ေမွာ္ဆရာၾကီး ဘၾကီးေအာင္၏ အဆက္၂ ( ေအာင္ ၂ ေအာင္ ဘယ္ေအာင္က ေအာင္မလဲ)
ဘၾကီးေအာင္ကား ဆရာၾကီးဦးေအာင္ဆံုးမသည္ကို ခံေနရလ်က္ႏွင့္ အေလွ်ာ့မေပးေခ်။
“ မျဖဴေရ ” “ ရွင္ အဘေအာင္ ” “ ဒီလူကေတာ့ အေတာ္ကို လက္ေပါက္ကပ္တာပဲ ၊ သူလိုလူမ်ိဳးေတာ့ အဘမေတြ႔ဖူးေသးဘူး ” “ ဟုတ္ကဲ့ အဘ ” “ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ကြယ္ ျပဳစားသူဟာ လူျဖစ္ေစ၊ အျခား နာနာဘာ၀၊ နတ္ ၊ စသည္ေပါ့ ကမၼစိဒၶိရွင္တစ္ဦးဦးျဖစ္ေစေပါ့ … ဆရာနဲ႔ေတြ႔ျပီး ေခၚစစ္ခံရတဲ့အခါမ်ားမွာ သူတို႔လုပ္ထားတာေတြကို ထုတ္ေပးပါမယ္။ သက္ညွာေပးပါ။ ေမတၱာပို႔ေပးပါလို႔ ေျပာတတ္ၾကသကြယ့္၊ တကယ္ထုတ္တာမထုတ္တာ ဟန္ေဆာင္တာမေဆာင္တာ တပိုင္းေပါ့ ” “ ဟုတ္ ”
“ အခု ဒီဘၾကီးေအာင္ကေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘူး၊ မထုတ္ဘူး၊ မင္းလုပ္ႏိုင္ရင္လုပ္ ဆိုတဲ့သေဘာက ေျပာင္းမယ္မထင္ဘူး ” “ ဒါဆို အဘရယ္ သမီးဘယ္လို လုပ္ရမလဲရွင္ သမီးကို မကယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား၊ သူမွ ျပန္မထုတ္ဘူးဆိုရင္ ဘယ္သူထုတ္ေပးမွာလဲအဘရဲ႕၊ ဒီလုိလုပ္ရင္ ေကာင္းမလားမသိဘူးေနာ္အဘ ” “ ေျပာပါဦးကြယ္”
“ သူ႔ဆီကို ကန္ေတာ့ပြဲနဲ႔ သမီးသြားေတာင္းပန္လိုက္မယ္ေလ ၊ သမီးရဲ႕ အစ္ကို ေမာင္ေတြနဲ႔ေပါ့ ” “ ရမလားသမီးရယ္ ” “ ဟင္ !!! မရဘူး ဟုတ္လားအဘ၊ ဘၾကီးေအာင္က သမီးကို ခ်စ္တာပဲ၊ သမီးေတာင္းပန္ရင္ ရမယ္ထင္တယ္ေလ ” “ သမီးရယ္ အ . ရန္ေကာ ၊ အဘကို သမီးေျပာခဲ့တဲ့ အတိတ္ကစကားထဲမွာ သူ႔မိန္းမကိုေတာင္မွ သူက ျပဳစားျပီး ယူခဲ့တာပါတယ္မလား ” “ ဟုတ္ ေဒၚၾကီးက အဲလိုေျပာတယ္ ” “ အင္း ခုေနာက္ေတာ့ ဘၾကီးေအာင္က သူ႔မိန္းမကို သတ္ဖို႔အထိေတာင္ လုပ္ေနပါေရာလားဗ်ာ၊ တယ္ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတာပဲ၊ ဒီလိုေတာင္းပန္ရံုနဲ႔ သူက လိုက္ေလ်ာေပးလိမ့္မယ္မထင္နဲ႔ကြယ္၊ အဘ သက္တမ္းတစ္ေလ်ာက္ေတာ့ မေတြ႔ေသးပါဘူး ” “ အဟင့္ ဟင့္ သမီး ေသသာ ေသလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္ အဘရယ္ သမီးကို မကယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား ၊ အဟီး အီး …”
မျဖဴမွာ အဘေအာင္၏ ေရွ႕ေမွာက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ တင္ပလင္ေခြထိုင္ေနလ်က္က ၾကမ္းျပင္ကို လက္၀ါးျဖင့္ရိုက္၍ ဦးေခါင္းမွာလည္း ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ျဖင့္ ရွိဳက္ၾကီးတငင္ ငိုေကၽြးေနရွာသည္။ သူမ၏ လက္၀ါး အစံုမွာလည္း ဆတ္ဆတ္ ဆတ္ဆတ္ တုန္ရီ၍ ေနသည္။ ခါးသည္လည္း ေကြးခ်ည္ဆန္႔ခ်ည္ျဖင့္ တြန္းထိုးလွဳပ္ရွားေနရင္းက ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ နဖူးႏွင့္ တစ္ဒုန္းဒုန္းျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ေတာ့သည္။
“ ဟင္းးးး ဟင္းးးးး ဟင္း !!! ဟင္းးးး ဟင္းးးးး ဟင္း !!! ” “ဟာ … အစ္မ အစ္မ နင္အဲလို မလုပ္နဲ႔ေလ … အဘကုရင္ ရမွာပါ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဲလိုေတာ့ ေသေၾကာင္းမၾကံစည္ေကာင္းဘူးေလ ” အေၾကာင္းမသိေသာ မျဖဴ၏ေမာင္ငယ္က ၀င္ေျပာသည္။ အဘေအာင္မွ မျဖဴ၏ေမာင္အား လက္၀ါးျဖင့္ကာျပ၍ ေရွ႕သို႔တိုးလာသည္။ (အသာေနဟူသည့္သေဘာ) ။ ထို႔ေနာက္ မျဖဴ၏ ဦးေခါင္းထက္သို႔ လက္၀ါးျဖင့္ တင္မည္ဟန္ျပင္ခိုက္
“ ဟား ဟား ဟား ဟား …. မင္းတို႔ ငါ့ကို ဒါမ်ိဳးလာလုပ္လို႔ ရမလားကြ၊ ဒမယ္ ဟေကာင္ေတြ ငေအာင့္ဘ၀မွာ ရွံဳးပြဲမရွိခဲ့ဘူးကြ၊ မင္းတို႔ ပင့္လာတဲ့ ဆရာေလာက္ကေတာ့ ငေအာင္တို႔က ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းေသးတယ္ ဟား ဟား ဟား ဟား၊ ေဟ့ေကာင္ မင္းလည္း ငေအာင္၊ ငါလည္း ငေအာင္၊ ဒီ ၂ ေအာင္မွာ ဘယ္သူတကယ္ေအာင္မလဲဆိုတာ ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့ကြာ ဟား ဟား ဟား ဟား၊ ”
!!! ဟိတ္ … ခုခ်က္ခ်င္း ဒီခႏၶာရွင္ရဲ႕ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးကေန ခြာ !!! ၊ ငါ့ အမိန္႔မရပဲ ဆက္လက္ပူးကပ္ျခင္း လံုး၀ မျပဳႏိုင္ေစရ ” အဘေအာင္မွ ႏွဳတ္မိန္႔ေပးသည္။
“ ျပန္ေျပာစမ္းပါဦကြာ ဟား ဟား ဟား ဟား၊ ငါက မင္းေျပာတိုင္း လိုက္လုပ္ရမွာလား၊ မင္းက ဆရာၾကီးဆိုကြ၊ ဘာဆရာလဲ ႏြားသင္းကြပ္တဲ့ ဆရာလား၊ ပထမတစ္ခါတုန္းကလည္း မင္း မေခၚပဲနဲ႔ ငါလာတယ္လကြာ၊ ဂု လည္း ငါဖာသာ လာခ်င္လို႔လာတယ္ ကိုင္း မင္းဘာလုပ္ခ်င္တုန္း ” “ ခင္ဗ်ား ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း အဲလိုပဲ ခဏခဏ ၀င္ပူးေနတာပဲလား ” “ ေရာ္ … ခက္ပါလား ၊ ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း ထမင္းပင္း ေကၽြးထားတာ၊ သူ႔ကိုယ္မွာ ငါပညာစက္ေတြ ဒင္းၾကမ္းပဲေဟ့၊ ဒီေလာက္မွ မသိတဲ့ေကာင္ ငတံုးဆရာ အာပလာ ”
“ ဒီမယ္ ဘၾကီးေအာင္၊ ခင္ဗ်ား ငရဲ မေၾကာက္ဘူးလား၊ ၀ဋ္လည္မွာ မေၾကာက္ဘူးလား၊ ခင္ဗ်ားပဲ ဘာသာေရးလုပ္တယ္ဆို၊ ဒါေတြဟာ ခင္ဗ်ားကို မေကာင္းတဲ့ကံေတြ ျဖစ္ေစမယ္ဆိုတာ မသိဘူးလား၊ ကိုယ့္အသက္နဲ႔ ဒီေလာက္ကြာတာကိုဗ်ာ ”
“ ဟေရာင္ ဟေရာင္ မင္းငါ့မႏိုင္လို႔ ေၾကာင္ေခ်းလာမလုပ္နဲ႔၊ မင္း ငါ့တရားနာခ်င္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းနာခ်င္လား ကုသိုလ္ရေၾကာင္း နာခ်င္လား ငါ ေဟာျပမယ္ကြ”
အဘေအာင္မွ မ်က္လႊာကိုခ်လ်က္ ေခတၱခဏ ျငိမ္သက္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ တည္ျငိမ္ေအးေဆးေသာ ေလသံတိုးတိုးေလးျဖင့္ “ ဘၾကီးေအာင္ ”
!!! ဘာဒုန္း !!!
“ ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္ မႏွိပ္စက္ခ်င္ဘူး တကယ္က က်ဳပ္အလုပ္က သတၱ၀ါကယ္တဲ့အလုပ္၊ လူေတြ အထင္လြဲသြားႏိုင္တာမို႔ က်ဳပ္ ေအးေအးေဆးေဆး ေမတၱာရပ္ခံေနတာပါ၊ ဟိုေန႔က က်ဳပ္ရိုက္တာ ခင္ဗ်ားထိတယ္မလား ” “ အယားေျပ အေညာင္းေျပရံုေလာက္ပါကြာ ” “ ဒါဆို ဒီေန႔ ေလ့က်င့္ခန္းလာဆင္းတာေပါ့ ဟတ္လား ” “ မင္းနဲ႔ လာကစားတာလကြာ ”
“ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္အေၾကာင္း မသိေသးလို႔ပါ၊ က်ဳပ္က ဒီအလုပ္လုပ္တဲ့အခါမွာ မူႏွစ္ခုထားတယ္၊ ပထမမူက ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေျပာမယ္၊ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေမတၱာရပ္ခံမယ္၊ တစ္ဖက္ကို ေက်နပ္လက္ခံလာေအာင္ ေျပာဆိုတာက က်ဳပ္ရဲ႕ မူ နံပါတ္ ၁ ပဲ ၊ အဲ …… ဆက္ျပီး ေခါင္းမာေနမယ္၊ နာေနလ်က္နဲ႔ မနာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး၊ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းသူေတြလည္း က်ဳပ္အမ်ားၾကီး ေတြ႔ခဲ့ဖူးျပီ၊ အခု ခင္ဗ်ား ဟိုမွာ ထမင္းမစားႏိုင္ဘူးမလား ” ဘၾကီးေအာင္ နည္းနည္း ငိုင္သြားသည္။
“မူ ၁ နဲ႔ မရရင္ မူ ၂ ကို မသံုးမျဖစ္ သံုးပါတယ္။ ဒါက ႏွိပ္စက္တဲ့နည္းပဲ။ ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္အရ သူတပါးကို ႏွိပ္စက္ကလူျပဳရင္ မေကာင္းဘူးလို႔ ခင္ဗ်ားလည္း နာဖူးဖတ္ဖူးမွာပါ၊ အခု က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားကို တရားေဟာေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ရွင္းျပမလို႔၊ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔တကြ ရဟႏၲာမ်ား စၾကၤန္ေလွ်ာက္ရာမွာ နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းကို အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးက ဘယ္လိုဆံုးမသလဲ။ သူ႔ထက္ၾကီးတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ဖန္ဆင္းျပီးေတာ့ ညွစ္ခဲ့တာေနာ္။ ဘာလို႔ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္က သူတပါးကို အဲသလိုလုပ္ရသလဲ။ ခင္ဗ်ား သိလား ” “ ……………… ”
“ ေမတၱာနဲ႔ မတန္လို႔ဗ် ၊ ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္ ေမတၱာမပ်က္ခ်င္ေသးဘူး၊ ခင္ဗ်ားလုပ္ထားတာေတြ ထုတ္မလား မထုတ္ဘူးလား ဒါပဲေျပာ ” “ ငါ မထုတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးကြ၊ ငါ သူ႔ကို အပင္းထည့္ထားတာက ေန႔တိုင္းကို လုပ္ထားတာ၊ ႏွစ္ခ်ီေနျပီ။ အခု ဒီရက္ပိုင္းေလးနဲ႔ ငါ ဘယ္လိုထုတ္မတုန္း၊ မင္းထုတ္ႏိုင္လား ထုတ္ကြာ ”
“ က်ဳပ္ထုတ္မွာပါ၊ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ား ၀င္၀င္ မပူးနဲ႔ အာရံုေနာက္တယ္ ” “ ဟ .. ဒါက ငါ့အခြင့္အေရးလကြာ၊ ငါသူ႔သတိရရင္ လာခ်င္လာမွာေပါ့၊ မင္းတားစရာလား ” “ က်ဳပ္ ေအးေအးေဆးေဆးေျပာေနတယ္၊ လံုး၀ ထပ္မလာပါနဲ႔ ” “ ကိုင္း ကိုင္း ဒါျဖင့္ သြားျပီကြာ ” မျဖဴမွာ ဆတ္ ဆို အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ ပံုလ်က္သား က်သြားသည္။ မျဖဴ၏ အစ္ကိုႏွင့္ ေမာင္မွာလည္း မျဖဴနားကို မကပ္ရဲ၍ ေ၀းေ၀းမွာ ထိုင္ေနေသာေၾကာင့္ သူမကို မထိန္းလိုက္ႏိုင္ပါ။
“ သမီး …ေရာ့ ေရာ့ ေရေသာက္လိုက္ေနာ္ ေျဖးေျဖးေသာက္ ” “ ဂလု … ဂလု … ဂလု Ahhh … ”
“ ေနာက္တစ္ခြက္ေလာက္ ” ထပ္ခပ္ေပးရျပန္သည္။
“ ထပ္ေပးဦး ေနာက္တစ္ခြက္ ” “ ဂလု … ဂလု … ဂလု … ေက်းဇူးပဲကြာ ခုမွပဲ ရင္ထဲ ေအးသြားေတာ့တယ္၊ သြားျပီေဟ့ ” ဟိုက္ … ေသေရာ။ ပေယာဂဆရာၾကီး အဘေအာင္ေတာ့ အရွက္ခြဲခံလိုက္ရျပီ။ ဘၾကီးေအာင္သည္ မေခၚပဲ လာပူးသည္။ ျပန္ျပီေျပာျပီး ခုေတာ့ ေရေတာင္းေသာက္သည္။ အဘေအာင္၏ ဘ၀တြင္ ထိုကဲ့သို႔ မၾကံဳဖူးေသး။ ပရိယာယ္မာယာ ၾကြယ္၀စြာျဖင့္ မထိခလုတ္ … အာဂ ဘၾကီးေအာင္ … ညာတတ္ေသာ ဘၾကီးေအာင္၊ ပရိယာယ္ၾကြယ္ေသာ ဘၾကီးေအာင္၊ ေကာက္က်စ္ေသာ ဘၾကီးေအာင္၊ ပညာရင့္က်တ္ေသာ ေမွာ္ဆရာၾကီး ဘၾကီးေအာင္ပါတကား …
“ !!! ဟိတ္ !!! ဆိုင္ရာက ခ်ည္ျပီးတုပ္ျပီး ထိန္းသိမ္းထားေစကြ လံုး၀ မထြက္ေစရ။ ” “ သမီးပါ အဘေအာင္ရဲ႕ ဘၾကီးေအာင္က မရွိေတာ့ပါဘူး၊ ထြက္သြားပါျပီ ” ဟာ …. ဟင္ ….
ပေယာဂဆရာၾကီး အဘေအာင္သည္ မျဖဴမွ ေျပာလာေသာ ထိုစကားကိုလံုး၀ မယံုၾကည္ပါ။ မေခၚပဲ ၀င္ပူးကပ္သည္က သူမ၏ ကိုယ္တြင္ မိစၧာစက္ ျပန္႔ႏွံ႔လြန္းေန၍ လက္ခံသည္။ ႏွဳတ္မိန္႔အားျဖင့္ ထိန္းသိမ္းထားျပီးမွ ျပန္ထြက္သြားသည္မွာ လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း တပ္အပ္သိေန၍ ျဖစ္သည္။ မျဖဴ၏ ဦးေခါင္းပိုင္းဆီသို႔ သူ၏ လက္ကို တင္သည္။ အာရံုျပဳသည္။ ထို႔ေနာက္ …..
……………. အကြ်ႏု္ပ္သည္ ထိုသတၱ၀ါအား လံုး၀ မုန္းတီးျခင္းမရွိပါ။ ဤစကားသည္ သစၥာျဖစ္ပါေစ။ အကြ်ႏု္ပ္၏ အလုပ္သည္ သတၱ၀ါကယ္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုမိစၧာအား အၾကိမ္ၾကိမ္ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အာခံသည့္အျပင္ မထီေလးစားေစာ္ကား၍ ကုသျခင္း ကယ္မျခင္းကိစၥကို မ်ားစြာ အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မျဖစ္မေန ထပ္မံ ဆံုးမရပါေတာ့မည္။ ဆံုးမျခင္းတြင္ ကာယကံရွင္ ဤမိန္းကေလးကို စိုးစင္းမွ မထိခိုက္ေစရ …………….
“ ခု ၀င္ပူးေနတဲ့ မိစၧာငေအာင္၊ မင္းပရိယာယ္ ငါသိတယ္၊ ကိုယ္တိုင္ခံရေစကြ၊ ကိုယ္စားခံေစျခင္း မျပဳႏိုင္ေစရ ။ ေဟ့ ဆိုင္ရာ ၾကိဳးပိုင္မ်ားက ထိုမိစၧာအား သံမဏိၾကိဳးအထပ္ထပ္ျဖင့္ လည္ပင္းကို အစ္ေနေအာင္ခ်ည္ထားၾက၊ ငါ မလႊတ္ပဲ မရုန္းႏိုင္ေစရ၊ ( မျဖဴ လည္ပင္းၾကီး ရွည္ထြက္ ေမးေငါ့လာ )၊ ဆင္ပိုင္ ေက်ာကုန္းကို ဆင္နဲ႕နင္းကြ၊ ( ခါးညႊတ္လာ၍ ေရွ႕ကို ကိုင္းက်) ။ ေဟ့ … လွံပိုင္ မုသားေျပာတဲ့ပါးစပ္ စြပ္ စြပ္ စြပ္ ထိုးစမ္း၊ ( ပါးစပ္ ဟလာသည္ ) မီးပိုင္ မိစၧာအား ဖိုက်င္ထိုးျပီး တင္ပါးကို မီးျမွိဳက္ေစ ( တင္ပါးအား လက္ျဖင့္ ပြတ္၍ ဖူး ဖူး ဖူး ဆိုျပီးမွဳတ္သည္ )”
“ မီးေလာင္အား ေကာင္းေစ ငါ့အမိန္႔မရပဲ လံုး၀မျငိမ္းေစရ ” ဒီတစ္ခါေတာ့ အဘေအာင္မွ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ရိုက္ပုတ္ျခင္း မျပဳေတာ့ပါ။ ဦးေခါင္းေပၚသို႔ လက္၀ါးတင္၍ ႏွဳတ္မိန္႔ေပးျခင္းကိုသာ ျပဳေတာ့သည္။
မျဖဴမွ အသံအက္အက္ၾကီးျဖင့္ …. !!! အားးးးးးးးးးးးးးးး အားးးးးးးးးးးးးးးးးး အားးးးးးးးးးးးးးးးးး !!! ဖူး ဖူး …….
“ ပူ … အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး မင္း …. ေဟ့ေရာင္ မင္းႏိုင္တုန္း လုပ္ထား … မင္းကို ငါ ဘေဒါ့မွ မေက် …. အားးးးးးးးးးးး အားးးးးးးးးးးးးးးး အူးးးးးးးးးးးး နာတယ္ ….. ေဟ့ေရာင္ ……. ေတာ္ေတာ့ ”
“ ငေအာင္ မင္းေၾကာက္ပလား ဟင္!!! အသားအနာခံခ်င္တဲ့ေကာင္၊ ေျပာစမ္း ေနာက္လုပ္ဦးမလား၊ ေၾကာက္ပလား ေျပာ !!! ” “ အြန္႔န္႔န္႔ …. ဟေရာင္ သတ္ပလိုက္ကြ၊ ဘတစ္ျပန္ က်ားတစ္ျပန္ မင္းမွတ္ထား၊ ဘေဒါ့မွ မေျပာဘူး၊ မင္းကိုငါ ….. အားးးးးးးးးး မေၾကာက္ ………... အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ”
“ ၄င္း၏မာန္စြယ္က်ိဳး၍ အသိသတိ၀င္ခဲ့ေသာ္ သက္သာခြင့္ရေစ ” ပေယာဂဆရာၾကီး အဘေအာင္သည္ သနားၾကင္နာစိတ္ရွိသူျဖစ္၍ တစ္ဖက္မိစၧာမွ ေနာင္တရခဲ့လွ်င္ သက္သာခြင့္ေပးေလသည္။ ထိုသို႔ေနလ်က္ျဖင့္ တစ္နာရီခန္႔ၾကာေလသည္။ သို႔ေသာ္ ဘၾကီးေအာင္၀င္ပူးေနေသာ မျဖဴမွာ ေအာ္ျမဲတိုင္းသာ ေအာ္ေနေလသည္။ အပူးခံရေသာ ခႏၶာသည္လည္း အရိုးအသားတို႔ ပင္ပန္းေနေခ်ျပီ။ ကုသေပးသူ အဘေအာင္သည္လည္း အာေျခာက္လ်က္ လက္လည္းေညာင္းေနျပီ။ ေစာေစာက ဘၾကီးေအာင္မွ ျပန္ျပီေျပာျပီး မျပန္ေသးပဲ သူ႔ကို အရူးလုပ္ခဲ့၍ အဘေအာင္လည္း နားခ်ိန္မရ၊ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္လွေသာ ေရေႏြးၾကမ္းကိုလည္း ႏွဳတ္ခမ္းမွ တမ္းတမိသည္။
“ ေနာင္တရရင္ ေျပာ၊ ေနာက္မေႏွာက္ယွက္ဘူးဆိုရင္ သစၥာဆို၊ ဒါဆို သက္သာခြင့္ေပးမယ္၊ ျပန္လႊတ္ေပးမယ္ ” မျဖဴမွ ေခါင္းကို တြင္တြင္ယမ္းေလသည္။ “ ငါ အိပ္ခ်င္ျပီကြာ … ျပန္ေတာ့မယ္ ” “ ေၾကာက္ပလား ” “ ဒီဘ၀မဟုတ္ဘူး ေနာက္ဘ၀လည္း မေျပာဘူး … ငါ ျပန္မယ္ ျပန္မယ္ ”
“ ျပန္လို႔ရရင္ ျပန္ၾကည့္ေလ၊ ေဟ့ ဆိုင္ရာပိုင္ရာတို႔ ၊ ငါ့အမိန္႔မရပဲ ျပန္ထြက္ဖို႔ ဇြတ္က်ိဳးစားရင္ ေစာေစာကထက္ ၂ ဆ ပိုေသာအားျဖင့္ ဆံုးမေစ ” ဘၾကီးေအာင္မွ အသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ျဖင့္ “ ငါ ျပန္ခ်င္ျပီကြ မင္းႏိုင္တိုင္း ေလွ်ာက္လုပ္ေန ” “ ငါ့ေၾကာက္ပလား ငေအာင္ ” “ ငါ ေျပာျပီးျပီလကြာ ” “ မင္း ေနာက္တစ္ခါ ငါမေခၚပဲ လာပူးဦးမွာလား ” “ ဒါကေတာ့ ငါ သူ႔ကို သတိရရင္ လာမယ္ မင္းဒါကိုေတာ့ မတားနဲ႔ကြာ”
အဘေအာင္သည္ ဘၾကီးေအာင္အား မည္သို႔မွ် ေျဖာင့္ျဖလို႔လည္း မရ ဆံုးမလို႔လည္း မရသည့္အဆံုး မျဖဴတြင္ စြဲကပ္ေနသည့္ ပေယာဂစက္ ပညာစက္မ်ားအား မိမိဖာသာ သမထအားျဖင့္ တိုက္ထုတ္မွသာ ရေတာ့မည္ဟု ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သေဘာေပါက္ျပီးေနာက္ ဘၾကီးေအာင္အား ထြက္ခြင့္ ေပးလိုက္ေလသည္။ *** မိမိမေခၚပဲ ဘၾကီးေအာင္မွ အလိုလို ၀င္မပူးႏိုင္ေစရဆိုေသာ အမိန္႔ကိုေတာ့ မေပးခဲ့ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုအမိန္႔ မေပးသနည္းဟု ကုသျပီးေနာက္ ေမးျမန္းၾကည့္ရာ မျဖဴသည္ ဘၾကီးေအာင္၏ မိစၧာစက္မ်ား မ်ားျပားလြန္းေသာေၾကာင့္ မပူးႏိုင္ေစေအာင္ အမိန္႔ေပးလို႔မရေသးေၾကာင္းႏွင့္ ၀င္ပူးေနလွ်င္ေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရေၾကာင္းကို ေနာက္မွ အဘဆရာၾကီးမွ ေျပာၾကားေလသည္။ ***(ဤကား စာေရးသူ၏ ရွင္းလင္းခ်က္)
“ ကဲ … ျပန္မယ္ဆိုလည္း ျပန္ေတာ့၊ ေနာက္ မေႏွာက္ယွက္နဲ႔၊ က်ဳပ္ဖာသာ ကုျပီး ဆက္ထုတ္မယ္၊ ခင္ဗ်ား ၀င္ပူးမယ္ဆိုလည္း ပူးခ်င္ပူး၊ ဒါေပမယ့္ စကားမရွည္နဲ႔၊ က်ဳပ္စိတ္ကို လာမဆြနဲ႔၊ သတိေပးထားတယ္၊ လုပ္ရင္ ဒီ႔ထက္ပိုနာမယ္ ”
ဆရာၾကီးအဘေအာင္မွ ထိုသို႔ဆိုလိုက္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ မျဖဴသည္ ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနေသာ ဆံပင္တို႔ကို သပ္၍တင္သည္။ အဘေအာင္ကို ထိျခင္းငါးပါးႏွင့္ ကန္ေတာ့ေလသည္။
“ မိျဖဴ မိျဖဴ ” မျဖဴ၏ အစ္ကိုက သူ႔ညီမကို ေခၚျပီး အနားကပ္သြားသည္။ “ ဟာ အစ္ကို ဟိုလူၾကီးျဖစ္ေနဦးမယ္ေနာ္ သတိထားဦး ” ညီျဖစ္သူက သတိေပးသည္။
“ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူးကြယ့္ သူလည္း အေတာ္ထိေနေလာက္ပါျပီ၊ ႏွဳတ္ကသာ ၀န္မခံပဲ ေခါင္းမာေနတာ ျပန္ခ်င္ေနတာေတာ့ တကယ္ပါ ။ ဤတြင္ အနားမွာရွိေနသူတစ္ေယာက္မွ ေမးျမန္းေသာေၾကာင့္ အဘဆရာၾကီးမွ *** ကို ေျဖၾကားပါသည္။
ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ အဘဆရာၾကီးမွ မျဖဴအား ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ်ာင္းေစ၍လည္းေကာင္း ေမွာက္ခံုထား၍လည္းေကာင္း၊ ထိုင္လ်က္ျဖင့္လည္းေကာင္း အသားေပၚသို႔ လက္တင္၍ သမထစ်ာန္တန္ခိုးတို႔ျဖင့္ ကုသေလ၏။ မျဖဴအား ေမးျမန္းခ်က္အရ ပေယာဂဆရာၾကီးအဘေအာင္၏ လက္မွ တစ္ခုခု ထြက္သည္ဟု ခံစားသိရွိမိေၾကာင္း? ထိုအရာမ်ားသည္ ဆရာၾကီး၏လက္ႏွင့္ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ထိေတြ႔ေသာေနရာမွ စ၍ တြန္႔တြန္႔တြန္႔တြန္႔ျဖင့္ သြားလာေၾကာင္း၊ သမထ ဓာတ္တန္ခိုးမ်ားဟု ထင္ေၾကာင္း၊ မိမိ၏ ခႏၶာအတြင္းမွာလည္း ကုသေနစဥ္အတြင္း စူးရွလွဳပ္ခတ္ေသာတြန္းထိုးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေၾကာင္းႏွင့္ ထိုတြန္းထိုးမႈႏွင့္ အဘဆရာၾကီး၏ လက္မွထြက္ေသာအရာမ်ားတို႔ ထိေတြ႔မိေသာအခိုက္မွာ ထိုေနရာမွာ သာမာန္ထိေတြ႔လို႔ ပူတာထက္ ပို၍ပူျပင္းေသာ အသိကို ျဖစ္ရပါေၾကာင္း ေျပာပါသည္။
ထိုအတိုင္းပင္ မျဖဴအား ကုသလာခဲ့သည္။ အဘေအာင္မွ ဘၾကီးေအာင္အား ေနာက္ထပ္ ပူးခိုင္းျခင္းလည္း မရွိေတာ့၊ နာက်င္ေအာင္ ဆံုးမျခင္းလည္း မရွိေတာ့ပဲ စ်ာန္အားျဖင့္သာ ကုသလုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ထိုအေတာအတြင္း မျဖဴအား အျမဲတမ္းလိုလို က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္မ်က္ႏွာျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လွဳပ္ခါေနေသာ ကိုယ္ဟန္အေနအထားမ်ားျဖစ္ေနျခင္းလည္း တေၾကာင္း ဆက္တိုက္လိုလို ေတြ႔ရသည္။ သို႔ေသာ္ စကားမွာ မေျပာ။ စ်ာန္အားျဖင့္ ကုသေနေသာ အဘေအာင္မွာ ထိုအျခင္းအရာကို သိေသာ္လည္း သူ႔အား ကုသျခင္းကို မေႏွာက္ယွက္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ဥေပကၡာျပဳထားဟန္တူသည္။ သို႔ေသာ္ မေခၚလည္း အျမဲလို ၀င္၀င္ပူးေနတတ္ေသာေၾကာင့္ အဘေအာင္ႏွင့္တကြ မျဖဴ၏ ေမြးခ်င္းမ်ားမွ အနီးကပ္ရွိေနခဲ့ရသည္။
ထိုသို႔ကုသေနရင္းျဖင့္ ရက္ ၂၀ခန္႔သို႔ ေရာက္လာခဲ့ျပီ။ မျဖဴ၏ က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္မ်က္ႏွာသည္လည္း တည္ျငိမ္စျပဳလာသည္။ သို႔ေသာ္ အရွင္းမဟုတ္ေသး။
ကုသေနစဥ္အခ်ိန္အတြင္း မျဖဴ ထိုင္လ်က္အေနအထားတြင္ အဘေအာင္မွ “ ဘၾကီးေအာင္ ” “ ေျပာ ” မျဖဴမွ ေကာက္ခါငင္ကာ ထူးသည္။ မ်က္လႊာကား မခ်။ “ ခု ေကာင္မေလးကိုယ္ထဲမွာ ကမၼစိဒၶိသိပ္မက်န္ေတာ့ဘူးမလား ” “ မင္းလုပ္ႏိုင္သားပဲ၊ မဆိုးပါဘူး။ ငါဟာေတြ သိပ္မရွိေတာ့ဘူး၊ အခု ငါ သူ႔ကို ပူးႏိုင္တာဟာ ဒါ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ပဲ၊ ေနာက္ဆို ငါလာလို႔မရေတာ့ဘူး ” “ အင္း … ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ေအာင္ ၂ ေအာင္ ဘယ္သူေအာင္သလဲ ” “ ေအး … ပါ … ေအးပါ ၊ မင္း … ဒီဘ၀ေတာ့ မင္းႏိုင္တယ္ထားလိုက္ပါ၊ ငါကေတာ့ ေနာက္ဘ၀က်ရင္ေတာ့ အေက်ဆပ္မယ္၊ ကမ႓ာမေက်ဘူးကြ၊ ခုေတာ့ ထားလိုက္ေတာ့ ”
အဘေအာင္မွ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနေသာ ဘၾကီးေအာင္အား ထပ္မေျပာေတာ့ပဲ မျဖဴ၏ ခႏၶာကိုယ္အား ဆံစမွ ေျခဖ်ားသို႔တိုင္ေအာင္ မထိမကိုင္ေတာ့ပဲ ၾကြင္းက်န္ေနသည့္ မိစၧာစက္မွန္သမွ်တို႔ကို သပ္ခ်ေနပါေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဘၾကီးေအာင္သည္လည္း မျဖဴအား ၀င္ေရာက္ပူးကပ္ျခင္း အလ်င္းမရွိေတာ့ပါေခ်။ သို႔ေသာ္ မျဖဴ၏ ခႏၶာတြင္ မိစၧာစက္အမွဳန္အမႊားမ်ားသည္ ထြက္လ်က္ရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ ဆက္၍ပင္ကုရ၏။ ဘၾကီးေအာင္ကား ေအာင္ဖ်ာလိပ္ေခ်ျပီ။
ကုသျခင္း၏ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ဘၾကီးေအာင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ မွတ္သားဖြယ္ရာမ်ားမွာ ၊ လုပ္ခ်င္သည့္အရာကို ၾကိဳတင္အကြက္ခ် စီစဥ္တတ္ျခင္း၊ အေလွ်ာ့ေပးပါျပီ ေၾကာက္ပါျပီဟု ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာျခင္း၊ ရွံးေသာ္လည္း ပရိယာယ္ဆင္၍ ဟန္ေဆာင္၍ ကလိျခင္း၊ အညွိဳးအေတး ကလဲ့စားေခ်လိုစိတ္ ၾကီးမားျခင္း အစရွိေသာ ထူးဆန္းေျပာင္ေျမာက္ျခင္းတို႔ကို ေတြ႔ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ကား ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ တစ္ခုမွ မဟုတ္ခဲ့ပါေခ်။
ေမွာ္ဆရာၾကီး ဘၾကီးေအာင္၏ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္၍ ျပဳစားျခင္းမွ မျဖဴဆိုေသာ မိန္းကေလး လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ပါျပီ။ မျဖဴသည္ သူမအား စိတ္ရွည္လက္ရွည္ျဖင့္ ကုသေပးေသာ ဆရာၾကီးအဘေအာင္အား ေက်းဇူးတင္မဆံုး ရွိေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ အဘဆရာၾကီးထံမွ သမာဓိရယူထူေထာင္နည္းမ်ားကို သင္ၾကားရရွိျပီးသကာလ သူမအား အေႏွာက္အယွက္ေပးခဲ့ေသာ ပေယာဂဆိုသည့္ ျပဳစားျခင္းအတတ္ပညာတို႔ျဖင့္ ေႏွာက္ယွက္ခံရေသာသူအေပါင္းအား ကယ္တင္ကုသေပးရင္းျဖင့္သာ ေပ်ာ္ေမြ႔လ်က္ ရွိေနေတာ့၏။
ယံုသူ/မယံုသူ သတၱ၀ါအေပါင္း ပေယာဂျပဳစားခံရျခင္း အႏၲရာယ္မွ ကင္းေ၀းၾကပါေစ …
No comments:
Post a Comment