကာင့္လန္႔ႏိႈးလာၿပီး

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ငမင္း... ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ..."

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဘယ္မွမဟုတ္ပါဘူးကြာ.. ေခြးေတြ ဒီေလာက္အူေနတာ ဘာအေၾကာင္းရွိလဲ သြားၾကည့္မလုိ႔ပါ... "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " မင္းမသြားနဲ႔ ငမင္း.. မင္းတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ငါ့အျပစ္ျဖစ္မယ္.. ငါသြားလုိက္မယ္.. ေနာက္ၿပီး ငါ့တုိ႔အိမ္ေရွ႕မွာပဲ ေခြးေတြ ဒီေလာက္အူေနတာ သိပ္မသကၤာဘူး.. မင္းအိမ္ထဲမွာပဲ ေနခဲ့.." ဟု ဆုိကာ ဓါတ္မီးတစ္လက္ႏွင့္ ထရံတြင္ေထာင္ထားေသာ ငွက္ၾကီးေတာင္တစ္လက္ဆြဲၿပီး ထြက္သြားေလသည္။ မသြားပါႏွင့္ေျပာမွ ပိုသြားခ်င္ေသာ လူရဲ႕ဗီဇ ႏွင့္ စူးစမ္းတတ္ေသာအက်င့္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္စုိးေနာက္ကို လုိက္သြားမိသည္.. သုိ႔ေသာ္ အိမ္ထဲမွ မထြက္ရေသးခင္ အိမ္ေနာက္ဘက္တြင္ရွိေသာ ငွက္ေပ်ာေတာဘက္မွ တရွဲရွဲ နွင့္ လူတိုးသလို အသံၾကားေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ရွိေသာဓါတ္မီးတစ္လက္ကိုဆြဲကာ အိမ္အေနာက္ဘက္သုိ႔ထြက္လာခဲ့သည္...

ေမွာင္မဲေနေသာ ညကာလတြင္ လကေလးကလည္း မွိန္ျပျပအလင္းေရာင္ကေလးသာ ေပးႏုိင္သျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္က မႈန္တိမႈန္၀ါးးးးး

ထုိစဥ္ ရိပ္ခနဲ လူရိပ္တစ္ခုနွင့္အတူ ငွက္ေပ်ာေတာကို တုိးေသာအသံေၾကာင့္ ဓါတ္မီးနွင့္ ျဖတ္ခနဲထုိးၿပီး ေျပးလုိက္သြားသည္... " ဟိတ္.. ဘယ္သူလဲ..." ... ငွက္ေပ်ာခုိင္ေတြလာခိုးေသာ သူခိုးေပပဲလား... ေၾကာက္စိတ္ထက္ မခံခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာသျဖင့္ အနားတြင္ရွိေသာ တုတ္ပုိင္းတစ္ခုကို ဆြဲကာ ငွက္ေပ်ာေတာထဲတုိးၿပီး လုိက္သြားမိေလေတာ့သည္။ တစ္ပုိင္တစ္ႏိုင္ျခံထဲတြင္စိုက္ထားေသာ ငွက္ေပ်ာေတာက သိပ္မၾကီးေခ်။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေရွ႕ကအရိပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ေျပးလုိက္သြားေသာအခါ ငွက္ေပ်ာေတာအဆံုးကို မေရာက္ႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ဆံုးမမိႏုိင္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ေမာေမာျဖင့္ ကြက္လပ္ကေလးတစ္ခုတြင္ ထုိင္ခ်လုိက္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိပ္မေက်နပ္.. ဒီငွက္ေပ်ာေတာ ေသးေသးေလးထဲမွာ သူခုိးကိုမေတြ႕သည့္အတြက္ ကိုယ့္ကုိကုိယ္လည္း အားမလုိအားမရျဖစ္ေနမိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အပုတ္နံ႔မ်ား စူး၀ါးစြာရလာၿပီး တရွဲရွဲျဖင့္ ေတာတုိးသံမ်ားႏွင့္အတူ လူမည္းမည္းၾကီး သံုးေယာက္ထြက္လာေလသည္။ ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထင္ ေစာေစာကသူခိုးေတြမ်ား ျပန္လာရန္ွရွာတာလားလုိ႔ ထင္ေနမိသည္။ သို႔ေသာ္ နီးလာေသာအခါ ထိုလူသံုးေယာက္ကုိ စိတ္ထဲမွာ ျမင္ဖူးသလုိလုိရွိသည္ဟုခံစားလာရသည္း အထူးသျဖင့္ ေရွ႕ဆံုးမွ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကားကားႏွင့္ လူၾကီးကို ေသခ်ာျမင္ဖူးေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဘယ္မွာျမင္ဖူးလဲ ေတြးမရ...

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟိတ္... ဘယ္သူေတြလဲ.. ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲ.. မင္းတုိ႔ ငွက္ေပ်ာခုိင္သူခုိးေတြမဟုတ္လား.. "

ေရွ႕ဆံုးမွ အရိပ္မည္း။ ။ " မင္း ငွက္ေပ်ာခုိင္ကို ငါတုိ႔စိတ္မ၀င္စားဘူး.. ငါတုိ႔ မင္းကိုေတြ႕ခ်င္လုိ႔လာခဲ့တာ.."

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဘာ.. ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ႕ခ်င္လုိ႔လာတာ ဟုတ္လား.. ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို တစ္ခါမွ ျမင္လည္း မျမင္ဖူးဘူး... သိလည္း မသိဘူး..ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီရြာကပဲလား.. ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႕ခ်င္တာ ဘာကိစၥလဲ.. "

အရိပ္မည္း။ ။ " မင္း ဟုိေန႔က ငါတုိ႔အိမ္ကို လာေမႊသြားတာ မေက်နပ္လို႔လုိက္လာတာ.. မင္းက ငါတုိ႔ေနရာကိုလည္း လာေသးတယ္.. ငါတုိ႔ကိုလည္း ခြင့္မေတာင္းဘူး.. အဲဒါကို မေက်နပ္ဘူး... ေအး..မင္းအသက္ကို ႏွေျမာရင္ ငါတုိ႔ေက်နပ္တဲ့အထိ ေတာင္းပန္.. မေတာင္းပန္ရင္ေတာ့ ငါတုိ႔မင္းကို လံုး၀မေက်နပ္ႏုိင္ဘူး.. "

ကၽြန္ေတာ္ အသည္းအသန္စဥ္းစားရေတာ့သည္။ ငါ ဘယ္တုန္းက ဘယ္အိမ္ကို သြားေမႊမိပါလိမ့္... ငါ ဓါတ္ပံုပဲလုိက္ရုိက္ေနတာပါ.. ဘယ္အိမ္ကိုမွ မ၀င္မိပါဘူး... ေနအုန္းးးးး ငါ အိမ္တစ္အိမ္ကို ၀င္မိတယ္... အဲဒါ ျမႏွင္းမံႈတုိ႔ တဲပဲ.. ဒါေပမယ့္ အထဲမွာ ဘယ္သူမွမွ မရွိတာ... သူတုိ႔က ပုိင္ရွင္ေတြတဲ့.. ဘာေတြလဲ.. သူမ်ားေတြေျပာေတာ့ အဲဒီေနရာက သရဲေျခာက္လုိ႔ ဘယ္သူမွ မလာရဲဘူး ဆုိၿပီး ဘယ္ကပုိင္ရွင္ေတြေရာက္လာတာလဲ.. ကၽြန္ေတာ္ အရိုးသားဆံုးပဲ စဥ္းစားမိလုိက္သည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္အိမ္မွ မ၀င္ဘူး.. ဒါေပမယ့္ တဲတစ္တဲေတာ့ ၀င္မိတယ္.. ဒါေပမယ့္ တဲပုိင္ရွင္ေတြက ေသၿပီးၿပီေလ.. ေနာက္ၿပီး ပုိင္ရွင္မွ မရွိၾကေတာ့တာ.. ခင္ဗ်ားတုိ႔ေျပာေနတာေတြ အဓိပၸါယ္မရွိဘူးေနာ္.."

ကၽြန္ေတာ္စကားဆံုးသည္ႏွင့္ အရိပ္မည္းၾကီးသံုးေယာက္က တဟီးဟီး တဟားဟားနွင့္ ထရယ္ၾကေတာ့သည္။

အရိပ္မည္း။ ။ " မင္းေျပာတဲ့ တဲပုိင္ရွင္ဆုိတာ ငါပဲ... ဟိုႏွစ္ေယာက္က ငါ့တပည့္ေတြ... "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဒါဆုိ ခင္ဗ်ားက.. ခင္ဗ်ားက.. ျမႏွင္းမံႈအေဖေပါ့.. ဟုတ္လား... "

ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ အသိတစ္ခုလင္းခနဲျဖစ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဟိုတစ္ခါ အိမ္မက္ထဲတြင္ ျမင္ဖူးလုိက္ေသာ မ်က္ႏွာၾကီးေတြ... အရိပ္မည္းၾကီးမွ ေခါင္းညိမ့္ၿပီး " ကဲ ဘယ္လုိလဲ ေကာင္ေလး... မင္းေတာင္းပန္ေတာ့မလား... မင္း ငါ့တဲကိုလာတုန္းက ငါတုိ႔မရွိလုိ႔ ေနာက္ၿပီး မင္းေနာက္ကို အလုိက္မွာ ငါ့သမီးက ကာဆီးကာဆီးလုပ္ေနလို႔ ႔ မင္းသက္သာသြားတယ္... ငါတုိ႔ေက်နပ္ေအာင္ မေတာင္းပန္လုိ႔ကေတာ့ ငါတုိ႔အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိရမယ္ေဟ့.. " ေျပာေျပာဆုိဆုိ ေဒါသထြက္လာသည္ထင္သည္။ ေဘးက ငွက္ေပ်ာပင္ၾကီးကို လက္၀ါးၾကီးျဖင့္ ေျဖာင္းခနဲ ရုိက္လုိက္သည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " အင္း.. ပုိင္ရွင္ေတြက မေက်နပ္လုိ႔ ေတာင္းပန္ဆုိေတာ့လည္း ေတာင္းပန္ရတာေပါ့ဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ ဦးရီးတုိ႔အိမ္ထဲကို ခြင့္မေတာင္းဘဲ ၀င္လာမိတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္.. ေက်နပ္ပါေတာ့ေနာ္.. "

အရိပ္မည္း။ ။ " မင္း ဒီလုိေတာင္းပန္ရံုနဲ႔ေတာ့ မရဘူး.. ငါတုိ႔အတြက္ စားစရာ ေသာက္စရာ ဖန္တီးေပးရမယ္.. "

ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲ ေထာင္းခနဲျဖစ္သြားသည္။ ေတာင္းပန္တာထက္ ေနာက္တဆင့္ေက်ာ္ေသာအေျခအေနကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွလက္မခံႏုိင္ေတာ့...။ ျပန္ဖိုက္မယ္ဆုိရင္လည္း သူတုိ႔က သံုးေယာက္ ကုိယ္က တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္လုိမွမလြယ္.. ဒီေတာ့ အခ်ိဳသပ္ေပါင္းမွျဖစ္မည္ဟု ေတြးမိၿပီး မ်က္ႏွာကို အတတ္ႏုိင္ဆံုးျပံဳးကာ

ကၽြန္ေတာ္။ ။" ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်.. ဦးရီးတုိ႔ စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္ေစရပါ့မယ္.. ဘယ္လုိအစားအေသာက္ေတြကို ဘယ္လုိေနရာကိုပုိ႔ေပးရမလဲသာ ေျပာပါ... "

အရိပ္မည္း။ ။ " အစားအစာကေတာ့ အမဲသား သံုးပိႆာ အရက္သံုးပုလင္းကို မနက္ျဖန္ည ဆယ့္ႏွစ္နာရီတိတိမွာ ငါ့တဲကို လာပုိ႔.. ဒါဆုိရင္ ငါတို႔ေက်နပ္မယ္.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟုတ္ကဲ့ပါ ခင္ဗ်.. "

ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ အရိပ္မည္းသံုးေယာက္က အခိုးအေငြ႕မ်ားလုိ လြင့္ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားေလေတာ့သည္။

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ေဟ့ေကာင္ ငမင္း.. ထစမ္း... မင္း ဒီေနရာကို ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး ေရာက္ေနတာလဲ... ငါျပန္လာေတာ့ မင္းကို မေတြ႕လုိ႔ ရုတ္တရတ္ အရမ္းစိတ္ပူသြားတာပဲ.. အိမ္ေပၚမွာ ေနပါလုိ႔မွာထားရက္နဲ႔ကြာ.."

ကၽြန္ေတာ္ကို ေက်ာ္စုိးက လႈပ္လုိက္ကာမွ အသိျပန္၀င္လာၿပီး ေဘးနားၾကည့္လုိ္က္ေတာ့ အိမ္ေနာက္ေဖးနားေလးက ငွက္ေပ်ာေတာစပ္တြင္ ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕လုိက္ရေလသည္။ ဟင္... ဒါဆုိ ငါေစာေစာက ေျပးလုိက္ေနတာ ဒီေနရာကိုပဲ ျပန္ေရာက္လာပါလား... ငါ အိမ္မက္မက္ေနတာမ်ားလား... ကၽြန္ေတာ္ ရုတ္တရတ္ သတိရသြားၿပီး အနားက ငွက္ေပ်ာပင္ၾကီးကို ေသခ်ာမီးထုိး၍ ၾကည့္လုိက္ေလေသာအခါ ငွက္ေပ်ာပင္တြင္ ထင္ရွားေသာ လက္၀ါးရာၾကီးတစ္ခ်က္ကို ေတြ႕ျမင္လုိက္ရေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ ေက်ာ္စုိးလည္း အံ့ၾသသြားၿပီး ..

ေက်ာ္စုိး။ ။" ဟင္... ဒါ .. ဒါ.. ျမႏွင္းမံႈအေဖရဲ႕လက္ခ်က္ မဟုတ္လား.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " မင္းက လက္၀ါးရာျမင္တာနဲ႔ ဘာလို႔ ေသခ်ာေျပာႏိုင္ရတာလဲ.. " ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာေအာင္ ေမးၾကည့္လုိက္သည္။

ေက်ာ္စုိး။ ။ " မင္း ဒီလက္၀ါးရာကို ေသခ်ာၾကည့္စမ္း.. သာမာန္လက္၀ါးရာနဲ႔ တူလားလုိ႔.. " မွန္သည္။ ရုိက္ထားေသာလက္၀ါးရာမွာ သာမန္လက္၀ါးထက္ အရြယ္အစားၾကီးၿပီး ရုိက္ခ်က္အေတာ္ျပင္းထန္ေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " အင္း .. ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ တျခားလူလက္၀ါးေရာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " မျဖစ္ႏုိင္ဘူး ငမင္း... သာမာန္လက္၀ါးအရြယ္အစားဆုိရင္ေတာ့ မင္းေျပာသလုိ ငါလည္း ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္မိမွာပဲ.. ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ၾကီးတဲ့လက္၀ါးပုိင္ရွင္က တုိ႔ရႊာမွာ ႏွစ္ေယာက္မရွိဘူး.. ငမင္း.. မင္း ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ခဲ့လဲ.. ငါ့ကို အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အမွန္အတုိင္းေျပာပါကြာ.. ငါ မင္းအတြက္ စိတ္ပူလုိ႔ပါ... " ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္စုိးကိုၾကည့္ရင္း သနားစာနာမိလာသည္.. အင္းေလ.. သူလည္း ငါ့ကိုေခၚထားတာ တာ၀န္ေတြပိၿပီး စိတ္ပူရွာမွာေပါ့.. ငါ ေျပာျပလုိက္ရင္ ေကာင္းမလားမသိဘူး.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ခ်မ္းသာသြားေအာင္ ေျပာျပလုိက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္ေလ.. ဟုေတြးလ်က္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို အစဆံုး ေျပာျပလုိက္ေလသည္။ ထုိအခါ ေက်ာ္စုိးက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ျပင္းျပင္းခ်လ်က္...

ေက်ာ္စုိး။ ။ " မင္းကြာ.. ငါ အတန္တန္တားထားရက္နဲ႔ သူတုိ႔နဲ႔ ပတ္သတ္ျဖစ္ေအာင္ ပတ္သတ္တယ္.. မင္းတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ.. ဟင္းးးးးးး ကဲပါ.. ေမ်ာက္မိႈင္သလုိ မိႈင္မေနနဲ႔ ျဖစ္ၿပီးမွေတာ့ ဘယ္တတ္ႏုိင္ပါ့မလဲ.. အခု မင္း ဘာဆက္လုပ္မယ္ စဥ္းစားထားလဲ.."

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ငါကေတာ့ ေတာင္းပန္ၿပီးၿပီပဲကြာ.. အစာထပ္ေတာင္းတာကေတာ့ သက္သက္မဲ့ ငါ့ကို စိန္ေခၚေနသလုိပဲ.. သူတုိ႔လုိ မေကာင္းဆုိး၀ါးေတြကို ငါက အရံူးေပးရမွာလား.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " မင္း ေစာေစာကေတာင္ ေတာင္းပန္ၿပီး လုပ္ေပးပါ့မယ္ဆုိ.. ခုမွလာၿပီး... "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ေနစမ္းပါဦး.. မင္းက ငါစကားေျပာရင္ ငါ့ကို ႏွိပ္ကြက္ဖုိ႔ပဲတတ္တယ္.. ေစာေစာက ငါ့မွာ ဘာအကာအကြယ္မွ မပါဘူးေလ.. ခုလုိသြားေျပာရင္ ဟိုေကာင္ေတြ ၀ုိင္းေဆာ္တာနဲ႔ မင္းနဲ႔ခုလုိထုိင္ၿပီး စကားေျပာေနႏုိင္မွာေတာင္မဟုတ္ဘူး.. အေတြးအေခၚေတြ ျမင့္စမ္းပါ.. ေကာင္ၾကီးရာ.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " အမယ္.. မင္းကမ်ား.. ကဲပါ.. စကားလမ္းေၾကာင္းလြဲသြားမယ္.. ဒီပံုစံအတုိင္းကို မင္းကိုသူတုိ႔ အခ်ိန္မေရြး ျပသနာရွာႏုိင္တယ္.. အဲဒီေတာ့ မင္းမွာ အကာအကြယ္တစ္ခုေတာ့ မရွိမျဖစ္လုိေနၿပီ.. ဒီလုိလုပ္.. မနက္က်ရင္ ဟိုဘက္ရြာမွာ ငါ့ဦးေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္.. သူက ပေယာဂေတြဘာေတြလည္း ကုတယ္.. ငါသူ႔ဆီသြားၿပီး အေဆာင္လက္ဖြဲ႔ေလး ဘာေလးေတာင္းၾကည့္မယ္.. အျပန္က်ရင္ ရြာဦးဘုန္းၾကီးကို သင့္သလုိေလွ်ာက္ၿပီး ပရိတ္ေရ ၊ ပရိတ္ၾကိဳးေတာင္းခဲ့မယ္ကြာ. .မေကာင္းဘူးလား.. မင္းအလုပ္ကေတာ့ အိမ္မွာပဲေန... ဟုတ္ၿပီလား.."

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟအင္း .. မင္းက အဲ့လုိလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါ အိမ္မွာ ခန္႔ခန္႔ၾကီးမေနခ်င္ဘူးကြာ.. ဒီလုိလုပ္.. ငါ မနက္ျဖန္ ညအတြက္ စားစရာေသာက္စရာေတြကို ရြာထဲက ရွာ၀ယ္ထားလုိက္မယ္.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " အိုေက.. ၿပီးေရာ.. ဒါေပမယ့္ မင္း ဟိုတဲကိုေတာ့ ငါမပါဘဲ ေနာက္ထပ္ မသြားရဘူးေနာ္.. ငါ့ကို ကတိေပးႏုိင္မလား.."

ကၽြန္ေတာ္။` ။ " ေအးပါကြာ.. ကတိေပးပါတယ္.. ကဲကဲ.. ညနက္လွၿပီ.. မင္းလည္း အိပ္ေတာ့.. ငါလည္း အိပ္ေတာ့မယ္.. "

အိပ္ယာထဲ၀င္ၿပီး ေခါင္းအံုးနဲ႔ ေခါင္းနဲ႔ထိၿပီး ခဏတြင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ ခဏအၾကာတြင္ အိပ္ေနေသာျခင္ေထာင္ေဘးမွ တရံႈရံူငုိေနေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အသံၾကားသျဖင့္ လန္႔သြားၿပီး လွည့္ၾကည့္လုိက္ရာ.. ေဘးတြင္ အက်ီအကြက္ ထမီအကြက္ကေလးျဖင့္ ငိုေနေသာ မိန္းကေလးကို ျခင္ေထာင္ၾကားမွ ၀ုိးတ၀ါးျမင္လုိက္ရသျဖင့္ ျခင္ေထာင္ကို အသာမကာ ၾကည့္လုိက္မိေလေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဒီမွာ မိန္းကေလး.. မင္းဘာလုိ႔ ဒီအနားမွာ ငိုေနတာလဲ.. မင္းဘယ္သူလဲ.." ထိုအခ်ိန္တြင္ ဟုိဘက္လွည့္ငိုေနေသာ မိန္းကေလးမွ ဒီဘက္ကုိ ျပန္လွည့္အလာတြင္ ေခ်ာေမာလွပေသာ ရုပ္ကေလးကို ေတြ႕လုိက္ရသည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟင္.. ျမႏွင္းမံႈ.. ျမႏွင္းမံႈ.. မဟုတ္လား.. ဒီကုိ ဘယ္လုိေရာက္ေနတာလဲဟင္.."

ျမႏွင္းမံႈ။ ။ " ျမႏွင္းမံႈ.. အစ္ကိုနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လုိ႔ အခက္အခဲေတြၾကားထဲက အစ္ကုိဆီလာခဲ့တာပါ.. ညတုန္းကလည္း လာခဲ့ပါေသးတယ္.. ဒါေပမယ့္ အေဖတုိ႔လာလုိ႔ ျမႏွင္းမံႈျပန္သြားခဲ့တာပါ .."

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟင္... ျမႏွင္းမံႈ အစ္ကိုကိုေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုတာ ဘာကိစၥလဲဟင္.. ေနာက္ၿပီး ျမႏွင္းမံႈ ဘာလုိ႔ငိုေနရတာလဲ.. "

ျမႏွင္းမံႈ။ ။ " အစ္ကို ရြာကုိစလာကတည္းက ရြာထိပ္က ျမႏွင္းမံႈတုိ႔ တဲအနားမွာ ေတြ႕လုိက္ကတည္းက အစ္ကိုက သတၱိရွိၿပီး စူးစမ္းတတ္တယ္.. ေနာက္ စိတ္ေကာင္းရွိတယ္ဆုိတာ ျမႏွင္းမံႈသိလုိက္ပါတယ္.. အစ္ကို.. ျမႏွင္းမံႈက အရင္လူ႔ဘ၀က သူမ်ားသတ္ခဲ့လုိ႔ေသခဲ့ရၿပီး မကၽြတ္မလြတ္ျဖစ္ေနခ့ဲတာပါ.. ဒါေပမယ့္ နွင္းမံႈ ဒီဘ၀မွာ မေပ်ာ္ဘူး .. အစ္ကုိ.. ႏွင္းမံႈ ကၽြတ္လြတ္ခ်င္တယ္.. ဒီရြာက လူေတြကို အကူအညီေတာင္းဖုိ႔ ႏွင္းမံႈ စမ္းၾကည့္ပါေသးတယ္.. ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔က ႏွင္းမံႈကိုျမင္တာနဲ႔ သရဲေျခာက္တယ္လုိ႔ပဲ ထင္ၿပီး ေျပးၾကေတာ့ ႏွင္းမံႈေျပာခ်င္တာေတြ မေျပာလုိက္ရဘူးေလ.. အခု အစ္ကို ကို ႏွင္းမံႈလာၿပီး အကူအညီေတာင္းတာပါ.. ႏွင္းမံႈကို ကူညီပါေနာ္.. အေဖကေတာ့ ဒီဘ၀မွာပဲ သူ႔တပည့္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနၿပီ.. ႏွင္းမံႈကိုလည္း သူနဲ႔အတူ မကၽြတ္လြတ္ေစခ်င္ဘူးေလ.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟာ.. ဟုတ္လား.. ညတုန္းကေတာင္ ႏွင္းမံႈအေဖက အစ္ကုိကုိ လာၾကိမ္း၀ါးၿပီး သူတုိ႔အတြက္ အစားအေသာက္နဲ႔ ႏွင္းမံႈတုိ႔အိမ္ကို ခြင့္မေတာင္းဘဲလာလုိ႔ တဲ့.. ေတာင္းပန္ခုိင္းေနတယ္.. "

ျမႏွင္းမံႈ။ ။ " ႏွင္းမံႈ သိပါတယ္ အစ္ကို... အစ္ကို တစ္ေယာက္တည္း မေၾကာက္မရႊံ႕ ႏွင္းမံႈတုိ႔တဲကို လာတာလည္း ႏွင္းမံႈသိတယ္.. အစ္ကုိ တဲထဲ၀င္လာကတည္းက ႏွင္းမံႈ အစ္ကိုေဘးမွာ တခ်ိန္လံုးရွိေနပါတယ္.. အစ္ကိုက စူးစမ္းၿပီး ဓါတ္ပံုလုိက္ရုိက္တုန္းက ႏွင္းမံႈရဲ႕ စံပယ္ပန္းေလးကို ရုိက္တုန္းကေတာင္ ႏွင္းမံႈက လွမ္းဆြဲလုိက္ေသးတယ္.. ေနာက္ၿပီး အေဖတုိ႔ျပန္လာေတာ့ အပုတ္နံ႔ေတြေပးၿပီး တံခါးရြက္ေတြကို လႈတ္ ေျခာက္လွန္႔ခဲ့တာလည္း ႏွင္းမံႈပါပဲ.. အေဖတို႔က လူစိမ္းအိမ္ထဲ၀င္လာရင္ လံုး၀မၾကိဳက္ဘူးေလ.. ဒါေပမယ့္ အစ္ကိုက စူးစမ္းေနေသးေတာ့ အေဖတုိ႔ေတြ႕သြားၿပီး အတင္းလုိက္တုန္းကေတာင္ အစ္ကို တစ္ခုခုျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ ႏွင္းမံႈ အေဖတုိ႔ကို တားမိေသးတယ္.. ဒါေပမယ့္ မရခဲ့ပါဘူး.. ေနာက္ေတာ့မွ အေဖတို႔ အစ္ကုိ႔ကို မမိဘဲ ေဒါသထြက္ၿပီး ျပန္လာမွ စိတ္ေအး၇ေတာ့တယ္... "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟုတ္လား... အဲဒီဓါတ္ပံုထဲမွာ ပါတဲ့ လက္ကေလးဟာ ႏွင္းမံႈရဲ႕လက္ကေလးလားလုိ႔ေတာင္ အစ္ကုိထင္လုိက္မိေသးတယ္.. အစ္ကို အိမ္ထဲ၀င္တဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး မနက္ျဖန္ည ႏွင္းမံႈရဲ႕အေဖကို အစားအေသာက္ေတြနဲ႔ အစ္ကုိလာေတာင္းပန္ပါ့မယ္.. "

ျမႏွင္းမံႈ။ ။ " မလာနဲ႔.. အစ္ကို.. အေဖတို႔က အစ္ကုိ႔ကိုပါသတ္ၿပီး တပည့္အျဖစ္ေမြးဖုိ႔ တိုင္ပင္ေနၾကတာ ႏွင္းမံႈၾကားခဲ့ရတယ္.. အဲဒီကို ေနာက္ထပ္ မလာပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္.. ႏွင္းမံႈကို မကယ္ႏုိင္ရင္လည္း ရွိပါေစေတာ့.. အစ္ကိုကို ႏွင္းမံႈ ဒုကၡမေရာက္ေစခ်င္ဘူး... "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " အစ္ကို လာဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ ႏွင္းမံႈ.. စိတ္မပူပါနဲ႔.. အစ္ကုိ႔ဘက္ကလည္း အကာအကြယ္ေတြနဲ႔ လာခဲ့မွာပါ.. အစ္ကို႔ကို ဘယ္သူမွ ဘာမွလုပ္လုိ႔မရဘူး..ေနာက္ၿပီး ႏွင္းမံႈကိုလည္း မနက္ျဖန္ည အစ္ကိုကယ္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ၿပီ.. "

ဲျမႏွင္းမံႈ။ ။ " ဟင္... အစ္ကုိ .. အစ္ကုိ တကယ္ေျပာတာလား..ဟင္... ေပ်ာ္လုိက္တာ .. အစ္ကုိရယ္.. ႏွင္းမံႈ ဒီဘ၀ဆုိးၾကီးထဲက လြတ္ခ်င္ေနတာ ၾကာပါၿပီ.. အစ္ကို႔ဘက္ကသာ ကုိယ့္ကိုကုိယ္ လံုျခံဳေအာင္ ျပင္ဆင္လာခဲ့ပါေနာ္.. ႏွင္းမံႈလည္း ဒီဘ၀ၾကီးကေနလြတ္ကၽြတ္ဖုိ႔အတြက္လုပ္ေပးတဲ့ အစ္ကိုကို တစ္စံုတစ္ရာ အထိခုိက္မခံပါဘူး.. ႏွင္းမံႈလည္း အစ္ကိုကို ကူညီပါ့မယ္.. ကဲ.. ႏွင္းမံႈ လာတာလည္းၾကာေနၿပီ.. ေတာ္ၾကာ အေဖလုိက္လာအုန္းမယ္.. ႏွင္းမံႈျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္.."

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ေကာင္းပါၿပီ.. ျမႏွင္းမံႈ.. အစ္ကိုလည္း ဘာလုပ္ရမယ္ ဆုိတာကို အစီအစဥ္ဆြဲရအုန္းမယ္. "

ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ျမႏွင္းမံႈ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ခဏအၾကာတြင္ ၾကက္တြန္သံမ်ားၾကားရၿပီး အေရွ႕ဘက္မွ ေရာင္နီလာေခ်ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အိပ္ရာထဲမွာ တလူးလူး တလိမ့္လိမ့္ျဖင့္ ေခါင္းထဲမွာ အစီအစဥ္ေတြကို တိတိက်က်ျဖစ္ေအာင္ ေရးဆြဲလ်က္.. မၾကာမီ ေက်ာ္စုိး ႏိႈးလာၿပီ..

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ဟိတ္.. ေကာင္ၾကီး.. ေစာေစာစီးစီး ႏိုးလုိ႔ပါလား.. ငါက မင္းမႏိုးေသးဘူးလုိ႔ေတာင္ထင္ေနတာ.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟုတ္တယ္.. ေက်ာ္စုိး.. ငါ တစ္ညလံုး မအိပ္ရေသးဘူး.. ညက ငါ့ဆီကို ျမႏွင္းမံႈလာသြားတယ္.. ေနာက္ၿပီး သူ ဒီဘ၀က ကၽြတ္လြတ္ခ်င္ၿပီ.. သူ႔အေဖၾကီးကလည္း သေဘာမတူဘူး တဲ့.. ငါ ျမႏွင္းမံႈေလးကို အရမ္းသနားတာပဲကြာ.. သူ ဒီဘ၀ဆုိးၾကီးကေန လြတ္ကၽြတ္သြားေအာင္ ငါတတ္ႏိုင္သမွ် လုပ္ေပးခ်င္တယ္.. ငါ့ကို ကူညီပါ ေက်ာ္စုိး.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ေအး.. ငါတုိ႔ရဲ႕ ပထမအစီအစဥ္ထဲမွာ အဲဒါမပါဘူး.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ မင္း သိပ္ၿပီး ဆႏၵျပင္းျပေနတယ္ဆုိရင္လည္း ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာကို ငါ့ဦးေလးနဲ႔ ေသခ်ာတုိင္ပင္လုိက္ပါ့မယ္.. မင္း ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔.. ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မင္းအားရွိဖုိ႔လုိတယ္.. အရင္အိပ္လုိက္အုန္း.. အိပ္ယာႏိႈးမွ ေခါင္းေအးေအးထားၿပီး စဥ္းစားေနာ္.. ငါလည္း မနက္စာစားၿပီးတာနဲ႔ ငါ့ဦးေလးရွိတဲ့ ရြာကို သြားလုိက္မယ္.. ကဲကဲ.. အိပ္လုိက္.. "

ေက်ာ္စုိး စကားနားေထာင္လုိက္တာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မည္ဟုေတြးမိသည္ႏွင့္ စိတ္ကို ေလ်ာ့ခ်လုိက္ရာ မၾကာမွီပင္ အိပ္စက္ျခင္းအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။ ေန႔လည္ပိုင္းတြင္ ႏိႈးလာေသာအခါ ေက်ာ္စုိး ျပန္ေရာက္ႏွင့္ေနေလၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ေက်ာ္စုိး.. မင္းဘယ္အခ်ိန္က ျပန္ေရာက္လဲ.. ငါ့ကို ႏိႈးလုိက္ေရာေပါ့ကြာ.. ဘာထူးေသးလဲ.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ေအး.. ငါ့ဘၾကီးနဲ႔ မေတြ႕ဘူးကြ.. သူ ခရီးထြက္သြားတယ္.. အဲဒါနဲ႔ ငါလည္း ရြာဦးေက်ာင္းက ဘုန္းဘုန္းကိုေလွ်ာက္ေတာ့ သတၱ၀ါေတြ ကယ္ေကာင္းပါတယ္ တဲ့.. ဘုန္းဘုန္းက ပရိတ္ေရေတြ၊ ပရိတ္ၾကိဳးေတြ စြန္႔လုိက္တယ္.. ေနာက္ၿပီး ညဘက္သြားတဲ့အခါ ေက်ာင္းမွာ လာတည္းေနတဲ့ အာဂႏၱဳ ဘုန္းဘုန္းတစ္ပါးပါ လုိက္ၿပီး ကူညီလိမ့္မယ္.. မင္း စိတ္သာခ်ေတာ့ .. မင္းအိပ္ေနတဲ့အတြက္ ညအတြက္အစားအေသာက္ေတြပါ ငါသြား၀ယ္လုိက္တယ္.. ေဟာ ဒီမွာ အမဲသား သံုးပိသာ ေဟာဒီမွာ အရက္ျပင္း သံုးပုလင္း.. ဆရာေတာ္က တစ္ခုေတာ့မွာလုိက္တယ္.. အားလံုးကၽြတ္လြတ္သြားေအာင္ လုပ္ေပးပါ.. ေနာက္ဆံုး မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ေတာင္မွ ဟုိကၽြတ္လြတ္ခ်င္ေနတဲ့ ဒကာမေလးကို ကၽြတ္လြတ္ေအာင္ လုပ္ေပးလုိက္ၾကပါ တဲ့.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ေတာ္ေသးတာေပါ့ကြာ.. ခုမွပဲ စိတ္ေအးႏုိင္ေတာ့တယ္.. ကဲ...မင္းလည္းပင္ပန္းလာၿပီ.. ထမင္းတူတူစားရေအာင္ကြာ.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " အမယ္.. ငါ မနက္ေစာေစာကတည္းက တစ္ခါတည္း ခ်က္ထားလုိ႔သာေပါ့.. မဟုတ္ရင္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားစားရမလား မသိဘူး.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟားဟား.. အဲဒီေတာ့လည္း အႏၱရယ္ပိုကင္းတာေပါ့ကြာ.. "

ေျပာေျပာဆုိဆုိ ထမင္းစားေသာက္ရန္အတြက္ ေက်ာ္စုိးနွင့္အတူ မီးဖုိေခ်ာင္ကို ထသြားလုိက္ေလသည္။

ညသည္ ပိန္းပိန္းေအာင္ ေမွာင္မည္းေနေပသည္တကားး.. သြားခါနီး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေက်ာ္စုိးကေတာ့ ပရိတ္ေရမ်ားကို ေသာက္လည္းေသာက္ .. တစ္ကိုယ္လံုးကိုလည္း ေလာင္းထားလုိက္သည္း

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ေဟ့ေကာင္ ေက်ာ္စုိး.. ေျဖးေျဖးေလာင္းပါကြာ.. ဇတိဆိုေတာ္ေရာေပါ့.. မင္းက ေရခ်ိဳးေနသလားေအာက္ေမ့ရတယ္. .ေတာ္ၾကာ တကယ္အသံုးလုိမွ မရွိျဖစ္ေနဦးမယ္.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ေအးပါကြ.. ငါလည္း ဒါမ်ိဳးတစ္ခါမွ အေတြ႕အၾကံဳမရွိေတာ့ ေၾကာက္တာေပါ့ကြ.. သြားရမွာလည္း ငါတုိ႔တစ္ရြာလံုး ေၾကာက္ေနရတဲ့ ေနရာဆုိေတာ့ ခပ္လန္႔လန္႔ကြ.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " မင္းသတၱိေကာင္းတာကို ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔.. ဟို လုိက္မယ့္ဘုန္းဘုန္းကေရာ.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ဘုန္းဘုန္းက တရားထုိင္ၿပီး ေမတၱာပို႔ေနမယ္ တဲ့... သြားခါနီးမွ သြားေခၚရမွာ.. အခ်ိန္ၾကည့္ပါအုန္း.. သြားလုိ႔ရၿပီလားလုိ႔.. "

ကၽြန္ေတာ္လည္း ေက်ာ္စိုး သတိေပးမွ နာရီကိုၾကည့္လုိက္ေသာအခါ..

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ေအး သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သြားလုိ႔ရၿပီ.. ဟို အမဲသားထုတ္ကို ေသခ်ာထုတ္ေနာ္.. ငါကေတာ့ အရက္ပုလင္းကို ဆြဲမယ္.. မင္းက အမဲသားသယ္... "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ေဟ့.. ငမင္း.. ဒါက သရဲအတြက္ေနာ္.. မင္းက သိပ္ယံုရတာမဟုတ္ဘူး.. ကဲကဲ.. သြားမယ္.."

ေျပာေျပာဆုိဆုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ရြာလည္ လမ္းမၾကီးမွတဆင့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသုိ႔ ဦးတည္ၿပီး ထြက္လာခဲ့လုိက္သည္။ ရြာလမ္းမွာလည္း ေခြးေတြ ေဟာင္လုိက္ အူလုိက္သည့္ျဖစ္ျခင္း... ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ဘုန္းဘုန္းက ေက်ာင္းေအာက္မွ ဆီးၾကိဳေနသည္။

ဘုန္းဘုန္း။ ။ " ရြာထဲမွာ ဒီေလာက္ေခြးေတြေဟာင္ေနတာ ဒကာတုိ႔ပဲျဖစ္မယ္လုိ႔ ဘုန္းၾကီးေတြးထားၿပီးသားပါ.. ကဲကဲ.. သြားၾကရေအာင္. .."

ဘုန္းဘုန္းကေတာင္ ပုိၿပီး ဇြဲေကာင္းေနသည္။ ဒီလုိႏွင့္ ဘုန္းဘုန္းေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္လက္ကုိ တစ္ေယာက္ဆြဲကာ လုိက္သြားေလသည္။ တဲေရွ႕သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ အသင့္ပါလာေသာ မီးတုိင္မ်ားကို ထြန္းညိလုိက္ၿပီး မီးတုိင္ေလးတုိင္ပတ္လည္တြင္ ပရိတ္ေရမ်ား ျဖန္းထားလုိက္ၿပီး မီးတုိင္အျပင္ဘက္တြင္ အစားအေသာက္မ်ားကို ငွက္ေပ်ာဖက္ေပၚတြင္ ေသခ်ာတင္လုိက္သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ဘုန္းဘုန္းက ဘူးသီးေျခာက္ကေလးတစ္ခုကို အိတ္ထဲမွ ထုတ္ၿပီး ပရိတ္ေရစည္း၀ိုင္းအျပင္မွာ ထားေစသည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ကၽြန္ေတာ္ ဟိုေန႔က တဲပုိင္ရွင္မ်ားကို ခြင့္မေတာင္းဘဲ ဒီတဲထဲကို ၀င္ခဲ့မိပါတယ္.. အဲဒါေၾကာင့္ အခုလုိ အစားအေသာက္မ်ားနဲ႔ လာေရာက္ေတာင္းပန္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္.. တဲပိုင္ရွင္မ်ား စားၾကပါ.. ေသာက္ၾကပါ.. ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အျပစ္ကိုလည္း ခြင့္လြတ္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ..

ကၽြန္ေတာ့္စကားဆံုးသည္ႏွင့္ တဲအတြင္းမွ ၾကီးမားၿပီး မ်က္လံုးနီနီၾကီးမ်ားျဖင့္ ေခြးနက္ၾကီး သံုးေကာင္ထြက္လာေလၿပီး အမဲသားမ်ားကို စားေသာက္ေနေလေတာ့သည္။ ေက်ာ္စုိးကေတာ့ ေခြးၾကီးေတြကိုၾကည့္ၿပီး ေဇာေခၽြးမ်ားျပန္လ်က္... ေခြးၾကီးမ်ားကလည္း စားလုိက္.. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို စုိက္ၾကည့္လုိက္နွင့္... ထုိအခ်ိန္တြင္ တဲေဘးတြင္ ျဖဴျဖဴအရိပ္ကေလးတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္မထင္ လွမ္းျမင္လုိက္ရေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္လွမ္းျမင္လုိက္သည္ႏွင့္ ဘုန္းဘုန္းကို တုိးတုိးေလးကပ္ၿပီး ကၽြတ္လြတ္ခ်င္သည္မွာ တဲေဘးမွ အရိပ္ကေလးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပလုိက္သည္။ ထုိအခါ

ဘုန္းဘုန္း။ ။ " ကဲ .. ဒကာၾကီးတုိ႔.. ဒီလုိဘံုဘ၀ဟာ မေကာင္းတဲ့ ဘံုဘ၀ထဲမွာပါပါတယ္. . ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိဘံုဘ၀မွာ ေပ်ာ္မေနဘဲ ဒီထက္ျမင့္တဲ့ဘံုဘ၀ေတြကို မသြားခ်င္ၾကဘူးလား.. "

ဘုန္းဘုန္း စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ေခြးနက္ၾကီးမ်ားက ဘုန္းဘုန္းကုိ ေ၀ါင္းခနဲ ဟိန္းေဟာက္လုိက္ကာ ကိုက္ခဲရန္ ေျပးလာၾကေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ပရိတ္ရည္ စည္း၀ုိင္းနားေရာက္ေသာအခါ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ျပန္ေျပးသြားၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ အေ၀းမွ မေက်နပ္ေသာအၾကည့္မ်ားျဖင့္ စားမတက္ ၀ါးမတက္ၾကည့္ေနၾကေလရာ ေက်ာ္စုိးဆုိသည္မွာ ေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ တုန္ေတာင္တုန္ေနေခ်ၿပီ.. ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာ္စုိးကို ႏွစ္သိမ့္ေသာသေဘာျဖင့္ မေၾကာက္ရန္ လက္ေမာင္းကို ကုိင္ၿပီး အားေပးလုိက္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းကို ေခါင္းခါျပလုိက္သည္။ ထုိအခါ ေက်ာ္စုိးလည္း အစီအစဥ္ဆြဲထားသည့္အတိုင္း ပရိတ္ေရျဖင့္ ေခြးနက္ၾကီးသံုးေကာင္ကို လွမ္းပိုက္လာရာ အလုအယက္ထြက္ေျပးၾကေတာ့သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ျမႏွင္းမံႈ.. ျမန္ျမန္လာ.. ဒီဘူးသီးေျခာက္ထဲကို ၀င္ေနလုိက္.. " ဟု ေအာ္လုိက္ေသာအခါ.. အရိပ္ျဖဴျဖဴေလးမွ လွ်င္ျမန္စြာေရြ႕လ်ားလာၿပီး အခိုးအေငြ႕မ်ားအျဖစ္ ဘူးသီးေျခာက္ထဲ၀င္သြားေလသည္။ ထုိအခါ ေခြးနက္ၾကီးသံုးေကာင္ထဲမွ အၾကီးဆံုးေခြးနက္ၾကီးက ပရိတ္ေရကိုပင္မေၾကာက္ေတာ့ဘဲ အတင္းေျပး၀င္လာသည္။ ထုိအခါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလံုးက ဘုရားဂုဏ္ေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ေနရေလသည္။ စည္း၀ုိင္းအတြင္းသုိ႔ ၀င္မလာေသာ္လည္း စည္း၀ုိင္းအျပင္ဘက္မွ အစြယ္ျပဳးျပဴးပါးစပ္ၾကီးျဖင့္ လွမး္လွမ္းဆြဲေနသျဖင့္ စည္း၀ုိင္းအတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလံုးစုေနရေလသည္။ အျဖစ္အပ်က္မ်ားက တကယ့္ကို ေျခာက္ျခားစရာ.. ေခြးၾကီးသာ မက ဟုိေခြးႏွစ္ေကာင္ကလည္း စည္း၀ုိင္းေဘးမွ လွမ္းလွမ္းဆြဲေနေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စိတ္ထဲမွလည္း ျမန္ျမန္မိုးလင္းပါေစ ဟုသာ ဆုေတာင္းေနမိေလသည္။ တစ္စကၠန္႔ဆိုေသာ နာရိလက္တံကေလးေရြ႕သြားရန္အတြက္ တစ္ကမၻာမက ေစာင့္ဆုိင္းေနရသည္ဟု ထင္ေနမိသည္။ မၾကာမွီ မီးတုတ္မွ မီးစာကလည္း ကုန္ၿပီး ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ေမွာင္မည္းသြားေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး ဘုရားစာရြတ္ေနသည္မွာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ကုန္သြားသည္ မသိ.. အသံေတြတိတ္သြားၿပီး မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လုိက္မွ အေရွ႕ဘက္တြင္ ေရာင္နီလာၿပီး အေ၀းမွ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးေဆာင္ေသာလူအုပ္ၾကီးကိုလွမ္းျမင္လုိက္ရေလသည္။ လူအုပ္ၾကီးက မၾကာမွီ တဲေရွ႕သုိ႔ေရာက္လာၿပီး ဆရာေတာ္မွ

ဆရာေတာ္။ ။ " ရြာကေတာင္ အသံေတြၾကားရတယ္.. အဲဒါေၾကာင့္ ဒကာတုိ႔နဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ကို အားလံုးစိတ္ပူေနၾကတာ.. ကဲကဲ.. အခု ဘာမွမျဖစ္ၾကဘူးဆုိေတာ့ စိတ္ေအးသြားရၿပီ... လာလာ လုိက္ခဲ့ၾက ..ဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းကို.. " လုိ႔ေျပာသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း ဆရာေတာ့္ေနာက္မွ ျမႏွင္းမံႈရဲ႕ ၀ိညာဥ္ပါေသာ ဘူးသီးေျခာက္ဗူးေလးကို သယ္ၿပီး လုိက္သြားေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တဲအတြင္းမွ စူးစူး၀ါး၀ါးၾကည့္ေနေသာ မ်က္လံုးၾကီးမ်ားကို တစ္ေယာက္မွ မေတြ႕မျမင္ခဲ့ပါေခ်။

ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာက္ၿပီး ခဏအၾကာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္တကြ ရြာသူရြာသားမ်ားကလည္း တတ္ႏုိင္သ၍ ေပါင္းစုၿပီး ဆရာေတာ္မ်ားကို လွဴဖြယ္မ်ားကပ္လွဴပူေဇာ္ၿပီး ေရစက္ခ် တရားနာၾကေလသည္။ ေနာက္ဆံုး ေရစက္ခ်ေသာအခ်ိန္တြင္ ဘူးသီးေျခာက္ အဖံုးေလးကိုဖြင့္လ်က္ " မျမႏွင္းမံႈတုိ႔ သားအဖႏွင့္ ေသဆံုးသြားေသာ ကိုေမာ္ၾကီး ၊ ကိုေမာင္ၾကီး အပါအ၀င္ မကၽြတ္မလြတ္ၾကေသာ ပရေလာကသားအားလံုး ၾကြေရာက္တရားနာၿပီး ေရစက္ခ်ၾကပါကုန္ေသာ္.." ဟု ဖိတ္ေခၚခဲ့သည္.. ထိုအခ်ိန္တြင္ ရြာထဲမွာ မိန္းမသံုးေယာက္ကို ၀င္ပူးေတာ့သည္။

မိန္းမ။ ။ " ငါ ေနာင္တရပါၿပီကြာ.. ငါတုိ႔က မင္းကိုေသေအာင္လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ မင္းတုိ႔က ငါတုိ႔အေပၚမွာ ေမတၱာထားၿပီး ကၽြတ္လြတ္သြားေစခ်င္တဲ့ဆႏၵနဲ႔ နာမည္တပ္ၿပီးေခၚတဲ့အတြက္ ဒီေက်ာင္းထဲကို ငါတုိ႔လာခြင့္ရ တရားနာခြင့္ရၾကတာပါ... ပထမမင္းတုိ႔ေခၚကတည္းက ငါ့တပည့္ႏွစ္ေကာင္က မင္းတုိ႔နဲ႔ တစ္ခါတည္းလုိက္ခ်င္ေနၾကတာ.. ဒါေပမယ့္ ငါ့ကိုေၾကာက္လုိ႔သာ ျငိမ္ေနၾကရတာ.. အခု ငါလည္း ငါ့သမီးေလးနဲ႔အတူ ကၽြတ္လြတ္သြားခ်င္ပါၿပီကြာ.. မင္းတုိ႔အားလံုးကိုလည္း ငါေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. " ဟု ငုိေၾကြးကာ ေျပာရွာေတာ့သည္။ ထုိအခါမွ အားလံုးသေဘာေပါက္သြားၿပီး ေရစက္ခ်ေစခဲ့သည္။ ထုိသို႔ေရစက္ခ်ၿပီးသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ ၀င္ပူးေနေသာ မိန္းမသံုးေယာက္လည္း လဲက်သြားေတာ့သည္။ ထုိအခုိက္တြင္ အလြန္တရာေမႊးၾကိဳင္လွေသာ အနံေပါင္းစံု ရလုိက္သလုိ တစ္ခန္းလံုး ေမႊးၾကိဳင္သြားေလသည္။ အားလံုးစိတ္ထဲတြင္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ျခင္းမ်ားျဖင့္............

ထုိေန႔ည အိမ္မက္ထဲတြင္ ျမႏွင္းမံႈႏွင့္သူ႔အေဖ ကိုေမာင္ၾကီး ကိုေမာ္ၾကီးတုိ႔သံုးေယာက္မွာ သစ္လြင္ေသာ အ၀တ္အစားသစ္မ်ားျဖင့္ ျပံဳးရႊင္ကာ လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾကေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္ျပန္ရမည့္အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ ကားဂိတ္သုိ႔ ရြာမွ တစ္စီးတည္းေသာ ဆက္သြယ္ေရးယာဥ္ၾကီးျဖင့္ ေက်ာ္စုိးလုိက္ပုိ႔ေလသည္။ ရြာအထြက္ ျမႏွင္းမံႈတုိ႔ တဲနားေရာက္ေသာအခါ အမွတ္တမဲ့လွမ္းၾကည့္လုိက္မိသည္။ တဲကေလးကေတာ့ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လ်က္... အင္း .. သူ လြတ္ကၽြတ္သြားၿပီထင္ပါရဲ႕... ေကာင္းရာမြန္ရာဘ၀ေရာက္ပါေစ.. တစ္ေယာက္တည္းေတြးေနေသာ ကၽြန္ေတာ္ကို ၾကည့္ရင္း ေက်ာ္စိုးက

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ဘာလဲ.. သရဲမ ေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔ မၾကိဳက္လုိက္ရလုိ႔ ေဆြးေနတာလား.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " မစပါနဲ႔ ေက်ာ္စုိးရာ.. သူ ေကာင္းရာမြန္ရာဘ၀တစ္ခုကိုေရာက္သြားရင္ ငါေက်နပ္ပါၿပီကြာ.. "

ကၽြန္ေတာ္ တိတ္ဆိတ္သြားေတာ့ ေက်ာ္စုိးလည္း အလုိက္သိစြာ မစေတာ့ေခ်။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခု သတိရမိၿပီး လြယ္အိတ္ထဲမွ အရင္တုန္းက ေက်ာ္စုိးမျမင္ေအာင္ဖြက္ထားေသာ ဓါတ္ပံုမ်ားထဲမွာ စံပယ္ပန္းကေလးပံုကို ထုတ္ၾကည့္လုိက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ စံပယ္ပန္းေလးကို ပထမတစ္ခါၾကည့္စဥ္ကလုိ လက္ျဖဴျဖဴေလးမေတြ႕ရေတာ့ဘဲ စံပယ္ပန္းေျခာက္ကေလးအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားသည္ကိုေတြ႕လုိက္ရေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္မေကာင္းသည့္စိတ္ျဖင့္ ထုိဓါတ္ပံုကေလးကို ျမႏွင္းမံႈကိုစျမင္ခဲ့ရသည့္ ေတာစပ္နားေလးတြင္ ခ်ပစ္ခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေတာစပ္တစ္ေနရာမွ အရိပ္တစ္ခုကို မ်က္လံုးေထာင့္တြင္ ျမင္လုိ္က္ရသျဖင့္ အမွတ္မထင္ လွမ္းၾကည့္လုိက္မိရာ.. ျမႏွင္းမံႈအပါအ၀င္ သူ႔အေဖၾကီး၊ ကိုေမာ္ၾကီးနွင့္ ကိုေမာင္ၾကီးတုိ႔ ေလးေယာက္သား လက္လွမ္းျပေနသည္ကို ၀ုိးတ၀ါး လွမ္းျမင္လုိက္ရပါေတာ့သည္။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။

Admin Min Ma Naing
Credit::::သရဲ သဘက္ ဘီလူး အစရွိေသာ - ေပတေလာကသားမ်ားအေၾကာင္း

ရြာသာယာက ျမႏွင္းမံႈ... အပိုင္း(၂)

(၃)

လင္းၾကက္တြန္လုိက္သည္ႏွင့္ ေနမင္းႀကီးကလည္း သူ၏ ေရွ႕ေျပးေရာင္ျခည္မ်ားႏွင့္ ကမၻာေျမႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္လုိက္ေလသည္။ မနက္မိုးလင္းသည္ႏွင့္ ရြာဓေလ့ထံုးစံအတုိင္း လင္းၾကက္တြန္သည္ႏွင့္ ေစာေစာႏိုးေနၿပီး ေက်ာ္စုိးလည္းႏိုးေနေခ်ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မေန႔ကခရိးပန္းလာသည့္ဒဏ္ေၾကာင့္လား.. ညက အိမ္မက္ဆုိးေၾကာင့္လား မသိ .. ေတာ္ေတာ္နဲ႔မထျဖစ္ေသး။ သို႔ေသာ္ ျမိဳ႕ျပမွာ မၾကားခဲ့ရသည့္ ၾကက္တြန္သံ၊ ၀ါးၾကမ္းခင္းအိမ္ျဖစ္သျဖင့္ ေက်ာ္စုိးထသြားေသာအခါ တခ်ိဳးခ်ိုဳး တခၽြတ္ခၽြတ္သံတို႔ေၾကာင့္ ဘယ္လုိမွအိပ္မရေတာ့။

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ငမင္းေရ.. ငမင္း .. ထေတာ့ကြာ.. မင္း ႏိုးေနၿပီ ဆုိတာ ငါသိတယ္.. မင္းအတြက္ ငါထမင္းေၾကာ္ ေၾကာ္ထားေပးတယ္.. အိပ္မရမယ့္ အတူတူ ထစားလုိက္အုန္း.. ေန႔လည္မွျပန္အိပ္ေပါ့ကြာ.."

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ေအးပါကြာ.. ထပါၿပီဟ.. မင္းႏိုးကတည္းက ငါႏုိးေနသားပဲ.. တမင္တကာ မထဘဲ ႏွပ္ေနတာ.. ကဲကဲ.. မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးရင္ တူတူ၀ါးတီးဆြဲမယ္ကြာ.. ေအာ္..ဒါနဲ႕ မင္းတုိ႔ရြာမွာ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ေလးဘာေလးမ်ားမရွိဘူးလား..."

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ဘာလက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွ မရွိဘူး.. မင္းသိပ္ေသာက္ခ်င္ရင္ ေကာ္ဖီမစ္ထုတ္ေတြေတာ့ရွိတယ္.. ကိုယ့္ဘာသာေဖ်ာ္ေသာက္ေပေတာ့.. ဒါရြာေနာ္.. ျမိဳ႕မဟုတ္ဘူး.. ဂ်ီးမ်ားမယ္ မၾကံနဲ႔.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟာ .. ဘလုိင္းႀကီး လႊတ္ေနပါလား.. ေအးပါကြာ.. မင္းဆီမွာေနတယ္ဆုိေတာ့လည္း အခြင့္ရတုန္းေျပာထားေပါ့....ဆရာရယ္.. ကၽြန္ေတာ္မွားသြားပါတယ္ေနာ္.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " အဲသလုိ ရုိရုိေသေသဆက္ဆံ.. ဟားဟား.. ေလမ်ားေနတယ္ကြာ.. သြား... မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " OK..."

ေျပာေျပာဆိုဆုိ သြားတုိက္ေဆး၊ သြားပြတ္တံႏွင့္ ေရခြက္ယူၿပီး ေရတြင္းသုိ႔ထြက္လာခဲ့သည္။ တစ္ခါတည္း ေရခ်ိဳးမည္ၾကံေသာ္လည္း လက္ႏွင့္ေရ ထိေတြ႕အၿပီး ထိုအေတြးစပါ ေပ်ာက္ပ်က္သြားသည္။ " အားးးး ေအးလုိက္တာ..ခ်ိဳးေသးပါဘူး..ေနာက္မွခ်ိဳးလည္း ရသားပဲ.. " ကုိယ့္ဘာသာေျဖသိမ့္၍ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး အိမ္ေပၚသုိ႔ျပန္တက္လာခဲ့သည္။

မၾကာမီ နံနက္ခင္းေ၇ာင္ျခည္ေအာက္တြင္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ သကၤန္းေတာ္မ်ား လႊမ္းျခံဳထားေသာ သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းခံၾကြလာေလသည္။ ကုိယ္ဆင္းရဲေသာ္လည္း ေစတနာသဒၵါတရား မဆင္းရဲေသာ ရြာသူရြာသားမ်ားက အိမ္ေပါက္ေစ့ နီးပါး ဆြမ္းဟင္းမ်ားကပ္လွဴၾကေသာ ပံုရိပ္သည္ အင္မတန္ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းသျဖင့္ လက္စြဲေတာ္ကင္မ၇ာေလးႏွင့္ တျဖတ္ျဖတ္ ရုိက္ေနမိေတာ့သည္။ ေက်ာ္စုိး ဆြမ္းေလာင္းၿပီးသည္ႏွင့္

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဒီရြာေလးရဲ႕ သာယာပံုကို ငါဓါတ္ပံုရုိက္ခ်င္တယ္ကြာ...ခုလုိ နံနက္ေစာေစာေနေရာင္ေအာက္မွာ ဓါတ္ပံုရုိက္ရရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမွာပဲ.. ငါေလွ်ာက္ရုိက္ခ်င္တယ္.. မင္းလုိက္မလား..."

ေက်ာ္စုိး။ ။ " လိုက္မွာေပါ့ကြ.. ငါက ဒီရြာခံပဲ.. ခဏေစာင့္.."

အေႏြးထည္တစ္ထည္ေကာက္စြပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္လုိက္ရန္ ဟန္ျပင္ေနစဥ္ ရြာသားတစ္ေယာက္ေရာက္လာေလသည္။

ရြာသား။ ။ " ကိုေက်ာ္စုိး.. ရြာလူႀကီးေခၚခိုင္းလုိက္လုိ႔ .. ခုလာခဲ့ပါ တဲ့.."

ေက်ာ္စုိး။ ။ " အဲဒါမွ ျပသနာပဲ.. ဒီမွာ ငါ့ဧည့္သည္ကလည္း တုိ႔ရြာေလးရဲ႕သာယာပံုကို ဓါတ္ပံုရုိက္ခ်င္လုိ႔ ငါခုပဲအေဖာ္လုပ္ၿပီးလုိက္ျပမလုိ႔ကြ... ရြာလူႀကီးက ဘာကိစၥတဲ့လဲ.."

ရြာသား။ ။ " အဲဒါေတာ့ မသိဘူး.. ကိုေက်ာ္စုိး.. ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ရြာလူႀကီးမွာခိုင္းလုိ႔ လာေျပာရတာ.. ဒီလုိလုပ္ပါလား.. ကၽြန္ေတာ္လည္း အားေနတာပဲ.. ဒီက ဧည့္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္လုိက္ျပလုိက္မယ္.. ကိုေက်ာ္စုိးက ရြာလူႀကီးဆီ သြားလိုက္ေပါ့. မေကာင္းဘူးလား.."

ေက်ာ္စုိး။ ။ " အဲဒါလည္း မဆုိးပါဘူး..ကဲ.. ငမင္းေရ.. မင္း သူနဲ႔သာလုိက္သြားေပေတာ့.. သူကလည္း ငါတုိ႔ရြာသားပဲ.. ကိုေအာင္သူ တဲ့.. ကိုေအာင္သူ .. ဒါက ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း မင္းမႏိုင္တဲ့.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ဟုတ္ကဲ့... ကၽြန္ေတာ္ မင္းမႏုိင္ပါ.. ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီရြာေလးက အရမ္းသာယာလုိ႔ ဓါတ္ပံုလုိက္ရိုက္ခ်င္ေနတာပါ.. ဒီက ကိုေအာင္သူက လုိက္ျပမယ္ဆုိေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ.. ကဲ..ေက်ာ္စုိးေရ.. မင္းလုပ္စရာရွိတာ ေအးေဆးလုပ္.. ငါ့အတြက္ စိတ္မပူနဲ႔.. ငါ ကိုေအာင္သူ နဲ႔လုိက္သြားလုိက္မယ္.. "

ေက်ာ္စုိး။ ။ " ေအးေအး..ဒါဆုိလည္း ငါစိတ္ခ်ၿပီ.. ကဲ.. ငါသြားၿပီ.. "

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ေအး.. ကဲ. ကိုေအာင္သူေရ.. ရြာထဲေတာ့ ေနာက္မွရုိက္ေတာ့မယ္.. ရြာအနီးအနားက ဓါတ္ပံုရုိက္လုိ႔ေကာင္းမယ္ ေနရာေလးေတြကို လုိက္ပုိ႔ပါေတာ့ဗ်ာ... ကဲ.. သြားရေအာင္.."

လယ္ကြင္းစိမ္းစိမ္းေလးေတြ.. ရြာဦးက ေစတီေတာ္ႏွင့္ ရြာနေဘးက ေခ်ာင္းကေလး.. တံတားကေလးေတြ.. ဓါတ္ပံုေတြ အမ်ားႀကီးရုိက္ခဲ့ရသည္။ ဓါတ္ပံုရုိက္ရင္းႏွင့္ အသံုးမျပဳေတာ့ေသာ လယ္ကြက္ေလးမ်ားႏွင့္ တဲအိမ္ေလးတစ္အိမ္ကို သြားျမင္လုိက္ရသည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ " ကိုေအာင္သူေရ.. ဟုိေရွ႕နားက တဲေလးနဲ႔လယ္ကြက္ေတြက ဘယ္သူမွမသံုးဘူးလားဗ်.. ႏွေျမာစရာဗ်ာ.. အဲဒါဘယ္သူပုိင္တာလဲ.. ပိုင္ရွင္မရွိဘူးလား.."

ကိုေအာင္သူမွ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ပ်က္သြားၿပီး

ကုိေအာင္သူ။ ။ “ အရင္တုန္းကေတာ့ ပိုင္ရွင္ေတြရွိပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့မရွိေတာ့ဘူးေလ.. လာပါဗ်ာ.. တျခားေနရာသြားရုိက္ရေအာင္ .. ေနရာေကာင္းေကာင္းေလးေတြ ရိွပါေသးတယ္.. ဒီမွာ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး.. “

ေျပာေျပာဆုိဆုိ အတင္းလက္ဆြဲေခၚေနသျဖင့္ မလုိက္ခ်င္လုိက္ခ်င္ႏွင့္ ျပန္လုိက္မည္အျပဳ ထိုလူမေနေတာ့ေသာ တဲအိမ္ေလးနံေဘးမွ အရိပ္ကေလးတစ္ခုကို လွမ္းျမင္လုိက္ရေလသည္။

“ ဟင္..ျမႏွင္းမံႈ..”

ကိုေအာင္သူတစ္ေယာက္ သြားေနဆဲေျခလွမ္းမ်ား တံု႔ကနဲ ရပ္သြားၿပီး..

“ ဘယ္မွာလဲ.. ဘယ္္မွာလဲ.. လာပါဗ်ာ.. ျမန္ျမန္ေလးလာစမ္းပါ.. ဒီေနရာက သိပ္ေနလုိ႔ေကာင္းတဲ့ေနရာမဟုတ္ဘူး.. တျခားရြာသားေတြေတာင္ ဒီေနရာကုိအေဖာ္မပါဘဲ ဘယ္သူမွလာရဲၾကတာမဟုတ္ဘူး.. ျပန္ၾကရေအာင္ဗ်ာ.. ကုိေက်ာ္စုိး စိတ္ပူေနလိမ့္မယ္.. “

ကုိေအာင္သူ အတင္းေခၚေနသျဖင့္သာ ျပန္လုိက္ခဲ့ရသည္။ သိပ္ေတာ့မျပန္ခ်င္ေသး… ဒီေကာင္မေလးက ျမႏွင္းမံႈ အစစ္ဟုတ္မဟုတ္ သိခ်င္ေနသည္။ စိတ္ပ်က္အားငယ္ေနေသာ ေကာင္မေလး၏မ်က္လံုးမ်ားမွ တစ္စံုတစ္ရာကို ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ ေတာင့္တေနေသာအရိပ္အေယာင္မ်ားကို ျမင္ေနရသည္။ အျပန္လမ္းတြင္လည္း ထိုအေၾကာင္းသာ ေခါငး္ထဲစြဲေနေလေတာ့သည္။

အိမ္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ကိုေအာင္သူတစ္ေယာက္ ေက်ာ္စုိးကုိ ဘယ္အခ်ိန္ သတင္းပို႔လုိက္သည္မသိ…

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ငမင္း..မင္းမနက္က ဓါတ္ပံုသြားရုိက္တုန္းက ျမႏွင္းမံႈတုိ႔လယ္ကြက္နားေရာက္ခဲ့တယ္ဆုိ.. “

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ျမႏွင္းမံႈတို႔လယ္ကြက္မွန္း ငါက ဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲကြ.. ဒီလုိပဲ.. ဓါတ္ပံုေလွ်ာက္ရုိက္ရင္း အမွတ္မထင္ေရာက္သြားတာပါကြာ.. “

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေနာက္ၿပီး မင္း ျမႏွင္းမံႈကုိလွမ္းျမင္လုိက္ေသးတယ္ဆုိ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဟားဟား.. ကိုေအာင္သူတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ သတင္းပို႔လုိက္လဲမသိဘူး.. ဒီမွာေက်ာ္စုိး.. ငါ ျမႏွင္းမံႈတို႔လယ္နားေရာက္သြားတယ္ဆုိတာ မွန္တယ္.. ဒါေပမယ့္ ငါေတြ႕လိုက္တဲ့ ေကာင္မေလးက ျမႏွင္းမံႈအစစ္ ဟုတ္မဟုတ္.. ငါလည္း ေသခ်ာမသိသလုိ မင္းလည္းေသခ်ာသိမွာမဟုတ္ဘူး.. အဲဒါေၾကာင့္ မင္းစိတ္ပူေနတာေတြကို နဲနဲေလာက္ေလ်ာ့လုိက္ပါကြာ.. ေနာ္.. ငါကလည္း ကေလးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ " အဲလုိကေလးမဟုတ္လုိ႔လည္း ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းအတြက္ စိတ္ပူရတာေပါ့ကြ.. ေနာက္ၿပီး အဲဒီလယ္နားကို သာမာန္မိန္းကေလးမေျပာနဲ႔.. ငါတို႔လို ေယာက်ၤားႀကီးေတြေတာင္ အေဖာ္မပါဘဲသြားရဲတာမဟုတ္ဘူး.. မင္းျမင္ခဲ့တာ မိန္းကေလးဆုိေတာ့ ျမႏွင္းမံႈျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ အဲေလာက္ႀကီးတစ္ထစ္ခ်ႀကီးလည္း မေတြးပါနဲ႔ကြာ.. တျခားရြာက ျဖတ္သြားျဖတ္လာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေယာက္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာပါ.. ေနာက္ၿပီး သူငါ့ကို ဒုကၡေပးခ်င္ရင္ ပထမတစ္ေခါက္ ငါလာကတည္းက လမ္းမွာဒုကၡေပးမွာေပါ့.. သူ႔မ်က္လံုးက အရမ္းအားငယ္ၿပီး တစ္ခုခုကိုေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ မ်က္လံုးမ်ိဳးကြ.. ဒုကၡေပးမယ့္ မ်က္လံုးမဟုတ္ပါဘူး.. “

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ငါက သူဒုကၡေပးမွာကို စုိးရိမ္တာမဟုတ္ဘူးေဟ့.. သူ႔အေဖႀကီးက မင္းကိုဒုကၡေပးမွာစိုးလို႔ေျပာေနရတာ… “

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအးပါကြာ.. မင္းေစတနာ ငါနားလည္ပါတယ္.. ငါ့အတြက္စိတ္မပူနဲ႔ေတာ့ေနာ္.. ကဲကဲ.. ငါလည္း နားေတာ့မယ္.. မင္းလည္းနားေတာ့ေနာ္..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေအးပါ..ေအးပါ.. မင္း ငါစိတ္ပူေအာင္မလုပ္ေတာ့ဘူးဆိုရင္လည္း ၿပီးတာပါပဲကြာ…ငါသြားမယ္..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအးပါကြာ.. ငါလည္း မင္းကို စိတ္ပူေအာင္မလုပ္ပါဘူး..”

အင္း.. ျမႏွင္းမံႈ .. ျမႏွင္းမံႈ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား မင္းနဲ႔တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္လာဆံုရတာလဲ.. မင္းမ်က္လံုးေတြထဲက အားငယ္မႈေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ငါျမင္ေနရတယ္.. ငါ မင္းအတြက္ ဘာလုပ္ေပးႏုိင္မလဲ ဆိုတာ ငါကိုယ္တုိင္ေသခ်ာမသိေပမယ့္ ကူညီခြင့္ရခဲ့ရင္ ကူညီခ်င္ပါတယ္ကြာ…

ဒီေန႔ေတာ့ ေက်ာ္စုိးကို ရြာထဲခဏသြားဦးမယ္ လုိ႔ေျပာၿပီး ဘယ္သူကုိမွအေဖာ္မေခၚဘဲ ျမႏွင္းမံႈတို႔ တဲဆီသို႔လက္စြဲေတာ္ ကင္မရာေလးႏွင့္ တစ္ေယာက္တည္းထြက္လာခဲ့ေလသည္။ တဲေလးထဲသို႔ ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ အရာအားလံုးက ရႈတ္ပြလ်က္ အိုးခြက္ပန္းကန္မ်ားကလည္း ဖံုအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ျဖစ္ေနေပၿပီ.. တဲေလး၏ အတြင္းဘက္တြင္ အခန္းတစ္ခန္းရွိေနေသးသည္။ ေရာက္ၿပီးသည္ႏွင့္မထူးေတာ့ဟု သေဘာထားလုိက္ၿပီး အတြင္းခန္းထဲ၀င္ၾကည့္လုိက္သည္။ ထိုအခန္းမွာ ျမႏွင္းမံႈ အသက္ရွင္စဥ္က ေနခဲ့ေသာအခန္းျဖစ္ဟန္တူသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ အခန္းထဲတြင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ အသံုးအေဆာင္မ်ားျဖစ္ေသာ မွန္၊ ဘီး၊ ေက်ာက္ျပင္ အစရွိသျဖင့္ အလွျပင္ပစၥည္းမ်ား ရွိေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မွန္ေလးကို ၾကည့္မိသည့္အခိုက္တြင္.. မွန္ထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို အမွတ္မထင္ေတြ႔လုိက္ရေလသည္။

“ ဟာ..”

ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္ခနဲျပန္အလွည့္ ထိုေကာင္မေလးမွာ လံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္သြားေပသည္။ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေနျခင္းပဲလား.. ဒါေပမယ့္ ျမင္လုိက္ရတာေတာ့ေသခ်ာသည္။ မထူးေတာ့.. ဒီေရာက္ၿပီးမွ ဒီတဲကိုေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း ေက်ာ္စုိးကိုျပႏုိင္ရန္ သက္ေသအေထာက္အထားတစ္ခုခုယူသြားရမည္။ ဒါမွ အယူသည္းေနေသာ သူငယ္ခ်င္းကိုေျဖာင္းျဖႏုိင္မည္ ဟုေတြးၿပီး တဲ၏ေနရာအႏွံ႕သုိ႔ ဓါတ္ပံုေလွ်ာက္ရုိက္ေနမိသည္။ ထိုစဥ္ အတြင္းခန္း နံရံတစ္ဘက္တြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ စံပယ္ပန္းတစ္ကံုးကို သတိၿပဳမိသြားသည္။

“ ဟင္.. စံပယ္ပန္းက လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ပါလား.. တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားလာခ်ိတ္ထားတာလား.. ဒါမွမဟုတ္.. ျမႏွင္းမံႈကိုယ္တုိင္ပဲလား.. “

ေတြးရင္း ထိုစံပယ္ပန္းကိုပါ ဓါတ္ပံုရုိက္လုိက္သည္။ ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ ဓါတ္ပံုမ်ား ရုိက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ျပန္ရန္ ျပင္လုိက္စဥ္ အလြန္ပုတ္ေစာ္နံေနေသာ အနံ႔ဆိုးႀကီးတစ္ခုကို ရလုိက္ေလေတာ့သည္။ ဟင္းး နံလုိက္တာ.. ဒီနားမွာ ဘယ္အေကာင္မ်ား ပုတ္ေနလဲမသိဘူး.. ေစာေစာက အနံ႔မရပါဘူး.. ထုိသုိ႔ေတြးေနစဥ္ ေဘးဘက္တဲအိမ္နံရံကို တစ္ေယာက္ေယာက္က လာပုတ္သည့္ဟန္ တဘုတ္ဘုတ္ အသံၾကားေနရသည္။

ဘုတ္ ဘုတ္.. ဘုတ္ ဘုတ္..

တဆက္တည္းမွာပင္ တဲအိမ္ႀကီးမွာ ေလမတုိက္ဘဲ တကၽြီကၽြီနွင့္ ရမ္းခါလာေလေတာ့သည္။

ဟာ.. တသက္ႏွင့္တကုိယ္ မၾကံဳဖူးေသာ အျဖစ္မ်ိဳးႏွင့္ ၾကံဳလုိက္ရေသာအခါ တစ္ကုိယ္လံုေခၽြးေစးမ်ားထြက္လာေလေတာ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ထုိတဲနွင့္ေ၀းရာသုိ႔ေျပးထြက္လာခဲ့မိသည္။ ထိုအခ်ိန္ထိ အေနာက္မွ ေျခသံမ်ားက လုိက္လာေလဟန္ ၾကားရျပန္ေလသည္။ မထူးေတာ့.. ေနာက္က ေျခသံကလည္း ေတာ္ေတာ္နီးလာေလၿပီ.. ရုတ္တရတ္ ထုိင္ခ်လုိက္ၿပီး ငယ္ငယ္ကတည္းက အျမဲရြတ္ေလ့ရြတ္ထရွိေသာ သံဗုေဒၵ ဂါထာေတာ္ကို ရြက္ေနလုိက္သည္။ မၾကာမီ ေဘးပတ္၀န္းက်င္တြင္ လူႏွစ္ေယာက္ထက္မနည္း ေျခသံမ်ား၊ တက္ေခါက္သံမ်ားကို ၾကားေနရသည္။ ခဏၾကာေသာအခါ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ ငိုရိႈက္သံႏွင့္အတူ ေျခသံမ်ားပါ ေပ်ာက္သြားေလေတာ့သည္။ ခဏၾကာေသာ္ ရြာသားတစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး

ရြာသား။ ။ “ အစ္ကိုက ကိုေက်ာ္စုိးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္လား.. ဒီမွာ ဘာထုိင္လုပ္ေနတာလဲ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ.. ေညာင္းလုိ႔ထုိင္ေနတာပါ..ေနာက္ၿပီး ဒီနားမွာေနရင္း ဘယ္ေနရာေတြ ဓါတ္ပံုရုိက္စရာက်န္ေသးလဲ စဥ္းစားၾကည့္ေနတာပါ..”

ရြာသား။ ။ “ အစ္ကုိကေတာ့လုပ္ေတာ့မယ္.. လမ္းမႀကီးေပၚထုိင္ၿပီး စဥ္းစားေနရတယ္လုိ႔..ေနာက္ၿပီး ဒီလမ္းက လူကလည္း ျပတ္မွျပတ္.. ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ဟိုဘက္ရြာက ကၽြန္ေတာ့္အေမေခၚလို႔ အျမန္ ဒီလမ္းကို မေမွာင္ခင္ ကူးမယ္ဆုိၿပီး မနည္းအားတင္းၿပီးထြက္လာရတာ.. အစ္ကုိမေၾကာက္ဘူးလား..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဒီလုိပါပဲကြာ.. ကဲ.. မင္းလည္း သြားလုိက္အုနး္.. ငါလည္း ျပန္လုိက္အုန္းမယ္.. သြားၿပီကြာ.. ေက်းဇူးပဲ..”

ရြာသား။ ။ “ ဗ်ာ.. အစ္ကုိက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဘာေက်းဇူးတင္တာလဲ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ေအာ္.. ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ..သြားၿပီေဟ့..”

ထုိရြာသားေတာ့ ဘယ္လုိေတြးမည္မသိ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေျပာလုိက္သည့္ ေက်းဇူးဆိုေသာစကားအဓိပၸါယ္ကို ကၽြန္ေတာ္ပဲသိပါသည္။

ေနာက္ေန႔…

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေက်ာ္စုိးေရ.. ငါ ရိုက္ၿပီးတဲ့ ပံုေတြ အနီးဆံုးျမိဳ႕ေပၚတက္ၿပီး သြားကူးလုိက္အုန္းမယ္..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေအးေအး.. ကိုဖုိးေထာင္လည္း ဒီေန႔ ျမိဳ႕ေပၚေစ်းသြား၀ယ္စရာရွိတယ္ တဲ့.. မင္းလုိက္မယ့္အေၾကာင္း ျမန္ျမန္ေလးသြားေျပာထားမွ.. ေတာ္ၾကာ ငါတုိ႔ရဲ႕ ဆက္သြယ္ေရးယာဥ္ႀကီး ထြက္သြားအုန္းမယ္.. “

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ေအးေအး..”

(မွတ္ခ်က္။ ။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ယခုကဲ့သုိ႔ ဒီဂ်စ္တယ္ ကင္မရာမ်ား သိပ္ေခတ္မစားေသးဘဲ ဖလင္ျဖင့္ ရုိက္ရေသာ ကင္မရာမ်ားေခတ္ျဖစ္ပါသည္။)

ျမိဳ႕ေပၚမွ ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ.. ေအးေအးေဆးေဆးမွ ၾကည့္မည္ဟု အားခဲထားေသာ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ယူၾကည့္ေနလုိက္သည္။ ထိုစဥ္ေက်ာ္စုိးေရာက္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူတူ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ၾကည့္ေနေလသည္။

ေက်ာ္စုိး။ ။ “မင္းရုိက္တဲ့ ရႈခင္းပံုေတြ မဆုိးဘူးကြ.. မင္းေတာ္ေတာ္တုိးတက္လာၿပီ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအးပါကြာ.. အခ်င္းခ်င္းေတြ ကပ္ေျမွာက္ေနစရာမလုိပါဘူး.. “

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ဘာလဲ.. မင္းက အဲ့လုိေျပာရင္ မၾကိဳက္ဘူးလား..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ မဟုတ္ပါဘူး.. မ်ားမ်ားေျပာလုိ႔ ေျပာမလုိ႔ပါ.. ဟားဟား..”

သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ရယ္သံက တဲအိမ္ေလး၏ အျပင္ဘက္သို႔ လွ်ံက်သြားသည္။ ထို႔ေနာက္.. ျမႏွင္းမံႈတို႔ တဲတြင္ ရုိက္ခဲ့ေသာ ပံုမ်ားကို ေက်ာ္စုိး မျမင္ေအာင္ဖြက္ထားလုိက္ရသည္။ ဒီေကာင္ ခုခ်ိန္ျမင္လုိ႔မျဖစ္ေသး.. ေတာ္ၾကာ ဟိုတား ဒီတားႏွင့္ တားမရသည့္အဆံုး ေမေမ့က ဖုန္းဆက္ေျပာေနမွ အခက္..

ခဏအၾကာတြင္ ေက်ာ္စုိးကို ရပ္ရြာအေရးတုိင္ပင္စရာေလးရွိသည္ ဟုရြာသားတစ္ေယာက္က လာေခၚသျဖင့္ ေက်ာ္စိုးလုိက္သြားရေလသည္။ ထိုအခါမွ တဲတြင္ရုိက္ခဲ့ေသာ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ဖြင့္ၾကည့္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားရသည္.. တစ္ပံုအားလံုးတြင္ ဘာမွမေတြ႕ဘဲ စံပယ္ပန္းေလးကိုရုိက္ထားေသာဓါတ္ပံုတြင္မွ စံပယ္ပန္းေလးအနီးတြင္ လက္ျဖဴျဖဴေလးတစ္ခုကုိေတြ႕လုိက္ရေလသည္... အင္မတန္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းၿပီး ႏူးညံ့လွေသာလက္ကေလးပင္.. ဒါဘယ္သူ႔လက္လဲ... ျမႏွင္းမံႈရဲ႕လက္မ်ား ျဖစ္ေနမလား... ဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ္တဲထဲမွာ ရွိေနတဲ့တစ္ခ်ိန္လံုး ျမႏွင္းမံႈ ကၽြန္ေတာ့္အနားမွာ ရွိေနခဲ့တာေပါ့.. ဒါဆုိ သူ႔အေဖၾကီးက ဘယ္ေပ်ာက္ေနလဲ... ကၽြန္ေတာ္၀င္လာတုန္းက ဘာအႏၱရယ္မွ မေပးဘဲ ထြက္ခါနီးမွ ဘာလုိ႔ေနာက္က အတင္းလုိက္လာရတာလဲ... မေသခ်ာေသာအေတြးစမ်ားကုိေမာင္းထုတ္လုိက္ ျဖစ္ႏုိင္ေျခမ်ားကို စဥ္းစားလုိက္ႏွင့္ ေခါင္းေတြပူလာသည္..

ညအခ်ိန္သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ တစ္ရြာလံုးအိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ဟုိေတြးဒီေတြးနဲ႔ အိပ္မရျဖစ္ေနေလသည္... ထိုအခ်ိန္တြင္ ရြာထိပ္မွ ေခြးတစ္အူထအူလုိက္ၿပီး ဆက္တိုက္ဆုိသလုိ တစ္ရြာလံုးမွ ေခြးေတြအူၾကရာတြင္ တစ္ရြာလံုးက ေခြးေလးမ်ား ေခြးၾကီးမ်ားပါမက်န္ ေက်ာ္စုိးတုိ႔ အိ္မ္ေရွ႕လာၿပီး အူေနၾကေလသည္..ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ေတာင္ ေခြးေတြအူေနၾကသလဲဟု အိမ္ေရွ႕ကို အမွတ္မထင္ၾကည့္လိုက္မိရာတြင္..

မႈန္ျပျပအလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ မပီ၀ုိးတ၀ါး ျမႏွင္းမံႈ၏ အရိပ္ကေလးကို ေတြ႕လုိက္ရေလသည္...

အပိုင္း (၃) ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို  ဆက္လက္အားေပးပါအုန္းေနာ္...

စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားကို ေလးစားေက်းဇူးတင္လ်က္...

Admin Min Ma Naing
Credit::::သရဲ သဘက္ ဘီလူး အစရွိေသာ - ေပတေလာကသားမ်ားအေၾကာင္း

ရြာသာယာက ျမႏွင္းမံႈ... အပိုင္း(၁)

(၁)

ျမိဳ႕ျပ၏ မြန္းၾကပ္မႈမ်ားကို တဒဏေရွာင္လြဲလုိေသာစိတ္ျဖစ္ေပၚေနခ်ိန္တြင္ တကၠသိုလ္တက္စဥ္က အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည့္ ေက်ာ္စုိးဆီမွ ရြာကို အလည္လာရန္ စာေရာက္လာသျဖင့္ ေရငတ္တုန္းေရတြင္းထဲက် ဆုိသလုိ သူငယ္ခ်င္းေက်ာ္စုိးရွိမည့္ ရြာသာယာသို႕ ခ်က္ခ်င္းထြက္လာခဲ့သည္။ ကားတစ္တန္ ရထားတစ္တန္ျဖင့္ အေတာ္အတန္သြားရေလသည္။ အေ၀းေျပးဂိတ္တြင္ သူငယ္ခ်င္းေက်ာ္စုိး က အေဖာ္တစ္ေယာက္၊ေထာ္လာဂ်ီတစ္စီးနဲ႕ လာၾကိဳေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။“ အဆင့္ျမင့္လွခ်ည့္လားကြ... ဟဟ ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ အဲတာ ငါ့တုိ႕ရြာရဲ႕ တစ္စီးတည္းေသာ ဆက္သြယ္ေရးယာဥ္ကြ... မေစာ္ကားနဲ႕...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဟားဟား.. ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးၾကီး ဂုဏ္ယူပါတယ္.. ဟားဟား...”

ေက်ာ္စိုး။ ။ “ ဒါနဲ႕မိတ္ဆက္ေပးရအုန္းမယ္.. ဒါက ငါတုိ႕ရြာက ဆက္သြယ္ေရးယာဥ္မႈး ကာလသားေခါင္း လူပ်ိဳသုိးၾကီး ကိုဖုိးေထာင္တဲ့... ကိုဖုိးေထာင္ .. ဒါက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း မင္းမႏုိင္ တဲ့...ကိုမင္းလုိ႕လည္းေခၚတယ္...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေတြ႕ရတာ၀မ္းသာပါတယ္ ကုိဖိုးေထာင္... ကိုဖုိးေထာင္ ဘြဲ႕ေတြကမ်ားလွခ်ည့္လား... ”

ကိုဖုိးေထာင္။ ။ “မ်ားဆုိ.. ခုထိ လူပ်ိဳၾကီးျဖစ္ေနတာသာၾကည့္ေတာ့... ဟားဟား.. ”

မေတြ႕တာၾကာေသာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ စေတြ႕လုိက္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္စိတ္တုိ႕ ရႊင္လန္းသြားသည္။ ေက်ာ္စုိးတုိ႕၏ ရြာေလးသည္ နာမည္နွင့္လုိက္ဖက္စြာ အလြန္သာယာလွပေသာေၾကာင့္ ပင္ပန္းေသာစိတ္တို႕ဘယ္ဆီေပ်ာက္ကုန္သည္ မသိ...

ကၽြန္ေတာ္။ ။“ေက်ာ္စုိးေရ.. မင္းတုိ႕ရြာေလးက ေတာ္ေတာ္သာယာတာပဲကြ... ငါေတာင္ တစ္သက္လံုးေနခ်င္လာျပီ... ”

ေက်ာ္စုိး။ ။“ ဟားဟား.. ငါတုိ႕ေခၚထားႏုိင္ပါတယ္ကြာ.. ဒါေပမယ့္ ေနာက္မွ ျမိဳ႕ကေကာင္မေလးေတြကို လြမ္းလွျပီမလုပ္နဲ႕ေနာ္... ဟားဟား”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဟားဟား No ပါကြာ.. ငါ့အေၾကာင္းလည္း မင္းသိသားနဲ႕.. ငါကေရာက္တဲ့ေနရာေပ်ာ္တဲ့ေကာင္...”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေအးပါကြ.. ငါသိပါတယ္.. ဒါေၾကာင့္.. ဟုိဟာက်ရာ ေပ်ာ္တဲ့ ဟိုအေကာင္ဆုိလား...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဟဟ. မင္းအိမ္မွာေပ်ာ္တဲ့ မင္းရဲ႕ေရႊေယာက္ဖေလးေလကြာ.. ဟားဟား”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မသာ ေသနာ.. xxx ”

အဆဲေပါင္းစံုသြားသည္.. တကၠသိုလ္မွာ ေနကတည္းက အစ္မနွင့္ ညီမရွိေသာ ေက်ာ္စုိးကို စေနၾကေလ...ေက်ာ္စုိးကလည္း ပါးစပ္ကသာေျပာေနေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆုိး...

ထုိစဥ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕စီးလာေသာ ေထာ္လာဂ်ီေလးမွာ ရြာသခ်ီဳင္းကုန္းအလြန္ လယ္ေတာစပ္ေလးတစ္ခုနားတြင္ ထုိးရပ္သြားေလသည္...

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ဘာျဖစ္တာလဲ ကိုဖုိးေထာင္... ဆီကုန္သြားတာလား..”

ကုိဖိုးေထာင္။ ။ “ မဟုတ္ဘူး ဖုိးေက်ာ္ေရ... ဆီကိုလာခါနီးမွ ငါေသခ်ာထည့္လာတာ.. ဘာျဖစ္တာလဲ မသိဘူး.. ဆင္းၾကည့္လုိက္အုန္းမယ္...”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ကိုဖုိးေထာင္.. သြက္သြက္လုပ္ဗ်ာ.. ဒီေနရာအေၾကာင္းလည္း သိသားနဲ႕... ေနာက္ျပီး ဧည့္သည္ကို အားနာစရာ...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ ေက်ာ္စုိး..မင္းေျပာတာ ငါၾကားလုိက္တယ္.. မင္းက ဘာေတြစိတ္ပူေနတာလဲ.. ဟုိးကျမင္ေနရတာ မင္းတုိ႕ရြာမဟုတ္လား..ေရာက္ေတာ့မွာပဲ.. မုိးခ်ဳပ္လည္း ဘာျဖစ္လဲ.. ေျဖးေျဖးေပါ့.. ေနာက္ဆံုးမရေတာ့ရင္လည္း လမ္းေလွ်ာက္သြားတာေပါ့... အခု ငါဘာလုပ္ေပးရအုန္းမလဲ.. မင္းနဲ႕ငါ့အၾကားမွာ အားနာစရာမလုိဘူးေနာ္.. ”

ေက်ာ္စိုးက မ်က္ႏွာ အပ်က္အပ်က္ျဖင့္ ....

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေအးပါကြာ.. မင္းအကူအညီလည္း ငါတုိ႕မလုိေသးပါဘူး.. အခု ငါတုိ႕ ခဏၾကိဳးစားၾကည့္အုန္းမယ္.. မင္းသာ ေထာ္လာဂ်ီေပၚမွာ ေအးေဆးေနေနာ္.. ေနာက္ဆံုး မရေတာ့လည္း မင္းေျပာသလုိလုပ္တာေပါ့ေနာ္... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ျပီးေရာကြာ.. ငါကေတာ့ ေအးေဆးပဲ...” ဟုဆိုကာ ေထာ္လာဂ်ီေပၚတြင္ သြားထုိင္ေနလုိက္သည္..

ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွလုပ္စရာမရွိသျဖင့္ ဟိုဟုိ ဒီဒီ လုိက္ၾကည့္ေနစဥ္ ေထာ္လာဂ်ီ၏ ေရွ႕ဘက္မလွမ္းမကမ္းနားေလးမွ အလြန္ေခ်ာေမာလွပေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖတ္သြားသည္ ကိုေတြ႕လုိက္ရေလသည္... ထိုအခ်ိန္တြင္ ထိုမိန္းကေလးမွ သူမ၏ ၀ုိင္းစက္လွပေသာ မ်က္လံုးေလးမ်ားျဖင့္ လွည္ၾကည့္ရာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္ျပံဳးျပလုိက္သည္.. မိန္းကေလး၏ မ်က္လံုးမ်ားတြင္ ၀မ္းနည္းျခင္းအရိပ္အေယာင္မ်ားရွိေနကာ မ်က္ရည္မ်ား ရစ္၀ိုင္းေနသည္ကို ေတြ႕လုိက္ရသည္... မၾကာမွီ ထိုမိန္းမလွေလးလည္း ေတာစပ္သုိ႕၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္.. ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ထဲရွိတာကို မျမိဳသိပ္ႏုိင္ဘဲ..

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ေက်ာ္စုိး မျပီးေသးဘူးလားကြ... ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေအး ငါတုိ႕လည္း ဘာျဖစ္လဲ လုိက္ရွာေနတာပဲ..အားလံုးအေကာင္းကြ.. ကိုဖုိးေထာင္က သူေမာင္းတဲ့ေထာ္လာဂ်ီကို သိပ္ဂရုစိုက္တာ ျပီးေတာ့ အရင္က ရြာနားက ေထာ္လာဂ်ီေတြပ်က္ရင္ သူပဲျပင္ေပးေနၾက.. အခု သူေတာင္မွ အျပစ္ရွာမေတြ႕ဘူးဆိုေတာ့ ငါလည္း မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး.. ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအးပါ.. တစ္ခါတစ္ေလလည္း စက္ပစၥည္းဆုိေတာ့ အဲလုိပဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္.. ေဟ့ေကာင္.. မင္းကို ေမးစရာရွိလုိ႕...”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေမးေလ.. ဘာေမးမွာလဲ... အမယ္.. ျပံဳးစိစိနဲ႕.. ဟဟ.. ငါးခူလုိပဲ... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ အာ.. ဘယ္က ငါးခူကပါလာတာလဲ.. ထားလုိက္ကြာ.. ငါအတည္ေမးမလုိ႕..ေထာင္တန္တဲ့စကား ရယ္ေပါ့ တဲ့ .. မရယ္နဲ႕...”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ဟားဟား မင္းက ဘယ္တုန္းက အတည္ေျပာဖူးလုိ႕လဲ.. ေနာက္ျပီး အတည္ေပါက္နဲ႕ၾကပ္ေနၾက.. ေဟ့ေကာင္ မၾကပ္နဲ႕ေနာ္...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ မင္းကလည္း .. ငါတကယ္မၾကပ္ဘူးကြ.. အတည္ေမးမလုိ႕... ေစာေစာက ျဖတ္သြားတဲ့ေကာင္မေလးက ဘယ္သူလဲ... ”

ေက်ာ္စုိး မ်က္ႏွာတည္သြားသည္..

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ဘယ္သူလဲကြ.. ငါလည္း မျမင္ပါဘူး.. ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဟာ.. ဒီဘက္ကိုေတာင္လွည့္ၾကည့္သြားေသးတယ္ေလကြာ.. ငါက မင္းတုိ႕အသိထင္လုိ႕.. ေနာက္ျပီး အက်ီ အျပာေရာင္ အကြက္ကေလးနဲ႕ေလကြာ.. ေအာ္.. ငါသိျပီ.. မင္းတုိ႕ စက္ျပင္ေနတုန္းဆိုေတာ့ သတိမထားမိတာထင္တယ္... ေအးေပါ့ကြာ.. ရြာေရာက္ရင္ ေတြ႕မွာပဲ..ဟားဟား... ငါေတာ့ ဒီရြာမွာစြံေတာ့မယ္ထင္တယ္ကြ.. ဖူးစာေျပာတာေနာ္.. မ်က္လံုးလုိ႕မေနာက္နဲ႕...”

ေက်ာ္စုိး မေနာက္ပါ... မေနာက္သည့္အျပင္ တုန္ရင္ေသာအသံျဖင့္..

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ခင္ဗ်ား ေထာ္လာဂ်ီ မျပီးေသးဘူးလား.. စမ္းၾကည့္လုိက္အုန္းေနာ္.. ျမန္ျမန္လုပ္... တြန္းဆိုလည္း တြန္းမယ္ဗ်ာ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ ေလာလွခ်ည့္လား.. ခုနကပဲ ေအးေဆးဆုိ..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ခုမေအးေဆးေတာ့ဘူး.. အရစ္ရွည္မေနနဲ႕ကြာ.. လာ တြန္း... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဟဟ .. ငါမဆာဘူးကြာ.. မုန္႕ဟင္းခါး မစားခ်င္ဘူး.. ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ ေနာက္မေနနဲ႕.. ျမန္ျမန္လာတြန္းလုိ႕ေျပာေနတယ္ကြာ... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ အိုေကေလ..ေတာင့္တလြန္းေတာ့လည္း တြန္းေပးရတာေပါ့... အေမေရ.. အေမ့သား ရန္ကုန္က ခြာျပီး ဒီမွာ ေထာ္လာဂ်ီလာတြန္းေနရတယ္ဗ်.. ၾကည့္ၾကပါအုန္း...”

ေက်ာ္စုိးနဲနဲျပံဳးသြားသည္...

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မင္းကေတာ့ကြာ... တကယ့္ေကာင္ပဲ.. ကဲ တြန္းသာတြန္း..အသံျပဲၾကီးနဲ႕ေအာ္မေနနဲ႕... မင္းအသံ ဘယ္သူမွမၾကားဘူး...”

ေက်ာ္စုိးမၾကားဘူး ဆုိမွ ေဘးဘီ၀ဲယာၾကည့္မိေတာ့ အပင္ၾကီးတစ္ပင္ေအာက္တြင္ ေစာေစာကေကာင္မေလး... ျပံဳးျပီးၾကည့္ေနသည္.. အျပံဳးေလးက ရင္ထဲေအးသြားတာပဲ.. ဒါေပမယ့္အေမာမေျပ.. ေထာ္လာဂ်ီတြန္းေနရလုိ႕ေလ...

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ အင္း .. ကုသုိလ္ကံကလည္းေကာင္းခ်င္ေတာ့ ရြာေတာင္မေရာက္ေသးဘူး.. ဟဲဟဲ..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ.. ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဟိုမွာေလကြာ ေစာေစာကေကာင္မေလး....”

ေက်ာ္စုိးဘက္လွည့္ျပီး ေကာင္မေလးဘက္လက္ညိဳးထုိးလုိက္ေတာ့ ဘယ္သူမွမရွိ...

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ဘယ္မွာလဲကြ... မေတြ႕ပါလား..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအး ေတာ္ေတာ္ျမန္တာပဲ..ခုေလးတင္ေပ်ာက္သြားတယ္.. ငါ့စိတ္ထင္ မင္းကို လန္႕လို႕ထင္တယ္.. ဟဟ”

ထုိစဥ္.. ေထာ္လာဂ်ီ စက္ျပန္ႏိုးသြားသည္...

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေတာ္ေသးတာေပါ့ကြာ... ငါက ရြာထိတြန္းရေတာ့မယ္ထင္လုိ႕... ေအာ္ ခုမွသတိရတယ္.. ဟိုေကာင္မေလးကို ေခၚပါအုန္းဟ.. သူလည္း လမ္းၾကံဳလုိက္မလားမသိဘူး...”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ ငမင္း.. မင္းအခုေရာက္ေနတာ သခ်ိဳင္းကုန္းနားမွာေနာ္.. ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအးေလ.. ဘာျဖစ္လဲ..မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္းေတာင္သြားရဲေနေသးတာပဲ.. မင္းတုိ႕ရြာကနဲ႕ တူပါတယ္ကြာ.. ေခၚလုိက္ပါ .. သနားပါတယ္.. ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မေခၚဘူးကြာ.. ငါလည္း မျမင္ရဘူး.. မင္းဘာမွေျပာမေနနဲ႕ေတာ့... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ျပီးေရာကြာ.. မင္းကိုေတာ့သနားတယ္..ေကာင္မေလးေရ.. ဒီ စိတ္ပုတ္ေကာင္က မေခၚနဲ႕တဲ့.. ဒါေၾကာင့္မေခၚေတာ့ဘူးေနာ္... တာ့တာ.. ” လုိ႕ေအာ္ေျပာလုိက္တယ္..

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေတာက္ ဒီေကာင္ ပါးစပ္စည္းကမ္းမရွိတာနဲ႕ေတာ့ ထိအုန္းမယ္... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဘာထိတာလဲ .. ထိပါေစကြာ.. မင္းကလည္း ဒီေလာက္ေခ်ာေခ်ာေလးကုိ ဟိုမွာ ငါ့ကို လက္လွမ္းျပေနတယ္..”

ကၽြန္ေတာ္လက္ျပန္ျပလုိက္သည္ႏွင့္ ကိုဖိုးေထာင္မွာ ေထာင္လာဂ်ီကို ေဖာ္ျမဴလာ၀မ္း ကားကဲ့သုိ႕ တရၾကမ္းေမာင္းထြက္ရာ မနည္းထိုင္ခ်လုိက္ရေလသည္.. ေကာင္မေလးကို ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ မရွိေတာ့ေခ်... ေတာက္ .. ေတာ္ေတာ္ မနာလုိျဖစ္ၾကတဲ့ေကာင္ေတြ.. သူတုိ႕ရြာသူထိေတာ့ နာတတ္လုိက္ၾကတာ..ေတြ႕အုန္းမယ္...ဟဟ..

(၂)

ေက်ာ္စိုးတုိ႕အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ေက်ာ္စုိးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘုရားစင္ေရွ႕တန္းေခၚသြားကာ ပရိတ္ေရ အတင္းေသာက္ခုိင္းေလေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ေက်ာ္စုိး ဘာျဖစ္ေနတာလဲ.. ငါက ဘာျဖစ္လုိ႕ ပရိတ္ေရ ေသာက္ရမွာလဲ.. ငါကေရာ ဘာျဖစ္ေနလုိ႕လဲ ကြ..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မင္းမသိေသးပါဘူး ငမင္းရယ္.. ေရာ့.. ငါတုိက္တာသာ မင္းေသာက္စမ္းပါ...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဒါဆုိ ငါမသိေသးတာရွိရင္ ေျပာေလကြာ... မဟုတ္ရင္ေတာ့ ငါလံုး၀ေသာက္မွာမဟုတ္ဘူး.. ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မင္းကလည္းကြာ..ငါက မင္းကို စိတ္ေပ်ာ္ေစခ်င္လုိ႕ ဒီကိုေခၚထားတဲ့ေကာင္ပါကြ.. မင္း ဒုကၡမေရာက္ေစခ်င္လုိ႕ေပါ့... ေအးပါ.. ငါ ညက်ရင္ မင္းကိုေသခ်ာေျပာျပမယ္ေနာ္..အခုေတာ့ ဒီပရိတ္ေရကို ေသာက္လုိက္ကြာ.. ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ျပီးေ၇ာေလ.. မင္းကတိမင္းတည္ပါေစေနာ္... ေပး .. ပရိတ္ေရပုလင္း..”

ေျပာေျပာဆုိဆုိ ပရိတ္ေရကို ယူေသာက္လုိက္သည္။ ရင္ထဲမွာေတာ့ ေအးသြားသလိုလုိ...

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ကဲ မင္းလည္း ပင္ပန္းလာတယ္.. ေရမိုးခ်ိဳးလုိက္ကြာ.. ျပီးရင္ ထမင္းစားရေအာင္.. ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအးပါကြာ.. မင္းစိုးရိမ္တာ ငါသိပါတယ္.. ငါကလည္း အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုကို သိခ်င္ရင္ အဲလုိပဲ စိတ္ေလာတတ္တယ္ကြ.. ငါ့အေၾကာင္းမင္းသိပါတယ္ကြာ.. ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ သိပါတယ္ကြ.. သိလုိ႕လည္း မမွားသင့္တာ မမွားရေအာင္ တားေနတာေပါ့.. ကဲကဲ ေရခ်ိဳးေတာ့...”

ေျပာေျပာဆုိဆုိ ေက်ာ္စုိးထသြားသည္။ ေႏြရာသီျဖစ္ေပမယ့္ ဒီေဒသေလးကေတာ့ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ေၾကာင့္လားမသိ ေန၀င္သည္ႏွင့္ အနည္းငယ္ ေအးသေယာင္ေယာင္.. ေရကလည္းေအးစက္ေနသည္.. ေရခ်ိဳးျပီးသည္ႏွင့္ လူလည္း လန္းဆန္းသြားသည္... ေက်ာ္စိုးက တစ္ေယာက္တည္းေနတာ ျဖစ္သည္.. အေဖႏွင့္အေမ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆံုးပါးသြားျပီး ျမိဳ႕မွ အေဒၚတစ္ေယာက္က ပညာသင္စရိတ္ေထာက္ပံ့ေနသူျဖစ္သည္.. အေဒၚက ျမိဳကကိုေခၚထားေသာ္လည္း သူ၏ရပ္ရြာတြင္ ေက်ာင္းဆရာသာလုပ္လုိသည္ဟု ျငင္းပယ္ျပီး လာအေျခခ်ေနသူျဖစ္သည္..အစ္မႏွင့္ ညီမက အေဒၚႏွင့္ ျမိဳ႕မွာေနသည္ဟုသိရသည္.. အိမ္မွာ ေလာေလာဆယ္ တစ္ကိုယ္ေရ တစ္ကာယသမားမို႕ ဘာမွသိပ္ပူစရာမရွိ... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေက်ာ္စုိးေစာေစာကေျပာသြားသည့္ ညက်မွေျပာျပမယ္ဆုိေသာစကားကိုသာ ၾကားခ်င္ေနမိသည္.. ေရခ်ိဳး ျပီးသည္ႏွင့္ ထမင္း၀ုိင္းစားၾကသည္.. သိ္ပ္အမ်ားၾကီးဖြယ္ဖြယ္ရာရာ မဟုတ္ေပမယ့္ ခံတြင္းျမိန္လွသည္... ထမင္းစားျပီး အိမ္ေရွ႕ကြတ္ပ်စ္တြင္ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ ထမင္းလံုးစီေနရင္း

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေက်ာ္စုိးေရ.. မင္းငါ့ကို ေျပာမယ့္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာေလကြာ.. ငါသိခ်င္လွျပီ.. ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မင္းကေတာ့ တကယ္ေလာတဲ့ေကာင္ကြာ... အင္းေလ..ငါကလည္း ေျပာဖုိ႕ကတိေပးထားျပီးျပီပဲ... ဒီလုိကြ..ငါ ကိုးတန္းႏွစ္ေလာက္မွာ ဒီရြာေလးကို ျမႏွင္းမံႈတို႕ သားအဖေရာက္လာၾကတယ္... သူ႕နယ္မွာ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳး၇တာ အဆင္မေျပလုိ႕ ဒီရြာေလးကို ေျပာင္းလာတယ္လုိ႕ေျပာတာပဲကြာ.. ဒီရြာေလးမွာ လုပ္ကိုင္စားခ်င္လုိ႕ လယ္ေလးတစ္ဧက ႏွစ္ဧကေလာက္ ၀ယ္ခ်င္တယ္လုိ႕ရပ္ကြက္လူၾကီးကိုေျပာတယ္ကြ.. ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ရြာနီးပတ္လည္က လယ္ေတြက သူ႕ပုိင္ရွင္နဲ႕သူ ရွိျပီးသား.. အကုန္လံုးကလည္း လက္ရွိလုပ္ေနၾကတဲ့လယ္ေတြျဖစ္ေနတယ္.. ဒါေပမယ့္ မင္းအလာတုန္းက ျမင္ခဲ့တဲ့ သခ်ိဳင္းကုန္းနားက ေနရာေလးကေတာ့ လြတ္ေနတယ္.. အေျခာက္အလန္႕ၾကမ္းလုိ႕ ဘယ္သူမွမလုပ္ခ်င္ၾကဘူး.. သူ႕အေဖကေတာ့ အဲဒီလယ္ကို ပိုင္ရွင္ရွိရင္လည္း၀ယ္ပါ့မယ္..မရွိရင္လည္း အဲဒီေနရာေလးမွာ သူတို႕သားအဖ လုပ္ကို္င္စားပါရေစလုိ႕ ခြင့္ေတာင္းေတာ့ ရပ္ကြက္လူၾကီးလည္း ခြင့္ေပးလုိက္တယ္... ဒီသတင္းၾကားေတာ့ ငါတုိ႕ရြာက ေက်ာင္းတုိင္ဘုန္းဘုန္းၾကြလာျပီး ျမႏွင္းမံႈတုိ႕အေဖကို ေသခ်ာစဥ္းစားခိုင္းတယ္..ေနာက္ျပီး ဒီေနရာက အင္မတန္ေနရာၾကမ္းတယ္..သတိ ၀ီရိယ ထားပါ .. ေနာက္ျပီး ဘုရားတရားလည္း မေမ့ပါနဲ႕ ဆုိျပီး ဘဘုန္းကိုယ္တိုင္လာေျပာသြားတယ္.. ဒါေပမယ့္ ျမႏွင္းမံႈတုိ႕အေဖက သူသတိထားပါ့မယ္ ဘုရားတရားလည္း မေမ့ပါဘူး.. လုပ္ပါရေစ ဆုိျပီးေလွ်ာက္တင္လုိက္ေတာ့ ဘဘုန္းလည္း သူ႕ရဲ႕ သိမ္၀င္ပုတီးတစ္ကံုး ခ်ီးျမွင့္ျပိး ျပန္ၾကြသြားတယ္.. ဒါနဲ႕ ျမႏွင္းမံႈတုိ႕ သားအဖလည္း အဲဒီလယ္ကြယ္နားမွာပဲ တဲတိုးျပီး အလုပ္လုပ္ၾကတယ္ေလ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဒါနဲ႕ ငါၾကားျဖတ္ေမးအုန္းမယ္.. သူတုိ႕က ဘာလုိ႕ရြာမွာမေနဘဲ အဲဒီေနရာမွာသြားေနတာလဲ... ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ဒါက ဒီလုိကြ.. ျမႏွင္းမံႈေလး အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ အရမ္းေခ်ာ အရမ္းလွတာနဲ႕ ရြာကကာလသားေတြ အပါအ၀င္ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္ရြာေတြက ကာလသားေတြေရာ ျမနွင္းမံႈဆုိရင္ လက္ထပ္ယူခ်င္ၾကတယ္.. ကာလသားဆုိေတာ့ အစံုေပါ့ကြာ.. အမူးသမားေတြလည္းပါတာေပါ့.. သူ႕အေဖက သူ႕သမီးျမႏွင္းမံႈကုိ ဘယ္သူနဲ႕မွ သေဘာမတူဘူး.. ျမႏွင္းမံႈကုိယ္တုိင္ကလည္း ဘယ္ေယာက်ၤားေလးကိုမွ ျပန္မခ်စ္ခဲ့ဘူး.. ဒီေတာ့ ရြာကေန သူ႕အေဖအလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာကို သမီးတစ္ေယာက္တည္း ထမင္းခ်ိဳင့္လာပို႕ရတာကို သူ႕အေဖက စိတ္မခ်ဘူး.. အဲတာေၾကာင့္သူတုိ႕က အဲဒီလယ္ေပၚမွာပဲ အိမ္ေဆာက္ေနေတာ့တာပဲ... မင္းလာတုန္းက ျမင္ခဲ့တဲ့ ရြာအေနအထားက ဟုိတုန္းကနဲ႕မတူဘူး.. လူတိုးလာလုိ႕ ဒီဘက္ကို နဲနဲစီတုိးလာရင္းနဲ႕ မင္းအခုျမင္ေနရသလုိနီးတယ္လုိ႕ ထင္ရတာ.. အရင္က ေတာ္ေတာ္လွမ္းတယ္..ေနာက္ျပီး ျခံဳေတြ သစ္ပင္ေတြေပါေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္း စိတ္မခ်ဘူးေပါ့ကြာ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအာ္ ေအးေအး ငါသေဘာေပါက္သြားျပီ.. လတ္စသတ္ေတာ့ ျမႏွင္းမံႈအေဖက ျမႏွင္းမံႈကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာပဲ...”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ခ်စ္တာကေတာ့မေျပာနဲ႕ေတာ့ကြာ.. ျမႏွင္းမံႈ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ဆီကို ဆြမ္းခ်ိဳင့္ပို႕တာေတာင္ မအားတဲ့ၾကားထဲက ေပါက္တူးခ်ျပီးလုိက္ပုိ႕တာကြ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ အမယ္.. ဒီေလာက္သိေနပံုေထာက္ရင္ေတာ့ မင္းလည္း ျမႏွင္းမံႈကိုလုိက္တဲ့အထဲမွာ ပါမယ္ထင္တယ္ကြ. မလိမ္နဲ႕ေနာ္..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မလိမ္ပါဘူးကြာ.. ဟုတ္တယ္.. ျမႏွင္းမံႈဟာ အင္မတန္လိမၼာျပီး သိတတ္တဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္လုိ႕ ဘယ္သူမဆို ျမႏွင္းမံႈကို ျမင္ရရင္ ပိုင္ဆုိင္ခ်င္ၾကမွာပဲေလ.. အင္း အဲဒီအလွေၾကာင့္ပဲ.. သူတုိ႕ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတာေပါ့...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဘာ .. ဒုကၡေရာက္တယ္ ဟုတ္လား.. စကားကို ရွင္းေအာင္ေျပာကြာ.. ဘယ္လုိဒုကၡေရာက္တာလဲ.. ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မိုးေတြ အရမ္းရြာတဲ့ ညတစ္ညမွာေပါ့ကြာ... ျမႏွင္းမံႈတုိ႕သားအဖ ကံဆုိးခဲ့တယ္.. တျခားရြာက လူႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ရြာခံ အမူးသမားလူႏွစ္ေယာက္ေပါင္းျပီး ျမႏွင္းမံႈေလးရဲ႕အေဖကို သတ္.. ျမႏွင္းမံႈေလးကို အဓမၼက်င့္ဖုိ႕ၾကိဳးစားခဲ့တယ္.. ဒါေပမယ့္ ျမႏွင္းမံႈေလးက လက္မခံေတာ့ လူယုတ္မာေတြကအတင္းၾကိဳးစား၇င္း လက္လြန္ျပီး ျမႏွင္းမံႈေလး ေသဆံုးခဲ့ရတယ္... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ဟာ ၾကားရတာ စိတ္မေကာင္းစရာကြာ.. ေနာက္ေတာ့ေရာ..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ျမႏွင္းမံႈတုိ႕သားအဖ ေသဆံုးရတဲ့ျဖစ္စဥ္နဲ႕ပတ္သတ္ျပိး ငါတုိ႕တစ္ရြာလံုး စိတ္မေကာင္းၾကပါဘူးကြာ.. တခ်ိဳ႕ကာလသားေတြဆုိရင္ တုတ္ေတြ ဓါးေတြဆြဲျပီး တရားခံကိုရွာမယ္လုိ႕ျဖစ္ၾကေသးတယ္... ဟုိရြာခံႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တျခားရြာမွာ သြားအိပ္တယ္ေလ.. အရင္ကလည္းအိပ္ေနၾကဆုိေတာ့ ထူးျပီးသူတုိ႕ကုိ သံသယမ၀င္ၾကဘူး.. ရဲေတြက အဲဒီအမႈကို လုိက္ေပမယ့္အမႈမွန္မေပၚေပါက္ခင္မွာပဲ.. ျမႏွင္းမံႈတုိ႕သားအဖကိုေသေအာင္ သတ္ခဲ့တဲ့တျခားရြာက ရြာသားႏွစ္ေယာက္ ေက်ာမွာ လက္၀ါးရာကိုယ္စီနဲ႕ေသခဲ့တယ္...ေျပာသံၾကားတာကေတာ့ ရုိက္လုိက္တဲ့လက္၀ါးကျပင္းလြန္းလုိ႕ အဆုတ္ကိုထိျပီး ေသတယ္လုိ႕ ေျပာတာပဲ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ မင္းကလည္းကြာ.. တုိက္ဆုိင္တာျဖစ္မွာေပါ့.. ေသတာကလည္း လက္၀ါးရာေၾကာင့္ ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မွာေလ.. သူ႕ကိစၥနဲ႕သူ တျခားကိစၥအေၾကာင္းနဲ႕ေသတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တာပဲ... ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေအး ငါလည္း ဒီကိစၥတစ္ခုတည္းတင္ဆုိရင္ တုိက္ဆုိင္တာလုိ႕ မင္းေတြးသလိုေတြးလုိ႕ရတာေပါ့.. ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္.. ငါတုိ႕ရြာက ဟုိလူယုတ္မာႏွစ္ေယာက္ေလ.. တစ္ေယာက္က ေမာ္ၾကီး တဲ့..ေနာက္တစ္ေယာက္က ေမာင္ၾကီး တဲ့.. သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ထဲက ပထမျဖစ္တာ ေမာ္ၾကီး.. တစ္ညေန အရက္သြားေသာက္ျပီး ျပန္အလာ သူ႕ေနာက္ကို ျမႏွင္းမံႈတုိ႕သားအဖ လုိက္ေနပါတယ္ ဆုိျပီး ေအာ္ျပီး ေျပးမိေျပးရာေျပးတာ ေနာက္ဆံုး သူေျပးတဲ့ဘက္က ျမႏွင္းမံႈတုိ႕ အိမ္ေဟာင္းကိုသြားတဲ့လမ္းျဖစ္ေနတယ္... ေနာက္က ဘာျဖစ္တာလဲဆုိျပီး လုိက္ၾကတဲ့လူေတြလည္းရွိတာေပါ့.. ဒါနဲ႕ ေမာ္ၾကီးတစ္ေယာက္ ျမႏွင္းမံႈတုိ႕အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ တံု႕ကနဲရပ္ျပီး မ်က္လံုးေသၾကီးနဲ႕ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး အိမ္ထဲ၀င္သြားတယ္တဲ့... ေနာက္ကလူေတြကလည္း လန္႕ေတာ့လန္႕တယ္.. အျပင္ကေနပဲ ေမာ္ၾကီးနာမည္နဲ႕လွမ္းေခၚတာေပါ့. ဒါေပမယ့္ ျပန္မထူးဘူး.. ခဏၾကာေတာ့ အုန္း ဆုိတဲ့အသံၾကီးၾကားရျပီး ေမာ္ၾကီးေသြးရူးေသြးတန္းနဲ႕ေျပးထြက္လာတယ္.. ေနာက္ျပီး သူက ေၾကာက္လန္႔တၾကားနဲ႔ အျပစ္၀န္ခံပါေတာ့မယ္ခင္ဗ်ာ.. ျမႏွင္းမံႈတုိ႕သားအဖကို သတ္တဲ့အထဲမွာ ပါတဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္း ရြာသူရြာသားေတြကိုေျပာျပျပီး အသက္ထြက္သြားတယ္.. သူေနာက္ေက်ာမွာလည္း လက္၀ါးရာမည္းမည္းၾကီးတစ္ခုပါလာတယ္.. ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအး မင္းေျပာပံုအရဆုိရင္ေတာ့ ထူးဆန္းေနျပီ.. ေနာက္တစ္ေယာက္ကေရာ.... ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေမာင္ၾကီး.. ေမာင္ၾကီးက ေမာ္ၾကီးသတင္းလည္းၾကားေရာ.. အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္မထြက္ေတာ့ဘူး.. ေနာက္ဆံုးအရက္ေသာက္ခ်င္ရင္ေတာင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ၀ယ္ခုိင္းျပီးအိမ္မွာပဲေသာက္တာ.. တစ္ရက္ ညေနေစာင္းတစ္ခုမွာ ေမာင္ၾကီးအရက္ေသာက္ခ်င္လုိ႕.. ရြာထဲက ကေလးတစ္ေယာက္ကို မုန္႕ဖုိးေပးျပီးအရက္၀ယ္ခုိင္းလုိက္တယ္.. ဒီတစ္ခါကေလးအရက္သြား၀ယ္တာ ၾကာလုိ႕ တျဗစ္ေတာက္ေတာက္နဲ႕ေပါ့.. ညေန မိုးခ်ဳပ္မွ အရက္၀ယ္တဲ့ကေလးျပန္လာတယ္... ဒီအခ်ိန္မွာ ေမာင္ၾကီးတို႕အိမ္သားေတြကလည္း ဗီဒီယိုကားေကာင္းလုိ႕ ဗီဒီယုိရံုကို သြားၾကျပီေလ.. အိမ္မွာေမာင္ၾကီးတစ္ေယာက္တည္းရယ္.. ကေလးအေပါက္က၀င္လာတာနဲ႕ ေမာင္ၾကီးက အိမ္ထဲမွာထုိင္ေတာင္မေစာင့္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ အိမ္ေရွ႕ အဖီေလးကို ထြက္လာခဲ့တယ္.. အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေမာ္ၾကီးတုိ႕အိမ္ေဘးမွာ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ေနတဲ့ ငါ့အသိေတြေျပာျပလုိ႕သိရတာ... ေမာင္ၾကီးက “ ေဟ့ေကာင္ မင္းအရက္၀ယ္တာ ၾကာလွခ်ည့္လား.. ငါေတာင္ အခုပဲလုိက္လာေတာ့မလုိ႕... မင္း ငါ၀ယ္ခုိင္းတဲ့အရက္ကို အရင္မ၀ယ္ဘဲ ေဆာ့ေနတာမဟုတ္လား... ” လုိ႕ေအာ္ေမးလုိက္တယ္.. အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကေလးက ေမာ္ၾကီးအသံနဲ႕.. “ မဟုတ္ပါဘူးကြာ.. ငါ မင္းကိုေျပာျပခ်င္လုိ႕ မင္းဆီလုိက္လာတာပါ ” လုိ႕အသံၾသၾသၾကီးနဲ႕ ေျပာလုိက္တယ္..ေမာင္ၾကီးလည္း အံ့လည္းအံ့ၾသ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ျပီး.. “ေဟ့ေကာင္ မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲ.. ငါမသိဘူး..မင္း ငါ့ျခံထဲက ျမန္ျမန္ထြက္သြားစမ္း.. ” လုိ႕ေအာ္ေတာ့တယ္.. ငါ့အသိေတြလည္း ဘာေတြျဖစ္ၾကတာလဲေပါ့... ကေလးက “ ငါကို ျမႏွင္းမံႈရဲ႕အေဖ ဦးခ်က္ၾကီး သတ္လုိက္တာကြ.. ငါအခု သူတုိ႕ဆီမွာေနေနရတယ္... သူတုိ႕ခိုင္းတာလုပ္ေပးေနရတယ္.. အခု မင္းအလွည့္ေရာက္ျပီတဲ့.. သူတုိ႕လည္း ငါနဲ႕အတူပါလာတယ္.. ဟုိမွာၾကည့္ပါလား..” ဆုိျပီး ျခံေထာင့္ကိုလက္ညိဳးထုိးျပတယ္.. ျခံေဘးကလူေတြလည္း ကေလးဘာျပတာလဲလုိ႕ ၾကည့္ေတာ့ ဘာမွမေတြ႕ရဘူး.. ဒါေပမယ့္ ေမာင္ၾကီးကေတာ့.. “ ဟာ ... ” ဆိုျပီး အိမ္ထဲက ငွက္ၾကီးေတာင္ဓါး ေျပးဆြဲတယ္.. ကေလးကိုခုတ္ေတာ့မလားလုိ႕ ေဘးကလူေတြေျပးလာေပမယ့္ ကေလးကို မခုတ္ဘဲ ျခံေထာင့္ကုိထြက္လာျပီး အားရပါးရခုတ္ေနတယ္... ပါးစပ္ကလည္း .. “ မင္းတုိ႕က ငါ့ကို ဘာမွတ္လုိ႕လဲ.. မင္းတုိ႕ကို ငါကိုယ္တုိင္သတ္ခဲ့တာ.. အခုသရဲျဖစ္တာေတာင္ ေအးေအးမေနၾကဘူး.. ေအး..ငါကသရဲေကာ ဘီလူးေကာ နားမလည္ဘူးကြာ.. သတ္မွာပဲ.... ”ဆုိျပီး အားရပါးရခုတ္ေနေတာ့တယ္.. ဒီေတာ့မွ ေဘးကလူေတြက ျမႏွင္းမံႈတုိ႕သားအဖကို သတ္တဲ့အထဲမွာ ေမာင္ၾကီးလည္း ပါတယ္ဆုိတာ သိသြားေတာ့တယ္... အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျခံေထာင့္က သရက္ပင္ၾကီးေပၚက အရိပ္ႏွစ္ခု ဖတ္ခနဲဆင္းလာျပီး အရိပ္အၾကီးၾကီးက ေမာင္ၾကီးကို ၀င္လံုးေတာ့တာပဲ.. ေဘးကလူေတြလည္း ဘာလုပ္လို႕ လုပ္ရမွန္းမသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္.. အံုး ဆုိတဲ့အသံၾကားရျပီး အရိပ္ႏွစ္ခုလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္.. ေမာင္ၾကီးလည္း ေျမေပၚဆန္႕ငင္ ဆန္႕ငင္နဲ႕ေနာက္ဆံုးအသက္ထြက္သြားတာပဲ... ေဘးလူေတြလည္း ခုမွ သတိရျပီး ေမာင္ၾကီး မိသားစုေတြ အေၾကာင္းၾကားၾကတယ္..ေမာင္ၾကီးအေလာင္းနားေတာ့ ဘယ္သူမွမကပ္ရဲၾကဘူးတဲ့.. ေနာက္ပိုင္းလည္း ျမႏွင္းမံႈတို႕ အိမ္နားကိုေရာက္တဲ့လူတုိင္း စကားေျပာသံေတြ၊ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ေရာက္ရင္လည္း အလုပ္လုပ္ေနတဲ့အသံေတြ အရိပ္ေတြ ၾကားရတယ္တဲ့.. ဘယ္သူမွ အဲဒီလယ္ထဲမလုပ္ရဲသလုိ အနားကေတာင္ျဖတ္မသြားရဲၾကေတာ့ဘူး.. ဒါေပမယ့္ ရြာကိုသြားတဲ့လမ္းေဘးမွာပဲ ရွိေတာ့ မသြားခ်င္လည္း သြားေနရတာပဲ.. အနားကသြားရရင္လည္း အုပ္စုလုိက္ပဲသြားရဲေတာ့တယ္... ေနာက္ဆံုး ရြာထဲကသာမက ရြာအနားက အမူးသမားေတြပါ အဲဒီနားက ျဖတ္မသြားရဲေတာ့ဘူး.. ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့ အမူးသမားေတြ ျဖတ္သြားတုိင္း အပုတ္နံ႕ထြက္လာျပီး ေနာက္ကလုိက္လာတဲ့ေျခသံၾကားေနရတယ္တဲ့.. အဲဒီအခ်ိန္ ေျပးရင္ေျပး မေျပးလုိ႕ကေတာ့ ေက်ာျပင္ကို လက္၀ါးၾကီးနဲ႕ သမတာခံရတာပဲ... ဒါေပမယ့္ ေသတဲ့အထိေတာ့ မလုပ္ဘူး.. မလုပ္ေပမယ့္ အဲဒီခံရတဲ့အမူးသမားကေတာ့ အနဲဆံုးတစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ ဖ်ားတာပဲ... အဲလုိေတြျဖစ္ျပီး ဘယ္အမူးသမားမွ ျဖတ္မသြားရဲေတာ့ဘူး...”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ အင္း ဒါဆို တမလြန္ကေန ရန္ညိဳးမေျပဘဲ လုိက္ျပီး လက္စားေခ်ေနတာေပါ့.. ေနာက္ျပီးအမူးသမားျမင္တုိင္း စိတ္တိုေနၾကတယ္ ထင္တယ္.. ဒါနဲ႕ ေသတဲ့လူေတြအကုန္လံုးက လက္၀ါးရာနဲ႕ပဲေသတယ္ဆိုေတာ့ သူ႕အေဖက လက္၀ါးကို ေတာ္ေတာ္သံုးတာပဲေနာ္.. ဟဟ.. ”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ မင္းက ရယ္ေနႏုိင္ေသးတယ္.. ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္တယ္ကြ.. ငါတုိ႕ငယ္ငယ္က ျမႏွင္းမံႈရဲ႕အေဖကို ျမင္ဖူးတယ္.. လက္၀ါးၾကီးေတြက အၾကီးၾကီးေတြပဲ..ေနာက္ျပီး ေတာသူေတာင္သားလက္၀ါးဆိုေတာ့ သိတယ္မဟုတ္လား.. ၾကမ္းၾကမ္းၾကီးေတြ.. ကဲ..မင္းသိခ်င္တာလည္းေျပာျပီးျပီ..ေအာ္ ဒါနဲ႕.. မင္းညေနက ေတြ႕ခဲ့တဲ့ေကာင္မေလးက ျမႏွင္းမံႈမ်ား ျဖစ္ေနမလားမသိဘူး.. ငါတုိ႕လည္း အဲလုိထင္လုိ႕ ျမန္ျမန္လစ္လာရတာ..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ငါလည္း မသိပါဘူးကြာ... ဒါေပမယ့္ ငါကသူ႕ကိုရန္ရွာတဲ့သူမွ မဟုတ္တာ..ေနာက္ျပီး ငါက အရက္မွမေသာက္တာ.. ဘာမွမျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးကြာ.. ”

ေက်ာ္စုိး။` ။ “ ေအး မျဖစ္တာေကာင္းတာေပါ့ကြာ.. မင္းတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ငါ့မွာတာ၀န္ရွိတယ္ေလကြာ... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ေအးးပါကြာ.. ငါလည္းကေလးမွမဟုတ္တာ.. ”

ေက်ာ္စုိး။` ။ “ တျခားလူမဟုတ္တဲ့မင္းမုိ႕ ငါကပိုစိတ္မခ်တာေပါ့.. မင္းက ေနရာတကာေလ့လာခ်င္ေနတဲ့ေကာင္..”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ ကဲ အဖုိးၾကီး ေျပာလုိ႕လည္း ျပီးျပီမဟုတ္လား... ငါ အိပ္ေတာ့မယ္ကြာ.. မနက္မွေတြ႕မယ္..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ အမယ္ သူ႕ဘက္ျမွားဦးလွည့္လာလုိ႕ ငါ့ကိုနွင္တာေပါ့ေလ.. ေအးေလ.. အိပ္ေတာ့.. မင္းလည္းပင္ပန္းလာျပီ.. ငါလည္း အိပ္ေတာ့မယ္... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။ “ အိုေက သူငယ္ခ်င္း.. ဂြတ္ႏုိက္...”

အေတြးထဲမွာေတာ့ ျမႏွင္းမံႈလား ဘာလားမသိ ေတာစပ္မွာေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလးကို ျမင္ေယာင္လ်က္...

“ မင္းဟာ လူလား သရဲလား.. မိန္းကေလးရယ္...”

ညသည္ စိမ့္ေအးလာသည္.. အိမ္အနီးတ၀ုိက္တြင္ ျမဴခိုးလုိလုိ အခိုးအေငြ႕ေတြ႕နဲ႕ျပည့္ေနသည္.. ထိုအခိုက္ အရိပ္တစ္ခု.. ေတာစပ္တြင္ ေတြ႕ခဲ့ေသာမိန္းကေလး.. ဒီမိန္းကေလး ငါ့ေနာက္လုိက္လာတာလား... ကၽြန္ေတာ့္ကိုေသခ်ာၾကည့္ေနသည္.. သူ ဘာမွမေျပာ.. လွပေသာမ်က္လံုးေတြမွာ ၀မ္းနည္းျခင္း အရိပ္အေယာင္ေတြထင္ဟပ္ေနသည္.. ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ဆီသြားရန္ လွမ္းလိုက္သည္...ထုိအခိုက္.. ႏႈတ္ခမ္းေမြးနွင့္ လူၾကီးတစ္ေယာက္ ေဒါသျဖင့္ၾကည့္ေနသည္.. လက္၀ါးၾကီးကိုပြတ္လ်က္.. ေနာက္နားမွ လူႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနသည္... ကၽြန္ေတာ္ မိန္းကေလးဆီသြားရန္ ဟန္ျပင္လုိက္သည္... သို႕ေသာ္ မိန္းကေလးက လက္ကာျပသည္.. ေနာက္ ခဏေစာင့္ဆုိသည့္ပံုစံ... ကၽြန္ေတာ္ ဟိုလူၾကီးေတြကိုၾကည့္မိေတာ့ မ်က္လံုးေဟာက္ပက္ၾကီးေတြ ျဖစ္ေနသည္... “ အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ေဟ့ေကာင္ ဘာျဖစ္တာလဲ.. အလန္႕တၾကားနဲ႕... ”

ကၽြန္ေတာ္။ ။“ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြာ.. အိမ္မက္မက္လုိ႕ပါ..”

ေက်ာ္စုိး။ ။ “ ဘာအိမ္မက္မ်ားလဲ.. ၾကည့္ရတာ ငါေျပာျပတဲ့အေၾကာင္းေတြ မင္းေခါငး္ထဲေရာက္သြားျပီထင္တယ္... ကဲကဲ မေတြးနဲ႕အိပ္ေတာ့... ”

ေက်ာ္စုိးျပန္အိပ္သြားသည္.. ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္တမဲ့ ျခံ၀ကိုလွမ္းၾကည့္မိသည္.. ဟိုေကာင္မေလး...ေသခ်ာျပန္ၾကည့္မိသည္.. ဘာမွမရွိ.. ျခံထဲတြင္ ျမဴခိုးလုိေတြ ေ၀့ေနသည္.. ကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္မွာ .. ဟာ.. ေျမၾကီးေတြပါလား... ဒါဆုိ ငါ ခုနက.. အိမ္မက္လား..တကယ္လား... ထားလုိက္ေတာ့ကြာ... ငါညက ေျခေထာက္မေဆးမိဘူးထင္တယ္...”

ကၽြန္ေတာ္ျပန္အိပ္လုိက္သည္... သို႕ေသာ္အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့... ထိုအခိုက္ ေခြးမ်ား စုေပါင္းျပီး အူလုိက္ေသာအူသံရွည္ၾကီးကို ထိတ္လန္႕စဖြယ္ ၾကားလုိက္ရပါေတာ့သည္..

( ဆက္ရန္ )

Admin Min Ma Naing
Credit:::: သရဲ သဘက္ ဘီလူး အစရွိေသာ - ေပတေလာကသားမ်ားအေၾကာင္း

က်န္းမာေရးအတြက္ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ ၾကံရည္တစ္ခြက္

၁- ေက်ာက္ကပ္က်န္းမာေရးႏွင့္တကြ ေက်ာက္ကပ္ႏွင့္ဆိုင္တဲ့
ေရာဂါမ်ားကိုကာကြယ္ႏိုင္ျပီး ေက်ာက္ကပ္ေက်ာက္တည္ျခင္းမွလဲကာကြယ္ေပးျခင္း

၂- လည္းေခ်ာင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာေရာဂါႏွင့္တုပ္ေကြးျဖစ္ျခင္းမွလည္း သက္သာေစျခင္း

၃- ကင္ဆာေရာဂါကာကြယ္မႈႏွင့္
အထူးသျဖင့္ ရင္သားကင္ဆာသမားမ်ားအတြက္ ေကာင္းမြန္ျခင္း

၄- ကိုယ္တြင္းအပုပ္အညစ္မ်ားကိုက်ေစျခင္း

၅- ဖ်ားနာေနမေကာင္းျဖစ္ျပီးလွ်င္ ၾကံရည္ေသာက္သင့္တဲ့အဓိကအခ်က္ကေတာ့
ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်ိန္တြင္ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ
ပရိုတိန္းဓါတ္ႏွင့္ သၾကားဓါတ္မ်ားကိုျပန္လည္ျဖည့္တင္းေပးျခင္း

၆- အသားအရည္တြင္မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့ ေရဓါတ္ကိုျဖည့္တင္းေပးျပီး
၀က္ျခံမ်ားထြက္ျခင္းမွသက္သာေစျခင္းႏွင့္ ၾကံရည္ကို သင့္မ်က္ႏွာေပၚမွာ
လိမ္းျပီး မိနစ္ပိုင္းထားေပးျခင္းကို ပံုမွန္လုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ အိုမင္းရင့္ေရာ္ျခင္းမွ
ကင္းေ၀းေစျခင္း

၇- ကယ္လ္စီယမ္၊ကိုေဗာ့၊ေၾကး၊မဂၢနီဆီယမ္၊ေဖာ့စေဖာရပ္၊
ပိုတက္ဆီယမ္ႏွင့္သံဓါတ္တို ့ပါ၀င္ပါတယ္။

၈- ဗီတာမင္မ်ားအေနျဖင့္လည္း ဗီတာမင္ B1,B2,B3,B5 တို ့ပါ၀င္ျပီး
အမွ်င္ဓါတ္ႏွင့္ပရိုတိန္းတို ့လည္းပါ၀င္ပါတယ္။

၉- သင့္လက္သည္းမွာ အျဖဴအစက္ကေလးေတြရွိရင္
သင့္အစားအစာထဲမွာသၾကားဓါတ္အလြန္နည္းေနတာေၾကာင့္ သၾကားျပည့္၀စြာပါ၀င္တဲ့
ၾကံရည္ကိုေသာက္ေပးျခင္းျဖင့္ သင့္လက္သည္းေျခသည္းေတြကို
ပုိမိုေတာက္ေျပာင္လာေစမွာပါ။

၁၀- ၾကံရည္ဟာ သင့္သြားအလွႏွင့္က်န္းမာေရးကိုပါထိန္းသိမ္းေပးျပီး
သင့္သြားေတြေတာင္ေျပာင္ေစဖို ့နဲ ့ပိုးစားျခင္းမွကာကြယ္ေပးျခင္းတို ့ကို
လုပ္ေဆာင္ေပးပါတယ္။

၁၁- အသား၀ါေရာဂါျဖစ္ျခင္းမွလည္းကာကြယ္ေပးတာေၾကာင့္
ယခုပဲလတ္ဆတ္တဲ့ၾကံရည္တစ္ခြက္အျမန္ေသာက္လိုက္ပါ။

ZK(ကေနာင္)April Maung Maung

တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားထုကုိ စီးပြားျဖစ္ လုပ္ကုိင္လာသည့္ ေန႔ပါတီပြဲမ်ား

    Sexy Dance ၿပိဳင္ပြဲတြင္ တက္ေရာက္လာသည့္ မည္သည့္ မိန္းကေလးမဆုိ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ၿပီး မိန္းမလ်ာမ်ားပင္ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကသည္ . . . ဆုေၾကးအျဖစ္ တစ္သိန္း သတ္မွတ္ထားၿပီး တခ်ဳိ႕မိန္းကေလးမ်ားသည္ Sexy ပုိက်ေစရန္ ရည္ရြယ္၍လား မသိေပ . . .အက်ႌမ်ားပင္ ခၽြတ္၍ကၾကသည္ …


ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ေန႔ကလပ္မ်ား ပိတ္သိမ္းၿပီးေနာက္ တကၠသုိလ္ေ က်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကုိ ပစ္မွတ္ထား ကာ ေန႔ပါတီပြဲမ်ား အား စီးပြားေရးအသြင္ ဖန္တီးထားျခင္းသည္ လူငယ္မ်ား၏ လြတ္လပ္မႈ စိတ္အေျခခံကုိ အစြန္းေရာက္ႏုိင္သည္ဟု လူမႈနယ္ ပယ္ အဖြဲ႕အစည္းမွ ကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္ တခ်ဳိ႕က ေ၀ဖန္လ်က္ ရွိသည္။

ဖြင့္ထားသည့္ တစ္ခ်ပ္တည္းေသာ တံခါး၀င္ေပါက္၀တြင္ လုံၿခံဳေရးႏွစ္ေယာက္ရွိသည္။ လက္မွတ္ ၀ယ္သူမ်ားႏွင့္ အရက္ပုလင္း ေဖာက္သူမ်ားကို အလွည့္က် လက္တစ္ဖက္စီတြင္ သေကၤတ တံဆိပ္တံုး ႐ိုက္ေပးၿပီး လက္နက္ပစၥည္းပါ မပါ စစ္ေဆးလ်က္ ရွိသည္။ စစ္ေဆးမႈကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ အလင္းေရာင္မွ ညအေမွာင္နီးပါး ဆလိုက္ မီးေရာင္စံုသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ …

လက္မွတ္ အေရာင္းေကာင္တာႏွင့္ တစ္ဆက္တည္း အရက္ပုလင္းမ်ဳိးစံု၊ ဘီယာမ်ဳိးစံုခင္း က်င္းျပသထားသည့္ အရက္အေရာင္းဆိုင္ ေကာင္တာကို ျမင္ေတြ႕ရသည္။ ေကာင္တာႏွင့္ ကပ္လ်က္တြင္ DJ ထားရွိၿပီး အဆုိပါ အရက္ေကာင္တာႏွင့္ DJ ေကာင္တာတုိ႔၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ခန္းမက်ယ္ႀကီးတြင္ ေမွးမွိန္လွသည့္ မီးေရာင္စံု မ်ားၾကား အေရာင္အေသြးစံု လူငယ္မ်ားက ခုန္ေနၾကသည္။

ခန္းမ၏ ေဘးႏွစ္ဖက္ နံရံမ်ားတြင္ ခင္းက်င္းထားသည့္ VIP စားပဲြ၀ိုင္းမ်ားတြင္လည္း လူအျပည့္ ျဖစ္ေနသည္မွာ ေပ ၄၀ x ေပ ၆၀ ရွိ ခန္းမတြင္ လူဦးေရ ၇၀ ထက္မနည္း ရွိေနသည့္အတြက္ အံ့ၾသစရာ မေကာင္းလွေပ။

လူငယ္မ်ားကို ၾကည့္ရသည္မွာ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေပ်ာ္ပါးလ်က္ရွိသည္။ တခ်ဳိ႕က ခန္းမလယ္တြင္ လူေပါင္းစံုစု၍ ကခုန္ၾကသည္။ တခ်ဳိ႕က ကိုယ့္အုပ္စု၊ ကိုယ့္အဖဲြ႕ျဖင့္သာ ၀ိုင္းဖဲြ႕ကၾကသည္။ ေယာက်္ားေလး အမ်ားစုသည္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္မွ ၂၃ ၾကား လူငယ္မ်ားျဖစ္ၿပီး ေခတ္ေပၚ အ၀တ္အစား ဒီဇိုင္းမ်ဳိးစံုကို ၀တ္ဆင္ ထားၾကသည္။ ဂိတ္၀တြင္ မွတ္ပံုတင္ စစ္ေဆးျခင္း မရွိသည့္အတြက္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ မျပည့္သူမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။

မိန္းကေလး အမ်ားစုသည္ အသက္ ၂၂ ေအာက္ လူငယ္မ်ားျဖစ္ၿပီး အေပၚမလုံ၊ ေအာက္မလံု ေခတ္ေပၚ အ၀တ္အစားမ်ား၊ ၀တ္ဆင္၍ ေယာက်္ားေလးမ်ားႏွင့္ ရင္ေပါင္တန္းကာ အရက္ဘီယာမ်ားကို မွာယူ ေသာက္စားလ်က္ ရွိသည္။ တခ်ဳိ႕ျမင္ကြင္းမ်ားသည္ လူငယ္မ်ားႏွင့္ မလိုက္ဖက္ေအာင္ပင္ တဲြ၍ျမင္ေနရသည္။

ေခတ္မီလြန္းသည့္ လူငယ္မ်ားကို အျပစ္တင္ရမလား။ တုိးတက္လြန္းသည့္ ေခတ္စနစ္မ်ား ေျပာင္းလဲပံုကို အျပစ္တင္ရမလား၊ အေနာက္ယဥ္ေက်းမႈ ထုိးေဖာက္လာသည္ကို အသိအမွတ္ျပဳရမလား ေ၀ခဲြမရေတာ့ေပ။

တကၠသိုလ္ေပါင္းစံုမွ လာေရာက္ၾကသည့္ လူငယ္မ်ားသည္ အ၀တ္အစားမ်ား လဲလွယ္၀တ္ဆင္ ထားဟန္ တူသည္။ တခ်ဳိ႕ အခ်ိန္လြန္ေန၍လား မသိေပ။ ေန႔ကလပ္တြင္းရွိ အိမ္သာ၌ပင္ ေက်ာင္း၀တ္စံုမ်ား ျပန္လည္ ၀တ္ဆင္၍ ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ ထူးျခားသည္မွာ လာေရာက္သည့္ လူငယ္အမ်ားစုသည္ နည္းပညာ တကၠသိုလ္မ်ားမွပင္ ျဖစ္သည္။

အစိုးရ၏ စီမံခ်က္ျဖင့္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း ေန႔ကလပ္မ်ား ပိတ္သိမ္းခဲ့ရာ Sky way, Generation X, ဆန္ဖရန္စစ္စကို၊ ပုလဲကြန္ဒိုမွ ယူကလစ္ဘား၊ ေရႊေတာင္ၾကားမွ BMW, ရန္ကုန္အင္တာေနရွင္နယ္မွ ဖလန္မင္ဂိုးဘား အစရွိသည့္  ေန႔ကလပ္မ်ား ပိတ္သိမ္းခဲ့ၿပီး တခ်ဳိ႕ ေန႔ကလပ္မ်ားမွ ညကလပ္အျဖစ္ ျပန္လည္ ဖြင့္လွစ္လ်က္ ရွိသည္။

တခ်ဳိ႕ေန႔ကလပ္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည့္ ေနရာမ်ားႏွင့္ ဟုိတယ္ အခန္းတခ်ဳိ႕တြင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း တစ္ခုကဲ့သုိ႔ ေန႔ပါတီမ်ားကုိ ဖန္တီးခဲ့ၾကသည္။ ပြဲစီစဥ္သူမ်ားသည္ အသက္ ၂၃ ႏွစ္ေအာက္ ေက်ာင္းသားမ်ားသာ ျဖစ္ၿပီး သက္ဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားမွတစ္ဆင့္ လက္မွတ္ေရာင္းခ်မႈ ျပဳလုပ္၍ ေန႔ပါတီမ်ားကုိ စီးပြားေရးအျဖစ္  လုပ္ကုိင္လာၾကသည္။ ေန႔ကလပ္ႏွင့္ ေန႔ပါတီ၏ ကြာျခားခ်က္သည္ ေန႔ပါတီသည္ လက္မွတ္ႀကိဳတင္ ေရာင္းစနစ္ျဖစ္ၿပီး ေကာင္တာ၌လည္း က်န္ရွိပါက ထပ္မံ ၀ယ္ယူႏုိင္သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ကုိယ္စား ေရာင္းခ်ႏုိင္ၿပီး လက္မွတ္ အေရအတြက္အလုိက္ ေကာ္မရွင္ခရသည္။

ေန႔ပါတီ စီစဥ္သူမ်ားသည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မတူညီၾကသျဖင့္ တခ်ဳိ႕ ပြဲစီစဥ္သူမ်ားသည္ ပါတီတြင္း  Sexy Dance ၿပိဳင္ပြဲမ်ားကုိ ဆုေပးစနစ္မ်ားျဖင့္ ထည့္သြင္းေလ့ ရွိသည္။

အဆုိပါ Sexy Dance ၿပိဳင္ပြဲတြင္ တက္ေရာက္လာသည့္ မည္သည့္ မိန္းကေလးမဆုိ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ၿပီး မိန္းမလ်ာမ်ားပင္ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကသည္။ ဆုေၾကးအျဖစ္ တစ္သိန္း သတ္မွတ္ထားၿပီး တခ်ဳိ႕ မိန္းကေလး မ်ားသည္ sexy ပုိက်ေစရန္ ရည္ရြယ္၍လား မသိေပ။ အက်ႌမ်ားပင္ ခၽြတ္၍ ကၾကသည္။

ေနရာ အေနအထားအလုိက္ အခန္းတြင္း ျပင္ဆင္မႈမွလြဲ၍ က်န္အခ်က္မ်ား အားလုံးသည္ ေန႔ကလပ္ နည္းအတုိင္း ျဖစ္သည္။ ေန႔ပါတီသည္ အခ်ိန္ကန္႔သတ္ခ်က္ျဖင့္သာ က်င္းပျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခု ၂၀၁၃ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာ၊ ႏုိ၀င္ဘာလ အတြင္းမွစ၍ ေန႔ပါတီ ျပဳလုပ္မႈမ်ားကုိ ဟုိတယ္မ်ားက ငွားရမ္းမႈ ရပ္ဆုိင္းလုိက္ၿပီး ေန႔ပါတီပြဲမ်ား က်င္းပမႈ မရွိသေလာက္ ရွားသြားသည္။ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကုိ ပစ္မွတ္ထား ျပဳလုပ္သည့္အတြက္ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရက လုိက္လံဖမ္းဆီးလ်က္ ရွိေသာ္လည္း နားလည္မႈျဖင့္ လုပ္ကုိင္ေနသူမ်ား ရွိေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။

အေနာက္တုိင္း ယဥ္ေက်းမႈကုိ ပုံေဖာ္ထားသည့္ ညကလပ္မ်ားသည္ ယခင္စစ္အစုိးရ လက္ထက္မွ စတင္ကာ ပုိမုိ အသက္၀င္လာခဲ့ၿပီး ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားမႈ၊ လူသတ္မႈမ်ား၊ မၾကာခဏ ျဖစ္ပြားခဲ့သျဖင့္ ၎ညကလပ္မ်ားမွ အခ်ဳိ႕ကုိ ပိတ္သိမ္းခဲ့သည္။

ယခင္ ညကလပ္မ်ား ၁၀ ခု အေရအတြက္ေအာက္မွ ယခုလက္ခ်ဳိး မရႏုိင္ေအာင္ ၿမိဳ႕နယ္အလုိက္နီးပါး ဖြင့္လွစ္လ်က္ ရွိသည္။ ထုိမွ ညဘက္ မသြားႏုိင္သူ လူငယ္တခ်ဳိ႕က ေန႔ပါတီအျဖစ္ ဖန္တီးကာ ခန္းမ ငွားရမ္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္မွစ၍ ေန႔ကလပ္မ်ား ေပၚတင္စြာ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ၾကသည္။ Sky way, Generation X, ဆန္ဖရန္စစ္စကုိ စသည့္ေန႔က လပ္မ်ားသည္ ထင္ရွားသည့္ ေန႔ကလပ္မ်ားျဖစ္ၿပီး ၎ေန႔ကလပ္မ်ားကုိ ပိတ္သိမ္းၿပီး ေနာက္ေန႔ပါတီပြဲမ်ားကုိ ဟုိတယ္ခန္းမ်ား ငွား၍ ျပဳလုပ္သည့္အျပင္ နားလည္မႈျဖင့္ အိမ္ခန္းငွား၍ ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ားလည္း ရွိသည္။။

ထုိကဲ့သုိ႔ ေန႔ပါတီ အသြင္ေျပာင္းကာ ဆက္လက္ ျပဳလုပ္ေနျခင္းသည္ ေက်ာင္းေနအရြယ္ လူငယ္မ်ား၏ အနာဂတ္ကုိ ေမွးမွိန္လာႏုိင္သည္။ လူငယ္အမ်ားစုသည္ ေပ်ာ္ခ်င္ပါးခ်င္သည့္ စိတ္အေျခခံျဖင့္ လြတ္လပ္မႈကုိ ျမတ္ႏုိးၾကသည္။ လြတ္လပ္မႈ အစြန္းမေရာက္ေစရန္ မိဘဆရာမ်ားက ၀ုိင္း၀န္းထိန္းသိမ္း ၾကေသာ္လည္း ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားကုိ ပစ္မွတ္ထား ဖြင့္လွစ္ျခင္းသည္ ေနာက္ကြယ္မွ မိသားစုမ်ား၏ ဘ၀ကုိ ထည့္သြင္း စဥ္းစားရေပမည္။

လူငယ္မ်ားသည္ လြတ္လပ္မႈကုိ အစြမ္းကုန္ လုိခ်င္မႈရွိေသာ္လည္း ထိန္းခ်ဳပ္တတ္ရန္ ပဲ့ကုိင္ရမည္။ ထုိသို႔ပဲ့ကုိင္မႈ မရွိသူမ်ားကုိ ေန႔ပါတီပြဲမ်ားက စြဲမက္စရာတစ္ခု ျဖစ္လာေစရန္ ပတ္၀န္းက်င္က တြန္းပုိ႔ တတ္သည္။ ပါတီပြဲ၏ ေနာက္ကြယ္ ပြဲတက္သူ လူငယ္မ်ား၏ ေက်ာင္းမုန္႔ဖုိးမ်ား၊ မုန္႔ဖုိးေပးသူမိဘမ်ား၊ အုပ္ထိန္းသူမ်ား၊ လူငယ္မ်ား၏ စူးစမ္း လုိစိတ္မ်ားသည္ ပြဲစီစဥ္သူ စီးပြားေရးသမားမ်ား၏ အက်ဳိးအတြက္သာ အသုံးျပဳရေပလိမ့္မည္။ မည္သူမွ် အက်ဳိးမရွိသည့္ လုပ္ရပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း လူငယ္မ်ား၏ စိတ္ထြက္ေပါက္တစ္ခု ျဖစ္ေနျခင္းသည္ အနာဂတ္အတြက္ ရင္ေလးစရာပင္ ျဖစ္ေနသည္။

အဆုိပါ ေန႔ကလပ္မ်ားသည္ ညကလပ္ မသြားႏုိင္သည့္ ေက်ာင္းသား လူငယ္ထုကုိ ရည္ရြယ္ကာ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သျဖင့္ အစုိးရမွ စီမံခ်က္ခ်ကာ ဖမ္းဆီးပိတ္သိမ္းခဲ့သည္။

၂၀၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း ပုလဲကြန္ဒုိရွိ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ေန႔ကလပ္မ်ား ဖမ္းဆီးခဲ့ရာ နာမည္ႀကီး Sky Way ႏွင့္ ေန႔ကလပ္သုံးခု ပိတ္သိမ္းခဲ့ရသည္။ ယင္းကဲ့သုိ႔ ဖမ္းဆီးမႈေၾကာင့္ တာေမြပလာဇာ ေအာက္ထပ္ရွိ ဆန္ဖရန္စစ္စကုိ ေန႔ကလပ္ကုိ ပိတ္ကာ ညကလပ္အျဖစ္ ျပန္လည္ ဖြင့္လွစ္ထားသည္။ ယင္းကလပ္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာပုိင္ အေဆာက္အအုံ ခန္းမတြင္ ဖြင့္လွစ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။

ေန႔ကလပ္မ်ား ဖမ္းဆီးခံရၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လုံးရွိ ေန႔ကလပ္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး အလႊာေပါင္းစုံ၊ အရြယ္ေပါင္းစုံ၊ ေပ်ာ္ပါးသည့္ ညကလပ္မ်ားတြင္ပါ ေက်ာင္းေနအရြယ္ လူငယ္မ်ား နည္းပါးသြားခဲ့သည္။

ထုိ႔ေနာက္ ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ား၏ ေပ်ာ္ပါးခ်င္စိတ္ကုိ အသုံးခ်ကာ ေန႔ပါတီမ်ားအသြင္ ဖန္တီး၍ ပြဲစီစဥ္သူမ်ားက လက္မွတ္မ်ားျဖင့္ နီးစပ္ရာလူမွ အဆင့္ဆင့္ ေရာင္းခ်ကာ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ေန႔ပါတီ ပြဲမ်ားသည္ ေက်ာင္းသားမ်ားသာ ဦးေဆာင္၍ စီစဥ္ၾကၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ နီးစပ္ရာလူငယ္မ်ားသာ တက္ေရာက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ေန႔ပါတီ ျပဳလုပ္မႈမ်ားသည္ ယခင္က သက္ဆုိင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္အလုိက္ ခြင့္ျပဳမိန္႔ ရယူၿပီးမွသာလွ်င္ ျပဳလုပ္ၾကျခင္း ျဖစ္ၿပီး ယခုေမြးေန႔ ပါတီစသည္ျဖင့္ အမည္ခံကာ ခန္းမမ်ား ငွားရမ္း ျပဳလုပ္ၾကသည္။

ေက်ာ္ထူးစံ (ဒဂံုတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား)

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုၿပီးသြားၾကတာေပါ့။ အရင္ပုလဲ ကြန္ဒုိက ယူကလစ္းဘား ေန႔ကလပ္ကုိ သြားဖူးတယ္။ မွတ္ပုံတင္ မစစ္ဘူး။ လက္နက္ပါမပါ လက္မွတ္၀ယ္ မ၀ယ္စစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ သေကၤတ တံဆိပ္တုံး႐ိုက္တယ္။ ၀င္ေၾကးက ၄၀၀၀၊ ၆၀၀၀ ေပးရတယ္။ အရက္ပုလင္းေဖာက္ ၀င္ရင္ ၇၀၀၀၀ ကေန ၈၀၀၀၀ ထိ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါလူ ၅ ေယာက္ပဲရတယ္။ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုက မတူၾကဘူး။ အခု ေန႔ကလပ္ေတြ မရွိေတာ့ ခန္းမရွာၿပီး ပါတီလုပ္ၾကတယ္။ ပါတီလုပ္တာ မ်ားတဲ့ေနရာေတြက ရန္ကုန္ အင္တာေနရွင္နယ္က ဖလန္မင္းဂိုးဘား၊ ဟုိတယ္ရန္ကုန္၊ ဟုိတယ္ေရႊဂုံတုိင္၊ ေရႊေတာင္ၾကားက BMW တုိ႔မွာ လုပ္ၾကတာမ်ားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က စိတ္အပန္းေျဖၾကတာပါ။ အရမ္းစိတ္ညစ္ ေနတဲ့အခ်ိန္ အရမ္း စိတ္ေပါ့ပါးတယ္။ အမ်ားစုက ကၾကတာပါပဲ။ အရက္ထုိင္ေသာက္ေနတာ မရွိပါဘူး။ အခု ပါတီပြဲစီစဥ္တဲ့ သူေတြက သူတုိ႔နီးစပ္သူက တစ္ဆင့္ လက္မွတ္ ေရာင္းၾကတာပါ။ ေန႔ကလပ္လုိမ်ဳိးေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး။

ကုိေသာ္ေသာ္ (ပြဲစီစဥ္သူ)

Day Club  ေတြက အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိတယ္။ အျပတ္ငွားတာမ်ားတယ္။ နာရီနဲ႔ေတာ့ မငွားၾကဘူး။ ဥပမာ ၁၂ နာရီကေန ၆နာရီအထိ ၁၀ သိန္း ေပးရတယ္။ ခန္းမငွားခခ်ည္းပဲ ၁၁သိန္းေပးရတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလပ္ေတြက ဒီေဂ်သမားေတြ ပါပါတယ္။ မတူဘူးေပါ့။ ေစ်းႏႈန္းလည္း မတူဘူး။ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိတယ္။ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသား ေတြ၊ စတိတ္ေက်ာင္းသား ေတြရယ္လုိ႔ မဟုတ္ဘူး။ ၁၈ႏွစ္ေအာက္ေတြ ၊ စတိတ္ ေက်ာင္းသားေတြ လုံး၀ေပး မ၀င္ဘူး ဆုိတာေတာ့ ပါတီတုိင္းမွာ လက္စြဲေဆာင္ပုဒ္ ရွိပါတယ္။ အရင္တုန္းက ပါတီလုပ္တုန္းက ပါမစ္မလုိဘဲ နားလည္မႈနဲ႔ လုပ္တာေတြရွိတယ္။ ၁၈ႏွစ္ေအာက္ လာရင္ လုံး၀ေပးမ၀င္ဘူး။ ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့  မွတ္ပုံတင္ထုတ္ ဆုိၿပီး လုိက္စစ္ေဆးလုိ႔ေတာ့ မရဘူး။ ပုံစံက ခပ္ငယ္ငယ္ဆုိရင္ ေပးမ၀င္ဘူး။ လူငယ္ေတြ မေသာက္မစားဘဲ holiday မွာ အပန္းေျဖသလုိမ်ဳိး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ကဲၾကတာပါ။ Day Club ေတြက Night Club ေတြနဲ႔ မတူဘူး။ လူငယ္ေတြ လာတာမ်ားတယ္။ Night Club ကေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးတဲ့သူေတြ အလုပ္လုပ္ ေနတဲ့သူေတြ၊ အလႊာေပါင္းစုံလာတာ။ Day Club က လုံး၀သီးသန္႔ အရက္သမားလည္း မလာဘူး။ ေဆးသမားလည္း မလာဘူး။ အဲလုိမ်ဳိး ကြာျခားတာေပါ့။ အကုန္လုံး ခုန္ေပါက္ကၾကၿပီး ေပ်ာ္ပါး ရန္ျဖစ္တာေတြ မရွိပါဘူး။

ကုိဇင္ (ပြဲစီစဥ္သူ)

အရင္လုပ္တုန္းက ပါမစ္ ေလွ်ာက္ရတယ္။ ကုိယ့္လုပ္မယ့္ ၿမိဳ႕နယ္မွာ ပါမစ္လုပ္ရတယ္။ ဥပမာ ရန္ကင္းမွာ လုပ္မယ္ဆုိရင္ ရန္ကင္းၿမိဳ႕နယ္႐ုံးမွာ ပါမစ္ယူရတယ္။ အနည္းဆုံး ဆြဲျခင္း တစ္ျခင္းေတာ့ ေပးရတယ္။ အခန္းငွားခက အနည္းဆုံး ၈သိန္း၊ ၁၀သိန္း၊ ရပ္ကြက္႐ုံး၊ ရဲစခန္းအဆင့္ဆင့္ သြားရတယ္။ အထက္တန္း ေက်ာင္းသား အရြယ္မပါဘူး။ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားနဲ႔ တျခား လူေတြ လာတယ္။ ပန္းဖလက္ေ၀တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက လက္မွတ္ေရာင္းေပးတယ္။ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ မေသာက္ရဆုိရင္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ ေတြလာတယ္။ မူးတယ္ ေသာင္းက်န္းတယ္။ လူအမ်ားနဲ႔ဆိုေတာ့ တားလုိ႔မရဘူး။ အခုေနာက္ပုိင္းေတာ့ Day Club ေတြ လုပ္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး။

ကုိမိုးစက္ေအာင္ (တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား)

Day Club ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က သူငယ္ခ်င္းေတြကမွ ညထြက္လုိ႔မရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိတဲ့ အခါက်ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေန႔ခင္းမွာ အကုန္လုံးစုၿပီး ခ်ိန္းၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေသာင္းက်န္းလုိ႔ရတဲ့ ေနရာတစ္ခုေပါ့။ အဲလုိေနရာတစ္ခု သတ္မွတ္ၿပီးသြားတာ ရွိသလုိ တစ္ခါတေလက်ရင္ေတာ့ ေကာင္မေလးရွာခ်င္လုိ႔ သြားတာရွိတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚလုိ႔ သြားတာရွိတယ္။ အဓိကကေတာ့ သြားက တာေပါ့။ ကဲခ်င္တာေပါ့။

ကုိမင္းမင္း (တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား)

သူငယ္ခ်င္းေတြရွိလုိ႔၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚလုိတက္တာပါ။ ေကာင္မေလးေတြ ရမလားဆုိၿပီး တက္တာပါ။ အဓိကကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ကခ်င္လုိ႔ သြားတာပါ။ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ မေသာက္ မစားဘဲ ေအးေအးေဆးေဆး ကခ်င္လုိ႔တက္တာပါ။ ရန္ျဖစ္တာေတာ့ မရွိပါဘူး။ စိတ္မြန္းက်ပ္မႈေတြ ရွိတဲ့ အခါက်ေတာ့ လူငယ္ေတြ ဆုိေတာ့ ေဒးကလပ္ သြားၿပီး ေကာင္းေကာင္း ကဲလုိက္တာေပါ့။

၀တ္ရည္ေႏြးေႏြး
Myanmartandawsint Newspaper

ႏွစ္ ၄ဝ အရြယ္ သေႏၶသားအား ၈၂ ႏွစ္အရြယ္ မိခင္ႀကီး၏ ဝမ္းထဲတြင္ ေတြ႔ရွိ

ကိုလံဘီယာႏုိင္ငံ၊ ဘိုဂိုတာၿမိဳ႕ေန အသက္ ၈၂ ႏွစ္အရြယ္ရွိ အမ်ိဳးသမီးႀကီး တစ္ဦး၏ ဝမ္းဗိုက္ထဲတြင္ အ သက္ ၄ဝ အရြယ္ သေႏၶသားအား ထူးထူးဆန္းဆန္း ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ေၾကာင္း huffingtonpost ၏ သတင္း တစ္ရပ္ အရ သိရွိရပါတယ္။ ၄ဝ ႏွစ္အရြယ္ သေႏၶသားဆိုလို႔ အထုအထည္နဲ႔ သေႏၶသားႀကီးမ်ား ျဖစ္ေလေရာ သလားလို႔ အေတြးမရွိပါနဲ႔ဦး၊ သေႏၶမေအာင္တဲ့ ၄ဝ ႏွစ္အရြယ္ ေက်ာက္ရုပ္ႂကြင္းသေႏၶသား သာျဖစ္ ပါတယ္။

ျဖစ္ပံုက ဒီလိုပါ။ အဆိုပါ အမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ ဝမ္းဗိုက္နာက်င္မႈေဝဒနာ ခံစားေနရသျဖင့္ ေဆးရံုတြင္ တက္ေရာက္၍ ေဆးကုသမႈခံယူရာ ဆရာဝန္မ်ားက အူေရာင္ငန္းဖ်ား ေဝဒနာ ခံစားေနရသည္ဟု ကနဦး ထင္ျမင္ယူဆခဲ့ၾကပါတယ္။ X-rays ရိုက္ယူအၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ ယင္းတို႔၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ား တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲသြားခဲ့ရပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ သူခံစားေနရေသာ ေဝဒနာသည္ အူေရာင္ငန္းဖ်ားေရာဂါေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ၊ သူ၏ဝမ္းဗိုက္ထဲရွိ ေက်ာက္ရုပ္ႂကြင္းအျဖစ္ က်န္ရွိေနခဲ့ေသာ သေႏၶသား ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ေဝဒနာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

အႏွစ္ ၄ဝ ေက်ာ္အထိ ကိုယ့္ဗိုက္တြင္းက ေက်ာက္ရုပ္ႂကြင္းသေႏၶသား အေၾကာင္း မသိရေကာင္းလားရယ္လို႔ အျပစ္တင္ မေစာပါနဲ႔ဦး။ အခ်ိဳ႕အခ်ဳိ႕ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္စဥ္ မအီမသာျဖစ္မႈမ်ား (Morning Sickness) ျဖစ္ေပၚၿပီး မၾကာမီ ယင္းလကၡဏာမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြား တတ္ပါတယ္။ ဒါကို ကိုယ္ဝန္ အဖတ္မတင္ဘူး အထင္နဲ႔ အခ်ိဳ႕ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ကဲ့သို႔ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ထားေလ့ ရွိခဲ့၍ပဲလား။ ေငြေရးေၾကးေရး အၾကပ္အတည္းေၾကာင့္ ေငြကုန္ေၾကးက် မ်ားမည္စိုး၍ မဖယ္ရွားခဲ့ျခင္းပဲလား။ ဤအခ်က္ႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုခုေတာ့ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ေက်ာက္ရုပ္ႂကြင္း သေႏၶသား ဆိုတာ ဘာလဲ

သာမန္အားျဖင့္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ျခင္း အမႈကိစၥတြင္ မိခင္၏ သားအိမ္တြင္း ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ သားအိမ္ျပင္ပ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ျခင္းဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ ကိုယ္ဝန္သည္ မိခင္ေလာင္း ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေနစဥ္ သေႏၶသားေလာင္း မိခင္၏ သားအိမ္တြင္းသို႔ ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ ရာက္ရွိသြားသည့္အခါ သားအိမ္တြင္း ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ သားအိမ္အတြင္းသို႔ မေရာက္ဘဲ ဝမ္းဗိုက္ထဲတြင္ က်န္ရစ္ေနေသာအခါ သားအိမ္ျပင္ပ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

သားအိမ္ျပင္ပသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည့္ သေႏၶသားေလာင္းမွာ အမ်ားအားျဖင့္ ေသဆံုးၾကေလ့ရွိၿပီး၊ ယင္းသည္ မိခင္၏ကိုယ္တြင္းရွိ သေႏၶသားအား ကာကြယ္ေပးသည့္ အရည္ၾကည္ (Amniotic Fluid) ႏွင့္ ဓာတ္ျပဳမႈေၾကာင့္ ပ်က္ျပယ္သြားေလ့ရွိပါတယ္။ သေႏၶသားေလာင္း အမ်ားစုမွာ ဤသို႔ ေသဆံုး ပ်က္ျပယ္ေသာ္လည္း၊ လအနည္းငယ္ အထိ အသက္ရွင္သည္ သေႏၶသားေလာင္းလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလြန္တရာ ရွားပါးပါတယ္။

ယခုကဲ့သို႔ အလြန္တရာ ရွားပါးေသာ လအနည္းငယ္သာ အသက္ရွင္သည့္ သေႏၶသားသည္ အျခား သားအိမ္ျပင္ပရွိ သေႏၶသားေလာင္းမ်ား ကဲ့သို႔ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေသဆံုးၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လအနည္းငယ္ အသက္ရွင္ခဲ့တဲ့ သေႏၶသား၏ ရုပ္လံုးအေကာင္အထည္မွာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေနတာေၾကာင့္ မိခင္ေလာင္း၏ ဝမ္းဗိုက္အတြင္းရွိ Amniotic Fluid သည္ ယင္းႏွင့္ ဓာတ္ျပဳႏုိင္ျခင္းမရွိဘဲ၊ ကယ္လစီယမ္ႏွင့္သာ ဓာတ္ျပဳ၍ ‘ထံုး’ ေက်ာက္ရုပ္ႂကြင္းအျဖစ္ ဝမ္းဗိုက္တြင္း က်န္ရစ္ေနခဲ့ရပါတယ္။ ဤ ျဖစ္စဥ္မ်ိဳးကို ေဆးပညာအရ ‘Lithopedion (သို႔) Stone Baby’ ဟု ေခၚေၾကာင္း သိရပါတယ္။

ဤကဲ့သို႔ေသာ သားအိမ္ျပင္ပ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္စဥ္တြင္ ကိုယ္ဝန္သည္ မိခင္ေလာင္း အေယာက္ေပါင္း ၁၁ဝဝဝ ထဲတြင္မွ တစ္ဦးတေလ ျဖစ္တတ္ၿပီး၊ သားအိမ္ျပင္ပတြင္ ေသဆံုးသည့္ သေႏၶေလာင္း၏ ေက်ာက္ရုပ္ႂကြင္းသေႏၶသား အျဖစ္ (Lithopedion (သို႔) Stone Baby) ေျပာင္းလဲမႈျဖစ္စဥ္သည္ ရာခုိင္ႏႈန္းအားျဖင့္ ၁.၅ ႏွင့္ ၁.၈ သာ ရွိေၾကာင္း သိရပါတယ္။

(မွတ္ခ်က္ – ဤေဆာင္းပါးပါ ေဆးပညာဆိုင္ရာ ေဝါဟာရမ်ားကို မွားယြင္းသံုးႏႈန္းမိပါက စာေရးသူ၏ လိုအပ္ ခ်က္ သာျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ေဆးပညာ ဆိုင္ရာ ေဝါဟာရမ်ားကို ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏုိင္သည့္ ပညာရွင္မ်ားကုိလည္း အမွားျပင္ဆင္ေပးပါရန္ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။)


By ေမာင္ၾသ
Myanmar Consumer Guide

ဆီးဂိမ္းက ေနျပည္ေတာ္အနီး ရြာမ်ားအတြက္ အက်ိဳးမျဖစ္

ရန္ကုန္ – ေနျပည္ေတာ္ လမ္းမၾကီးေဘး ရြာမ်ားမွ ေက်ာင္းသြား တက္ၾကမည့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား တစု (ဓာတ္ပံု – ဧရာဝတီ)

ေနျပည္ေတာ္ စီမံကိန္းအတြက္ အစိုးရက က်ပ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ အကုန္က်ခံ သံုးစြဲေနေသာ္လည္း ေဒသခံမ်ားအေနျဖင့္ အက်ိဳးေက်းဇူး တိုက္႐ိုက္မရျခင္းမွာ ၂၇ ႀကိမ္ေျမာက္ ဆီးဂိမ္းအားကစားၿပိဳင္ပြဲတြင္ ပို၍ သိသာလာေၾကာင္း ေနျပည္ေတာ္ ဥတၱရသီရိၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးမင္းသူက ေျပာသည္။

“ဆီးဂိမ္းႀကီးမွာ ေဒသခံေတြ ပါ၀င္ခြင့္မရဘူး။ အားကစားကြင္းႀကီးေဘးက ရြာေတြက လူေတြေတာင္ ၾကည့္ခြင့္ မရရွာဘူး” ဟု ဧရာဝတီသို႕ ေျပာဆိုသည္ကို ေနျပည္ေတာ္တဝိုက္က ရြာခံမ်ားကလည္း သေဘာတူသည္။

“ကိုယ္က အားကစားဆို သိပ္၀ါသနာ ပါတာ။ အခုဆီးဂိမ္းလည္း ၾကည့္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္မွတ္မရေတာ့ တီဗီြမွာပဲ ၾကည့္လုိက္ရတယ္” ဟု ငယ္စဥ္က မႏၱေလးတိုင္းတြင္ ေျပးခုန္ပစ္ ေၾကးတံဆိပ္ဆု ရခဲ့ဖူးသူ မီးဂံုးေက်းရြာမွ ေဒၚေထြးရီက ေျပာသည္။

“ဆီးဂိမ္းႀကီးလုပ္လို႔ က်ေနာ္တို႔မွာေတာ့ အက်ိဳးေက်းဇူးခံစားရတယ္လို႔ေတာ့ မရွိဘူး။ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေျပးလႊားေနရတဲ့ လူတန္းစားေတြအတြက္က်ေတာ့ အဲဒီဘက္ကို စိတ္မ၀င္စားႏုိင္ဘူး။ ေဘာလံုး၀ါသနာပါတဲ့  ကေလးတခ်ိဳ႕ေလာက္ပဲ သြားၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရြာနဲ႔ ဆီးဂိမ္းကြင္းနဲ႔က ကပ္ေနတာေတာင္ သြားလာေရးကလည္း မလြယ္ဘူး။ ရပ္ကြက္က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတာင္ လက္မွတ္က ၆ ေစာင္ပဲရတယ္”ဟု ေရႊနံ႔သာ ရပ္ကြက္တြင္ ေနထိုင္သူတဦးက ေျပာသည္။

“ဆီးဂိမ္းၾကည့္လို႔ရတဲ့ လက္မွတ္က ကုန္သြားၿပီလိုလို။ ထပ္ေရာင္းသလိုလို။ မွတ္ပံုတင္ပါလည္း ကိုယ္တိုင္တန္းစီမွ ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳးေၾကာင့္ သြားမၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အိမ္က သားက လူတေယာက္ ပိုက္ဆံ ၂၅၀၀ နဲ႔ မွတ္ပံုတင္နဲ႔ ပါရင္ ရတယ္ဆိုၿပီး သြားတန္းစီတာ မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္လာၿပီး တေယာက္ပဲရလာတယ္”ဟု ေနျပည္ေတာ္ ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။

က်ပ္သန္း ဘီလ်ံ ေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္က်ခံတည္ေဆာက္ထားေသာ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ႐ံုးစိုက္ရာ ေနျပည္ေတာ္မွာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ေကာင္းမြန္ျခင္း၊ လွ်ပ္စစ္မီး အခ်ိန္ျပည့္နီးပါးရရွိျခင္းႏွင့္ အေျခခံအေဆာက္အဦမ်ားစြာ တည္ရွိေနျခင္းတို႔ျဖင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေနေသာ္လည္း ယင္းဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို ေဒသခံလူထုမွာ မခံစားရေသးဘဲ ေနျပည္ေတာ္ စီမံကိန္းအတြက္ ေျမမ်ားသိမ္းယူခံရျခင္း၊ ေက်းရြာမ်ား ဖယ္ရွားေပးခဲ့ရျခင္းတို႔သာ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရသည္ဟု ေနျပည္ေတာ္အနီး ရြာမ်ားသို႕ ဧရာ၀တီသတင္းေထာက္က သြားေရာက္ေလ့လာရာတြင္ သိလာရသည္။

“၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ကေနစၿပီး ေနျပည္ေတာ္စီမံကိန္းဆိုၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေျမေတြကို ေျမခြန္ ေျပစာရွိရင္ တစ္ဧက ၃ သိန္းႏႈန္း၊ ေျပစာမရွိရင္ ၁ သိန္းႏႈန္းနဲ႔ ေလ်ာ္ေၾကးေပးပါတယ္။ အရင္ေနခဲ့တဲ့ ကိုင္းကေလးအုပ္စု၊ ဗူးကြဲရြာကေန အခုေနရာကို ေရႊ႕ေပးလုိက္ရတယ္ ” ဟု ဥတၱရသီရိၿမိဳ႕နယ္ ေရႊနံ႔သာ ရပ္ကြက္မွ ဦးေအာင္ျမင့္က ေျပာသည္။

ညဘက္တြင္ မီးမ်ား ထိန္ထိန္လင္းလ်က္ရွိေသာ ေနျပည္ေတာ္ႏွင့္ ၆ မိုင္အကြာ ဥတၱရသီရိၿမိဳ႕နယ္ မီးဂံုးအုပ္စု၊ မီးဂံုးရြာမွာလည္း ယေန႔အခ်ိန္အထိ လွ်ပ္စစ္မီး မရရွိေသးဘဲ က်န္းမာေရးတြင္လည္း အစိုးရ ေဆး႐ံုေဆးခန္းထက္ ျပင္ပေဆးခန္းမ်ားကိုသာ အားထားေနရေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ဆိုသည္။

“က်ေနာ္တို႔ ေဒသက ၿမိဳ႕ဆင္ေျခဖုန္းလည္း မဟုတ္ဘူး။ ေနျပည္ေတာ္ ေတာျဖစ္ေနတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးလည္း မရဘူး။ ဒီမွာရွိတဲ့ ေဆးခန္းက ေဆး၀ါးမစံုေသးဘူး။ က်ေနာ္တို႔ဆီကို စာေရးဆရာေတြ လာတယ္။ ဆရာမ ခင္ခင္ထူးနဲ႔ ေန၀င္းျမင့္တို႔ေလ။ သူတို႔က မီးတအားလင္းမွာပဲ ဆိုၿပီးေရာက္လာတာ။ ဒီမွာ မီးေခ်ာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေဟာသြားရတယ္ ” ဟု မီးဂံုးအုပ္စု၊ မီးဂံုးရြာမွ ဦးေက်ာ္ေဆြက ေျပာသည္။

ေနျပည္ေတာ္ အပန္းေျဖဥယ်ဥ္ စီမံကိန္းတည္ေဆာက္မည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ ဗူးကြဲေက်းရြာကို ေရႊ႕ေျပာင္းေပးခဲ့ရၿပီး ယခု ဥတၱရသီရိၿမိဳ႕နယ္ ေရႊနံ႔သာရပ္ကြက္ေနရာသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာခဲ့ရေၾကာင္း၊ ရြာေျပာင္းေရြ႕ခံရမႈႏွင့္ လယ္ယာေျမမ်ားအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးရခဲ့ေသာ္လည္း စီးပြားေရးမလုပ္ကိုင္တတ္ေသာေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္သြားၾကသူမ်ားရွိေၾကာင္း သိရသည္။

“ရြာေရႊ႕ေပးလုိက္ရေတာ့ စီးပြားေရး က်သြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေတာသူေတာင္သားဆိုတာက လယ္ပဲ စိုက္စားတတ္တာ။ အျပင္စီးပြားေရးက မလုပ္တတ္ဘူး။ အဲဒီမွာ အိမ္ေပါင္ဘာေပါင္နဲ႔ ဒုကၡေရာက္ၾကသူေတြ ရွိတယ္။ ကုန္သည္ပြဲစားေတြကေတာ့ အဆင္ေျပတယ္။ ေလ်ာ္ေၾကးမရတဲ့သူေတြကေတာ့ သူမ်ားအိမ္၀ိုင္းမွာ သြားစုေပါင္းေနတာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိတယ္ ”ဟု ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။

ေရႊနံသာရပ္ကြက္တြင္ ေနထိုင္သူ ဦးျမင့္စိန္ကလည္း “ လွ်ပ္စစ္မီးကေတာ့ ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မီတာထိန္းသိမ္းခ ေကာက္တာရယ္။ မီတာခေတြ အရမ္းက်ေနတာေတြ သြားေတာင္းဆိုထားတယ္။ ျပန္စိစစ္ေပးမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ၀ဏၰသိဒၶိအ၀ိုင္းရဲ႕ ဒီဘက္မွာ ၁၈၇၇(က)ကြင္းဆိုတာရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔လယ္သမားေတြ ဧက ၁၈၀ ေလာက္အတြက္ ေျမယာမွတ္ပံုတင္ခြင့္ ရထားတယ္။ အဲဒါလည္း လယ္/ဆည္ ၀န္ႀကီး ဒီေဒသကို ေရာက္လာေတာ့ လယ္သမားေတြ ေတာင္းဆိုလို႔ ရတာ။ ဒါေတာင္ ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတြက မေပးခ်င္တဲ့ သေဘာေတြ ရွိေသးတယ္ ”ဟု ဆိုေသးသည္။

ဥတၱရသီရိၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးမင္းသူကလည္း “ေနျပည္ေတာ္ႀကီးလို မီးေပးဖို႔ ရန္ကုန္ကလူေတြ ဆႏၵျပေနတဲ့ ဒီေနရာမွာ ေနျပည္ေတာ္တ၀ိုက္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ ေနရာ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက မီးမလင္းပါဘူး။ က်ေနာ့္မဲဆႏၵနယ္က ရပ္ကြက္ႏွစ္ခု ၊ ေက်းရြာေပါင္း ၄၉ ရြာမွာ ရပ္ကြက္ႏွစ္ခုပဲ မီးလင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီရြာေတြမွာ မဟာဓါတ္အားလိုင္းႀကီးေတြက ေရွ႕ေနာက္ျဖတ္သြားေနတာပါ”ဟု ဦးမင္းသူက ဆိုသည္။

ပ်ဥ္းမနား ေတာင္ညိဳေဒသခံ ဦးစိုးတင့္ကလည္း “ ေတာင္ညိဳေဒသမွာ မီးေတာ့ မရွိေသးဘူး။ မီးကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ႀကီးက ထိန္။ ရြာေတြက မွိန္ေပါ့ဗ်ာ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ေနရာပဲကြက္ၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးေနတာ။ ရြာေတြမွာက ဒံုရင္းက ဒံုရင္းပဲ။ တခု ရွိတာက ေနျပည္ေတာ္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းအတြက္ အုတ္လုပ္ငန္းတို႔ ၊ ေက်ာက္လုပ္ငန္း ၊ သဲလုပ္ငန္းတို႔လို လုပ္ငန္းေလးေတြ လုပ္လို႔ရလာတယ္”ဟု ေျပာသည္။

ေနျပည္ေတာ္ ေဆာက္လုပ္ေရး စီမံကိန္းမ်ားေၾကာင့္ ျပည္တြင္း အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း တိုးတက္လာၿပီး ၂၀၀၄ – ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၂၀၀၉ – ၂၀၁၀ ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္အရ တိုင္းျပည္၏ ဆင္းရဲမြဲေတမႈမွာ ၃၆ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ ၂၆ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ေလ်ာ့က်သြားျခင္းသည္ ေနျပည္ေတာ္ ေဆာက္လုပ္ေရး စီမံကိန္းတြင္ အလုပ္ကိုင္ရ႐ွိလာမူမ်ားႏွင့္ တိုက္႐ုိက္ ဆက္စပ္လွ်က္ ႐ွိသည္ဟု ကုလသမဂၢ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အစီအစဥ္(UNDP)၏ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ စစ္တမ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ေနျပည္ေတာ္ ပ်ဥ္းမနား ေဒသတြင္ အလုပ္သမားတဦး တရက္၀င္ေငြမွာ အမ်ိဳးသား ၃၀၀၀ က်ပ္ႏွင့္ အမ်ိဳးသမီး ၂၀၀၀ က်ပ္ခန္႔ရွိၿပီး အမ်ားစုမွာ အုတ္လုပ္ငန္း၊ ေျမတူး ႏွင့္ က်ပန္းအလုပ္မ်ား လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။

“ ေနျပည္ေတာ္ႀကီး တည္ေနသေရႊ႕ကေတာ့ အုတ္ကေတာ့ အၿမဲတန္းလိုေနမွာပဲ။ အခုက်ေနာ္တို႔ေဒသမွာ ရွိတဲ့ အုတ္လုပ္ငန္းေတြ အကုန္လံုးက ေနျပည္ေတာ္ ေဆာက္လုပ္ေရး စီမံကိန္းေတြဆီကို သြားေနတာပဲေလ။ ဒီေဒသမွာေတာ့ ဒီအလုပ္ပဲလုပ္ရမွာပဲ”ဟု ေဒသခံတဦးက ဆိုသည္။

“၂၀၁၂ ခုႏွစ္ မတ္လတုန္းက က်ေနာ့္အုတ္ကားနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္က ဗုဒၶဂါယာ ဘုရားတည္ေတာ့ အုတ္သြားပို႔တာ။ သစ္ေတြပါလာတယ္ဆိုၿပီး စည္/ပင္ေတြ ၀ိုင္းလာတယ္။ မပါေၾကာင္း သက္ေသျပေတာ့ စည္/ပင္က အုတ္ကို မိုးကာ မလုံလို႔ဆိုၿပီး ၂ သိန္း ဒဏ္႐ိုက္တယ္။ ေနာက္တခါ ေနျပည္ေတာ္ ကြန္ကရက္လမ္းေပၚမွာ ကားဘီးေပါက္ေနတုန္း စည္/ပင္ေတြ ေရာက္လာၿပီး လမ္းမေပၚမွာ အုတ္ကားေမာင္းလို႔ဆိုၿပီး  ၅ သိန္း ဒဏ္႐ိုက္တယ္။ ၅ ရက္တည္းနဲ႔ ႏွစ္ခါ ဒဏ္႐ိုက္ခံရေတာ့ ၇ သိန္း ေျပာင္သြားတယ္။ ေနာက္တခါဆိုရင္ ကားသိမ္းမယ္လို႕ ေျပာတယ္”ဟု ေနျပည္ေတာ္တြင္ အုတ္လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ေနသူ ဦးေက်ာ္ေဆြက ဆိုသည္။

ဦးေက်ာ္ေဆြကဆက္ၿပီး “၂၀၁၂ ေနာက္ပိုင္း ေနျပည္ေတာ္မွာ အတိုက္အခံပါတီေတြ ေပၚလာေတာ့ က်ေနာ့္ကား ဒဏ္႐ိုက္မခံရေတာ့ဘူး။ သူတို႔႔ လမ္းမွန္ပဲေလွ်ာက္လို႔ ရေတာ့မယ္ဆိုတာ သိသြားပံုရတယ္”ဟု ဆိုသည္။

ေနျပည္ေတာ္ တည္ေဆာက္ေရး စီမံကိန္းမ်ားတြင္ အစိုးရအသံုးစရိတ္အျဖစ္ က်ပ္သန္းေပါင္း ၁၇၈ ဘီလီယံအထိ သံုးရန္  စီစဥ္ထားေသာေၾကာင့္ အသံုးစရိတ္ ေတာင္းခံသည့္ ေနျပည္ေတာ္ေကာင္စီကို ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္းက လႊတ္ေတာ္တြင္ ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ရွိခဲ့သည္။

ဧရာ၀တီ

ဒီကေန႔ဟာ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ ၁၃ ရက္ေန႔ (ေသာၾကာေန႔) ျဖစ္တာေၾကာင့္

အားလံုးစိတ္၀င္စားေနၾကတဲ့ ‘Firday 13’ အေၾကာင္း စုစည္းတင္ဆက္ ေပးလိုက္ပါတယ္။
အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္းပဲ ‘13’ ဂဏန္းဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ ကံမေကာင္းတဲ့ နံပါတ္ (Unlucky Number) လို႔သတ္မွတ္ ၾကတာပါ။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ဟိုတယ္ေတြ၊ ေဆးရံုေတြမွာ ဆိုရင္ အခန္းနံပါတ္ကို 11, 12, 14, 15 ဆိုၿပီး ‘13’ ဂဏန္းကိုေက်ာ္ကာ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။
ကံမေကာင္းတဲ့ နံပါတ္အျဖစ္ မွတ္ယူရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းဆိုရင္ေတာ့ ေျပာရရင္ အမ်ားႀကီးပါ။ ၁၄ ရာစုေႏွာင္းပိုင္းက စ,လို႔ ဥေရာပမွာ ‘ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေန႔ရက္’ ျဖစ္လာခဲ့ကာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ထိုအယူသီးမႈက တစ္ကမာၻလံုးကို ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ 13 နဲ႔ Friday တိုက္ဆိုင္တဲ့ရက္ ဆိုရင္ေတာ့ တကယ္ကို ဆိုးတဲ့ေန႔ (Bad Day) လို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။
၁။ ခရစ္ယာန္သမိုင္းမွာ ေယရွဳ လုပ္ႀကံတဲ့ သူ႔တပည့္ ယုဒကာရုတ္ (Judas Iscariot) ဟာ စားပြဲနံပါတ္ ၁၃ မွာထိုင္ခဲ့ပါတယ္။

၂။ ဂရိဒဏၰာရီမွာ ဇူးစ္ (Zeus) အပါအဝင္ ဂရိနတ္ဘုရား ဆယ္ႏွစ္ပါးရွိရာမွ ၁၃ ပါးေျမာက္ နတ္ဘုရားအျဖစ္ ဇူးစ္ရဲ႕သား Loki ေပၚလာၿပီး သူ႔အေဖအပါအဝင္ နတ္ဘုရား ၁၂ ပါးလံုးကို ကပ္ဆိုးေတြက်ေစၿပီး သတ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ‘Loki’ ဟာ ၁၃ ပါးေျမာက္ နတ္ဆိုးတစ္ပါး ပါ။ နာမည္ေက်ာ္ God of War Game ထဲက ဇာတ္ေကာင္ ‘Krato’ ဟာ Loki ကို အေျခခံ ဖန္တီးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

၃။ ေနာက္ ခရစ္ယာန္သမိုင္းမွာပဲ ေယရွဳသတ္ခံရတဲ့ေန႔ဟာလည္း ေသာၾကာေန႔ ျဖစ္လို႔ေနျပန္ပါတယ္။

၄။ ရိုးရာအရသတ္မွတ္ထားတာ တစ္ခုက ေသဒဏ္ေပးတဲ့ ႀကိဳးစင္ေတြမွာ ေလွကားထစ္ ၁၃ ထစ္ ထားရပါတယ္။

၅။ ။ေရွးအေတြးေတြ မယံုဘူးဆိုၿပီး ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့တဲ့ နာဆာ ရဲ႕ အပိုလို ၁၃ လြန္းပ်ံယာဥ္ဟာလဲ ေအာက္ဆီဂ်င္ကန္ေပါက္ကြဲၿပီး ပ်က္က်ခဲ့ပါတယ္

၆။ ‘၁၁၁၈ ခုႏွစ္’ ဥေရာပမွာ ဘာသာသာသနာကို ကာကြယ္ဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ‘Knights of Templar’ ဆိုတဲ့ တပ္ဖြဲ႕တစ္ခုဖြဲ႕စည္းခဲ့ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေပမယ့္ အင္အားႀကီးလာတာေၾကာင့္
ျပင္သစ္ဘုရင္ Philip IV ဟာ ‘၁၃၀၇ ေအာက္တိုဘာ ၁၃ ရက္ ေသာၾကာေန႔’ မွာ
အဲ့သည့္တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြကို ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။


၇။ ‘၁၈၀၀ ခုႏွစ္’ ကာလ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ Thirteen Club ဆိုတဲ့ အဖြဲ႕ရွိပါတယ္။ ၁၃ အစြဲကို မယံုတဲ့သူေတြေပါ့။ သူတို႔က ၁၃ ရက္ေန႔ေတြမွာေတြ႔တယ္၊ ၁၃ ေယာက္အတူ Dinner စားတယ္ စသျဖင့္ လုပ္ၾကတာေပါ့။ အဲ့သည့္အဖြဲ႔မွာဆို အေမရိကန္သမၼတ ငါးေယာက္ေတာင္ ပါဖူးပါတယ္။
1. Benjamin Harrison
2. Grover Cleveland
3. William Mckinley
4. Theodore Roosevelt
5. Chester A. Arthur တို႔ပါ။

သို႔ေသာ္ တိုက္ဆိုင္တာလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ဒီအထဲက သမၼတႏွစ္ေယာက္ လုပ္ႀကံခံရပါတယ္။

၈။ ေနာက္ၿပီး ၁၂ ဂဏန္းဟာ အလြန္ ျပည့္စံုတဲ့ ဂဏန္းလို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ နာရီမွာဆို ၁၂ နာရီ၊ လမွာဆို ၁၂ လ၊ ဂရိနတ္ ၁၂ ပါး၊ ေယရွဴတပည့္ ၁၂ ေယာက္၊ မိုဟာမက္ Imams ၁၂ ေယာက္၊ ရာသီခြင္ ၁၂ ခု စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ အဲဒီလို ျပည့္စံုေနရာက တစ္ခုတိုးၿပီး ၁၃ ျဖစ္သြားတာနဲ႔ အားလံုးေအာက္ဆံုးကို ထိုးက်သြားတာ ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

၉။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာလည္း ပုဂံမင္းတစ္ပါးျဖစ္တဲ့ က်စြာမင္းဟာ အယူသည္းမွဳေတြ ဆန္႔က်င္တဲ့သူပါ။ ခုႏွစ္ ၅၉၆ ကေန ၆၁၂ ထိ မင္းျပဳခဲ့ပါတယ္။ ပိဋိကတ္သံုးပံုကို ကိုးေခါက္ျပန္ထားတဲ့ ပညာတတ္ပီပီ အယူသည္းတာေတြကို မယံုတဲ့အေနနဲ႔ သူတည္တဲ့ဘုရားကို ျပႆဒါးေန႔မွာ အုတ္ စလုပ္၊ ျပႆဒါးေန႔မွာပဲ ပႏၷက္ခ်၊ ျပႆဒါးေန႔မွာပဲ အုတ္ျမစ္ခ် စသျဖင့္ တခုခုလုပ္တိုင္း ျပႆဒါးေန႔ေတြမွာပဲ လုပ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ‘ျပႆဒါးဘုရား’ လို႔တြင္ပါတယ္။ တိုက္ဆိုင္တာလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ဘုရားမၿပီးခင္မွာပဲ မင္းႀကီး နတ္ရြာစံသြားရပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္မွာ စာလံုး (Letter) ဟာ ၁၃လံုး ရွိမယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူဟာ မေကာင္းမႈနဲ႔ပဲ ေမြ႔ေလ်ာ္တယ္လို႔ အေနာက္တိုင္းေလာကီပညာ အယူအဆရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အလုပ္မွာ အဆင္မေျပျဖစ္တိုင္း ‘ဒီေန႔ဟာ ေသာၾကာေန႔မို႔လို႔၊ ဒီေန႔က ၁၃ ရက္မို႔လို႔၊ ဒီေန႔ကေတာ့ ျပႆဒါးမို႔လို႔’ စသျဖင့္ ေန႔စြဲေတြကို လႊဲမခ်သင့္ပါဘူး။ တိုးတက္ေနတဲ့ နည္းပညာေခတ္ႀကီးမွာ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြ အပါအ၀င္ တစ္ကမာၻလံုးကလည္း ဒီအခ်က္အလက္ကို အယူမသီးၾကေတာ့ပါ။
MCG ပရိသတ္ေတြ သိရွိႏိုင္ေစဖို႔ ‘13’ အေၾကာင္း စုစည္းေဖာ္ျပေပးလိုက္ ပါတယ္။

ေဗဒင္၀ါသနာအိုး

ဆီးဂိမ္းမွာ ျမန္မာေရႊတံဆိပ္ဆု အခုတစ္ရာမွန္းထား

ျမန္မာႏိုင္ငံက အိမ္ရွင္အျဖစ္က်င္းပျပဳလုပ္တဲ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ဆီးဂိမ္း အားကစား ၿပိဳင္ပြဲမွာ ျမန္မာအားကစားသမားအဖြဲ႕ေတြအေနနဲ႔ ေရႊတံဆိပ္ဆု အခု တစ္ရာ ဆြတ္ခူးရရွိဖို႔ ေမွ်ာ္မွန္းထားပါတယ္။

၁၉၆၀ ခုႏွစ္ကစၿပီး ဆီးဂိမ္းအားကစားၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ ဆုတံဆိပ္အနိမ္႔ဆံုးေနရာမွာ ရွိခဲ႔တဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ အခုတၾကိမ္မွာေတာ႔ ေရႊတံဆိပ္ အခုတစ္ရာရဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတယ္လို႔ အားကစား၀န္ၾကီးဌာန ဒုညြန္ၾကားေရးမွဴး ဦးအုန္းျမင္႔ဦး က ဒီဇင္ဘာလ ၁၁ ရက္ေန႔တုန္းက ေနျပည္ေတာ္မွာ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ႔တဲ႔ ဆီးဂိမ္း အားကစားၿပိဳင္ပြဲ ဖြင္႔ပြဲအခမ္းအနားမွာ ေျပာသြားခဲ႔ပါတယ္။

လက္ရွိမွာေတာ႔ ျမန္မာက ေရႊတံဆိပ္ ၂၁ ခု၊ ေငြ ၁၃ ခု၊ ေၾကး ၁၂ ခုနဲ႔ ထိပ္ဆံုးမွာေရာက္ရွိေနၿပီး ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံကေတာ႔ ဒုတိယေနရာနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံကေတာ႔ တတိယေနရာမွာရွိေနပါတယ္။

ဆီးဂိမ္းၿပိဳင္ပြဲ ဖြင္႔ပြဲအခမ္းအနားကို ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ အတြက္ ျမန္မာျပည္သူ အေတာ္မ်ားမ်ားက အားရ၀မ္းသာရွိခဲ႔ၾကေပမယ္႔ တဖက္မွာေတာ႔ ဖြင္႔ပြဲ အခမ္းအနား ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ တရုတ္ႏုိင္ငံက အကူအညီေတြ ရယူခဲ႔တဲ႔အေပၚ အစိုးရအေနနဲ႔ ေ၀ဖန္မႈေတြခံေနရပါတယ္။

လူေပါင္း သံုးေသာင္းေလာက္ ဆံ႔တဲ႔ ေနျပည္ေတာ္ ၀ဏၰသိႏၶိ အားကစားရံုမွာ ျပဳလုပ္တဲ႔ ဆီးဂိမ္းဖြင္႔ပြဲနဲ႔ ပိတ္ပြဲ အခမ္းအနား အတြက္ တရုတ္ႏိုင္ငံက ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေဒၚလာ ၃၃ သန္းနီးပါး ရွိတဲ႔ စက္မႈပိုင္းဆိုင္ရာ အကူအညီေတြ ေထာက္ပံ႔ေပးခဲ႔ပါတယ္။

ဆီးဂိမ္းအားကစားၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပျပဳလုပ္တာကို ၀မ္းသာအားေပးၾကတဲ႔သူေတြရွိေနေပမယ္႔ အားနည္းခ်က္တခ်ဳိ႕ကိုလည္း ေထာက္ျပထားသူေတြလည္းရွိပါတယ္။

အဲဒါအျပင္ အလယ္အလတ္ တန္းစားရွိတဲ႔ ဟိုတယ္ေတြနည္းပါးၿပီး သြားလာဖို႔အတြက္ တကၠဆီေတြကလည္း နည္းပါးတဲ႔အတြက္ အခက္အခဲေတြရွိတယ္လို႔ ဆီးဂိမ္းကို သြားေရာက္ ၾကည္႔ရႈ႕တဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသား ဧည္႔သည္ေတြက ေျပာပါတယ္။

ၿပီးေတာ႔ ရန္ကုန္နဲ႔ ေနျပည္ေတာ္ တကၠဆီအငွါးကလည္း ေဒၚလာ ၂၀၀ ေလာက္ရွိၿပီး ဗီဇာေၾကးကလည္း ေစ်းၾကီးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

Credit To :radioaustralia

သင့္ကား သို႔မဟုတ္ လက္ကိုင္အိတ္ထဲတြင္ ရွိသင့္ေသာ ေဆးပစၥည္း ရွစ္မ်ဳိး

ေန႔စဥ္ သြားလာလႈပ္ရွားရင္း မေတာ္တဆ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ေရွးဦးသူနာျပဳစုတဲ့ အေနနဲ႔ အျမန္ဆံုး ကုသမႈေပးႏိုင္ဖို႔ သင့္ကားထဲ ဒါမွမဟုတ္ လက္ကိုင္အိတ္ထဲမွာ မရွိမျဖစ္ ေဆာင္သင့္တဲ့ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြကို ေရးသားလိုက္ရပါတယ္။

(၁) ဇာဂနာ

ဇာဂနာဟာ ေရွးဦးသူနာျပဳစုရာမွာ အေရးပါတဲ့ အသံုးအေဆာင္ တစ္မ်ဳိးပါ။ အထူးသျဖင့္ သင္ဟာ ျပင္ပလႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ေနရင္ ဒါမွမဟုတ္ ေတာင္တက္သူျဖစ္ရင္ ဇာဂနာကို ေဆာင္ထား သင့္ပါတယ္။ ပဲ့ထြက္ေနတဲ့ အစတစ္ခုခု ၿငိရင္ ဒါမွမဟုတ္ မႊားေကာင္ ကပ္ၿငိေနရင္ ဖယ္ရွားဖို႔ အႏၲရာယ္ အကင္းဆံုးနည္းက သန္႔ရွင္းတဲ့ ဇာဂနာ တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဖယ္ထုတ္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဇာဂနာကို မသံုးခင္နဲ႔ သံုးၿပီးခ်ိန္မွာ ေကာင္းေကာင္း ပိုးသတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။

(၂) ဟိုက္ဒ႐ိုေကာ္တီဇုန္းခရင္မ္

ပိုးမႊား အကိုက္ခံရၿပီး ယားယံေနတဲ့ အနာေတြအတြက္ တစ္ရာခိုင္ႏႈန္း ဟိုက္ဒ႐ိုေကာ္တီဇုန္းခရင္မ္ (1% hydrocortisone cream) ကို ေဆာင္ထားသင့္ပါတယ္။ ဒီလိမ္းေဆးဟာ ယားယံတာနဲ႔ ေရာင္ရမ္းတာကို အျမန္ သက္သာေစပါတယ္။

(၃) လက္ေဆးဆပ္ျပာရည္ႏွင့္ လက္အိတ္

သင္ ဒါမွမဟုတ္ သင့္မိတ္ေဆြ တစ္ဦးဦးက သြားရင္း၊ လာရင္း ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရသြားရင္ ညစ္ပတ္ေနတဲ့ လက္ႀကီးနဲ႔အနာကို မကိုင္သင့္ပါဘူး။ အယ္လ္ကိုေဟာ အေျခခံ လက္ေဆး ဆပ္ျပာရည္က ေရနဲ႔ ဆပ္ျပာအဆင္သင့္ မရႏိုင္တဲ့ ေနရာမ်ဳိးမွာ အလြယ္တကူ လက္ေဆးလို႔ရပါတယ္။ လက္ကို ေရမလိုတဲ့ လက္ေဆးဆပ္ျပာရည္နဲ႔ ေဆးကာ လက္အိတ္ဝတ္ၿပီးမွ အနာကို ကိုင္တြယ္ပါ။

(၄) အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆး

ကိုက္ခဲနာက်င္မႈေတြ ခံစားရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဆင္သင့္ ေသာက္သံုးႏိုင္ဖို႔ မိမိဘာသာ ဝယ္လို႔ရတဲ့ အကိုက္အခဲ ေပ်ာက္ေဆးေတြကို ေဆာင္ထားသင့္ပါတယ္။ ပါရာစီတေမာ၊ အိုင္ဗ်ဴပ႐ိုဖန္ စတာေတြကို ေဆာင္ထားသင့္ပါတယ္။ အက္စ္ပရင္ဆိုရင္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ အရြယ္ေတြကို မိမိသေဘာနဲ႔ မေပးသင့္ပါဘူး။

(၅) ပတ္တီးႏွင့္ တိပ္

ျပတ္ရွရာနဲ႔ ျခစ္ရာေတြအတြက္ ေသြးထြက္တာ တိတ္သြားေစဖို႔ ဖိအားေပးႏိုင္ေအာင္ ပတ္တီးစ လိုအပ္ပါတယ္။ အနာကို လံုၿခံဳေအာင္ ဖံုးထားႏိုင္ဖို႔ ပတ္တီးသဖြယ္ ကပ္ေနေအာင္ တိပ္နဲ႔ ကပ္ေပးရပါမယ္။

(၆) အနာသန္႔စင္ေဆးရည္

ပတ္တီးမစည္းခင္ အနာ ဒါမွမဟုတ္ ျပတ္ရွရာကို သန္႔စင္ေပးသင့္ပါတယ္။ သန္႔ရွင္းတဲ့ေရ မရႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ပိုးေသေစတဲ့ အရည္ ဒါမွမဟုတ္ စပေရးဖ်န္းေဆးေတြနဲ႔ ထိခိုက္ဒဏ္ရာေတြကို သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္သင့္ပါတယ္။ မ်က္ဝန္းတစ္ဝိုက္ ဒဏ္ရာရရင္ေတာ့ ေရနဲ႔ စင္ၾကယ္ေအာင္ အရင္ေဆးေၾကာေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ ၿပီးမွ ပတ္တီးစည္းေပးပါ။

(၇) ပဋိဇီဝ ပိုးသတ္ေဆးခရင္မ္

ပဋိဇီဝ ပိုးသတ္ေဆးခရင္မ္ ဒါမွမဟုတ္ လိမ္းေဆးေတြကို နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးအတြက္ အသံုးျပဳႏိုင္ပါတယ္။ အနာအေသးအမႊားေတြကို ပိုးဝင္ကူးစက္မႈ မရွိေအာင္ ကာကြယ္ေပးႏိုင္ၿပီး အနာအက်က္ ျမန္ေစပါတယ္။

(၈) ဓာတ္မတည့္မႈ ေပ်ာက္ေဆး

ဟစ္စတာမင္း တားေဆးေတြနဲ႔ ဓာတ္မတည့္မႈေတြကို သက္သာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဓာတ္မတည့္မႈ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျဖစ္တတ္သူေတြ အေနနဲ႔ ဆရာဝန္နဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး ဓာတ္မတည့္မႈ ေပ်ာက္ေဆးေတြကို ေဆာင္ထားသင့္ပါတယ္။

Tip!

သင့္အေနနဲ႔ ကားထဲ ဒါမွမဟုတ္ လက္ကိုင္အိတ္ထဲ ေရွးဦးသူနာျပဳစုႏိုင္မယ့္ ေဆးဝါး အသံုးအေဆာင္ေတြကို ထည့္သြင္းမယ္ဆိုရင္ ေျခာက္ေသြ႕ၿပီး သန္႔ရွင္းတဲ့ ေနရာျဖစ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ေရစိုခံတဲ့ အိတ္ထဲမွာ ထည့္ထားရပါမယ္။

ဇြန္ခိုင္ဦး (ေဆးဝါးတကၠသိုလ္)Ref: Good Health Source:

`သီလရွင္တစ္ပါးကို ဓါးေထာက္ၿခိမ္းေခ်ာက္၍ လူႏွစ္ဦးတို႔က သားမယားျပဳက်င့္မႈ ျဖစ္ပြား´´

ဒီဇင္ဘာ(၉)ရက္ေန႔ ညေန(၆း၃၀)နာရီ အခ်ိန္ခန္႔တြင္ မေကြးၿမိဳ႕ ေအးျမသာယာေျမာက္ပိုင္း သစၥာမ႑ဳိင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရွ႔ လမ္းမအနီး၌ သီလရွင္တစ္ပါးကို ဓါးေထာက္ ၿခိမ္းေခ်ာက္ၿပီး လူႏွစ္ဦးတို႔က သားမယား ျပဳက်င့္မႈျဖစ္ပြားေၾကာင္း Myanmar News Now မွ သတင္းရရိွသည္။

ျဖစ္စဥ္မွာ ဒီဇင္ဘာ(၉)ရက္ေန႔ ညေန(၆း၃၀)နာရီ အခ်ိန္ခန္႔တြင္ မေကြးၿမိဳ႕ ေအးျမသာယာေျမာက္ပိုင္း သီတာရုံသီလရွင္ ေက်ာင္းတိုက္မွ သီလရွင္ မ…….(၃၇)ႏွစ္ ၀ါေတာ္(၈)၀ါ၊ သာသနာ့မွတ္တမ္း မမွတ္မိ သူသည္ သာယာကုန္းရြာ ပန္းရစ္ေတာင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ ၎ေနထိုင္ေသာ သီလရွင္ေက်ာင္းသို႔ ျပန္လာစဥ္ အဓမၼျပဳက်င့္ ခံရျခင္း ျဖစ္သည္။

ေအးျမသာ ယာေျမာက္ပိုင္း သစၥာမ႑ဳိင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရွ ့လမ္းမအေရာက္တြင္ ေရွ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ လူႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ျမင္ရေၾကာင္း၊ တစ္ဦးမွာအရပ္ရွည္ရွည္ လက္ပ်ဥ္ကုန္းကုန္း(ျမင္လွ်င္မွတ္မိ)၊ ႏွင့္ ေနာက္တစ္ဦးမွာအရပ္ပုပုက  သြားေခါေခါ(ျမင္လွ်င္မွတ္မိ)ဟု သီလရွင္မွဆိုသည္။

၎ႏွစ္ဦးအား သီလရွင္မွ ေၾကာက္၍ ေနာက္ျပန္လွည့္စဥ္ အရပ္ရွည္ရွည္ လက္ပ်ဥ္ကုန္းကုန္လူမွ `ပါတာေပး´ဟုေျပာေၾကာင္း၊ သီလရွင္မွ `ဒီဆန္ထုတ္ပဲပါတယ္´ဟုေျပာ ရာ ၎လူမွ`ရွာမရွည္နဲ႔ ေရွ႕ကသြား´ဟု ဆိုေၾကာင္း သီလရွင္မွ ေျပာျပပါသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီး ေရာက္လာ၍ သီလရွင္မွ `ကယ္ၾကပါဦး´ ဟုေအာ္ရာ ၎လူမွ သီလရွင္၏ ဘယ္ဘက္နားထင္အား လက္၀ါးျဖင့္ရိုက္ၿပီး လမ္းေဘးၿခဳံထဲသို႔ ဆြဲေခၚသြားေၾကာင္း၊ က်န္တစ္ဦးမွ ေနာက္ကေန၍ သီလရွင္အား တြန္းေပးေၾကာင္း၊ ၿခဳံထဲအေရာက္တြင္ သီလရွင္အား ပါးစပ္ပိ္တ္ၿပီး တြန္းလွဲၿပီး အေပၚမွခြထို္င္၍ ခလုတ္ဓါးျဖင့္ လည္ပင္းအားေထာက္ၿပီး`မေအာ္နဲ႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန ေအာ္ရင္သတ္ပစ္မယ္´ေျပာေၾကာင္း၊ သီလရွင္မွာေၾကာက္၍ ၿငိမ္ေနစဥ္ ထိုသူက သီလရွင္အား သားမယားအျဖစ္ေစာ္ကားေၾကာင္း၊ ထိုသုိ႔ေစာ္ကားေနစဥ္ အရပ္ပုပု သြားေခါေခါလူမွ သီလရွင္၏ ၀မ္းဗိုက္သို႔ ခလုတ္ဓားျဖင့္ေထာက္ထားေၾကာင္း၊ သီလရွင္အား အလိုမတူဘဲ သားမယားအျဖစ္ေစာ္ကားၿပီး ထိုင္ေနစဥ္ ရြာသားမ်ား အသံၾကား၍ `ထိုင္ေန ငုတ္တုတ္ထိုင္ေန´ ၎လူႏွစ္ေယာက္ကေျပာေၾကာင္း၊ သီလရွင္မွ ေၾကာက္၍ ထိုင္ေနစဥ္ ထိုလူႏွစ္ေယာက္မွာ လာရာလမ္းဘက္သို႔ ထြက္ေျပးသြားခဲ့ေၾကာင္း၊ ၎တို႔ႏွစ္ဦးထြက္ေျပးသြားရာ သီလရွင္မွ ကယ္ေတာ္မႈၾကပါေအာ္၍ ရြာသားမ်ား ေရာက္ရိွ လာေၾကာင္း သီလရွင္မွ မေကြးျမဳိ ့မ ရဲ စခန္း တြင္ ထြက္ဆုိ ခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ၎ေန႔ ည(၁၁)နာရီခန္႔ အခ်ိန္တြင္ ျဖစ္စဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ သီလရွင္မ…..(၃၇)ႏွစ္က မေကြးၿမိဳ႕မရဲစခန္းတြင္(ပ)၂၄၂/၂၀၁၃ ျပစ္မႈပုဒ္မ ၃၇၆/၅၀၆/၁၁၄ အမႈဖြင့္ အေရးယူထားေၾကာင္း သက္ဆိုင္ရာမွ သတင္းရရိွသည္။

၀ိုင္းၾကည္ေအာင္

by Thit Htoo Lwin