ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိပ္ခ်စ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ညစ္ရေသာ မိန္းမမ်ား

ဒီစာစုဟာ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ျပည့္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ လူပ်ဳိေပါက္ ေျမးေယာက်္ားေလးရယ္၊ အသက္ ၃၀ အရြယ္ သားျဖစ္သူ လူပ်ဳိႀကီးရယ္၊ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္စျပဳလာတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ တပည့္ႀကီးတစ္ေယာက္ရယ္၊ အသက္ ၇၀ နားနီးလာတဲ့ အဘိုးအိုေလး ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ မိန္းမေတြရဲ႕ သဘာ၀အေၾကာင္းတရားေလးေတြကို ေရာက္တတ္ရာရာေျပာရင္း (ဇနီးေတြရဲ႕ ကြယ္ရာမို႔ အတင္းေျပာရင္း ဆိုပါစို႔)

အမ်ဳိးသမီးမ်ားအဖို႔ ယူတတ္ရင္ေတာ့ ပညာေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ဟဲ ဟဲ။

(၁) ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သိပ္ခ်စ္၊ သိပ္ကိုးကြယ္လြန္းေသာ မိန္းမမ်ား
တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ အထူးသျဖင့္ခ်စ္သူ၊ ဇနီးမယားရဲ႕ သိပ္ခ်စ္ျခင္းကိုခံရရင္ အင္မတန္ မြန္းက်ပ္ရပါတယ္။ ေက်းဇူးလည္း တင္ပါရဲ႕၊ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ပါရဲ႕လို႔ေျပာရမလိုပါပဲ။

သူတို႔က သိပ္ခ်စ္ၾကေတာ့ ကိုယ့္ကိုအရိပ္ တၾကည့္ၾကည့္လုပ္ေနေလေလ ကိုယ့္မွာ အေနအထိုင္ က်ပ္တည္းေလေလပါပဲ။ စားရာ၊ ေသာက္ရာမွာလည္း ေျဖာင့္ေျဖာင့္မစားရ၊ အိပ္ရာမွာေတာင္ ေႏြရာသီေပမယ့္ မနက္လင္းအားႀကီးမွာ အေအးမိမွာစိုးလို႔ဆိုၿပီး ညဦးပိုင္းကတည္းက ေစာင္ၿခံဳေပးတဲ့သူ႔ကို ၾကာေတာ့ ေၾကာက္လာပါတယ္။

အ၀တ္အစားဆိုရင္လည္း ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခြင့္မေပး၊ သူဆင္ေပးသမွ် ဟန္ေဆာင္ၿပံဳးေလးၿပံဳးျပရင္း ေအာင့္သီးေအာင့္သက္နဲ႔ ၀တ္လိုက္ရ။

လုပ္ငန္းရွင္တပည့္ႀကီးကေတာ့ အိပ္ရာ၀င္ခါနီးတိုင္း ခုတင္ေျခရင္းမွာ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးထိုင္ၿပီး သူ႔ကို ကန္ေတာ့တတ္တဲ့ သူ႔မိန္းမေၾကာင့္ ဘုရားခန္းပဲ ေျပာင္းအိပ္ရေတာ့မလိုလို မအီ မလည္ႀကီး ျဖစ္ေနရရွာပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ မိတ္ေဆြေတြ၊ ဧည့္သည္ေတြ ေရွ႕မွာ သိပ္႐ိုက်ဳိးပ်ပ္၀ပ္ျပေနရင္ ဘယ္လို မ်က္ႏွာထားရမွန္း မသိပါဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ““မဟာဖို၀ါဒသမားႀကီး”” ““မိသားစုအာဏာရွင္ႀကီး””လို႔ ျမင္သြားၾကမွာကို အင္မတန္ေၾကာက္ပါတယ္။

(၂) မဟာ မ ၀ါဒီႀကီးမ်ား
တကယ္ေတာ့ မဟာဖို၀ါဒဆိုတာ မေကာင္းသလို၊ မဟာမ၀ါဒဆုိတာလည္း မရွိသင့္ပါဘူး။ ေလာကမွာ ေယာက်္ားနဲ႔ မိန္းမဟာ ရင္ေပါင္တန္း တာ၀န္ယူထားၾကတဲ့ လူသားႏွစ္မ်ဳိးပါ။ ဒီလိုပါပဲ။ အိမ္ေထာင္စုတစ္ခုမွာလည္း လင္နဲ႔ မယားဆိုတာ ဒိုးတူေပါင္ဖက္၊ ေမာင္တစ္ထမ္း မယ္တစ္ရြက္၊ ႏွစ္လႊာေပါင္းထားတဲ့ စြယ္ေတာ္ရြက္ေလးေတြပါဗ်ာ။

မႏုႆေဗဒသမိုင္းမွာ မိခင္ဦးေဆာင္ေသာ ေခတ္၊ ဖခင္ေခါင္းေဆာင္ေသာ ေခတ္ရယ္လို႔ တစ္လွည့္စီေပၚခဲ့ၾကတာ ပညာရွင္တိုင္း အသိပါ။ ဒါေပမဲ့ ေခတ္အဆက္ဆက္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေယာက်္ားနဲ႔ မိန္းမ၊ လင္ နဲ႔ မယားတို႔ဟာ ပါ၀ါ(Power)ခ်င္း ညိႇရင္းညီသြားတာ ၾကာလွပါၿပီ။ ဘာသာေရး တစ္ဖက္စြန္းေရာက္တဲ့ ႏုိင္ငံတခ်ဳိ႕ကလြဲလို႔ေပါ့။

Motherism (မိခင္၀ါဒ)ဟာ မိခင္စိတ္ကို အေျခခံၿပီး ေပၚလာတာပါ။ မဟာမ၀ါဒ မဟုတ္ပါဘူး။ မိခင္၀ါဒကို ခံတပ္လုပ္ၿပီး အိမ္ေထာင္စုမွာ မိခင္စိုးမိုးေရးကို ေရွ႕တန္းတင္ရင္း၊ မဟာ မ ၀ါဒဘက္ကို ေရာက္သြားရင္ေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။

အေမမ်ားေန႔ (Mothers' Day)ဆိုတာေတြ ေခတ္စားလာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အဲဒီအစြန္းေရာက္ စိတ္ေလးေတြက ပိုပိုေပၚလာေနတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေယာက်္ားေတြခမ်ာ မ်က္ႏွာပဲငယ္ရမလိုလို၊ အိမ္မွာလည္း ဖခင္ လုပ္သူက ေနာက္တန္းပဲ ေရာက္သြားသလိုလို။

ၾကာရင္ မိသားစုအတြင္းမွာ အထူးသျဖင့္ သားသမီးေတြၾကားမွာ စိတ္၀မ္းကြဲၿပီး ““အေဖ ခ်စ္ဂိုဏ္း”” နဲ႔ ““အေမခ်စ္ဂိုဏ္း”” ဆိုၿပီး အက္ေၾကာင္းေပၚလာႏုိင္ပါတယ္။

ဒါဟာ အႏၲရာယ္ႀကီးပါတယ္။

အေနာက္တိုင္းမွာ Mothers' Day ရွိသလို၊ Fathers' Day လည္း သတ္မွတ္က်င္းပၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆံုးကေတာ့ ႏွစ္စဥ္ ၾသဂုတ္ ၇ ရက္ေန႔တိုင္းကို Parents' Day (မိဘမ်ားေန႔)ဆိုၿပီး က်င္းပေနၾကတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ဓေလ့ကို ပိုႀကိဳက္ပါတယ္။ အေဖေရာ၊ အေမေရာ ၿပိဳင္တူေပ်ာ္စရာႀကီးဗ်ာ။ ေလာကမွာ မိဘမရွိဘဲ လူျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ေယာက်္ားနဲ႔ မိန္းမဆိုလို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းပဲရွိပါတယ္။ အာဒမ္နဲ႔ဧ၀ေပါ့။

အခုေတာ့ မိသားစုမွာ ““ငါသာ အေရးႀကီးဆံုး၊ ငါသာ အႀကီးမားဆံုး ေက်းဇူးရွင္ႀကီး”” ဆိုတဲ့ စိတ္၊ မသိမသာေရာ၊ သိသိသာသာ ပါ၀င္ေနတဲ့ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီးတခ်ဳိ႕ကို ေတြ႕ေနရပါတယ္။

ေၾကာက္ပါတယ္ဗ်ာ။ စိတ္ညစ္တယ္ဗ်ာ။

(၃) စကားေျပာခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာကို မေရြးခ်ယ္တတ္ေသာ မိန္းမမ်ား
အလိုက္မသိတတ္တဲ့ အမ်ဳိးအစားေတြထဲမွာ အခ်ိန္နဲ႔ ေနရာကို မသိသား ဆိုးရြားစြာ မသိတတ္လြန္းတဲ့ ေယာက်္ား၊ မိန္းမေတြကို ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္စိတ္ကုန္ပါတယ္။

ကိုယ့္ဇနီးဆိုလွ်င္ေတာ့ တစ္သက္လံုး ခံေပေရာ့ေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ဒီထိုးၿပီးသား တက္တူးႀကီးက ျပန္ျပင္လို႔မွ မရေတာ့ဘဲကိုး။

ကိုယ့္မိသားစုအေၾကာင္း အတြင္းသိ အစင္းသိ လူရင္းေတြၾကားမွာ ႂကြားလံုးေတြထုတ္တတ္တဲ့ မိန္းမေၾကာင့္ လင္ေယာက်္ားခမ်ာ အေပါင္းအသင္းေတြရဲ႕အဟားခံႀကီးကိုျဖစ္လို႔။

တစ္ခါ တစ္စိမ္းတစ္ရံ စာေတြၾကားမွာ လင္ေယာက်္ားကို ႏွိပ္ကြပ္တတ္တဲ့ မိန္းမေတြေၾကာင့္ မိသားစုအထုပ္ကို ျဖည္ျပတတ္တဲ့ မိန္းမေတြေၾကာင့္ အရွက္ကြဲခဲ့ရတဲ့ ေယာက်္ားေတြလည္း တစ္ပံုႀကီး။

အဆိုးဆံုးကေတာ့ စီးပြားေရးသမား၊ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ကိန္းဂဏန္းေတြ၊ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ နပန္းလံုးေတြးေခၚေနခ်ိန္မွာ အေတြးသမား ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာက အႏုပညာတစ္ခု ဖန္တီးေနခ်ိန္မွာ အရည္မရ၊ အဖတ္မရတာေတြကို လာေျပာတတ္တဲ့ မိန္းမေတြေၾကာင့္ ေယာက်္ားမွာ အလုပ္ပ်က္ရ၊ စိတ္ပ်က္ရ။ မိသားစုထမင္း၀ုိင္းမွာ သားသမီးေတြေရွ႕မွာ လင္ေယာက်္ားကို စကားနဲ႔တိုက္စစ္ဆင္တတ္တဲ့ မိန္းမေၾကာင့္ ထမင္းပြဲလည္းပ်က္၊ အိမ္ေထာင္ဦးစီး ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ သိကၡာလည္း ပ်က္စီးရ၊ ေနရာေပ်ာက္ရ၊ ကေလးေတြ ရဲ႕ အ႐ိုအေသတန္မႈကို ခံၾကရနဲ႔။ စိတ္ပ်က္ရတယ္ဗ်ာ။

(၄) အလွျပင္လြန္းေသာ မိန္းမမ်ား
မိန္းမေတြ အလွျပင္တာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေထာက္ခံပါတယ္။ အားလည္းေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေယာက်္ားေတြအတြက္ သူတို႔ ႀကိဳးစားၾကရွာတာပဲေလ။

ဒါေပမဲ့ ေန႔တိုင္း ပြဲေနပြဲထိုင္သြားသလို ျပင္ေနၾကရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်က္စိထဲမွာ ႐ိုးအီ ၿငီးေငြ႕လာပါတယ္။

မနက္မိုးလင္းကတည္းက မိတ္ကပ္အျပည့္နဲ႔ ႐ုပ္ႀကီးကို ေန႔စဥ္ျမင္ေနရေတာ့ မ်က္ႏွာဖံုးႀကီးစြပ္ထားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ ေန႔ စဥ္ေပါင္းသင္းေနရသလိုပါပဲ။

သနပ္ခါးေရက်ဲ (သို႔မဟုတ္) Foundation Make-Up နဲ႔ 2 Way Cake ေလးေလာက္ပဲ သံုးေနရင္၊Eye Liner ခပ္မွိန္မွိန္ေလာက္ပဲ သံုးရင္ အျမင္႐ိုးမသြားပါဘူး။ အဲ တကယ့္ ပြဲလမ္း (Occassion) က်မွ မိတ္ကပ္အျပည့္၊ Liner အျပည့္၊ Eye Show ယဥ္ယဥ္ေလး တင္၊ False Eyelashes ပါ တပ္လိုက္ဦး၊ ကိုယ့္ မိန္းမကို အသစ္ကေလးတစ္ေယာက္လို ျမင္လာၿပီး ၾကည္ႏူးၾကရပါတယ္ခင္ဗ်။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေယာက်္ားေတြဟာ အၿမဲတမ္း ဆန္းေနရင္ေတာ့ စိတ္ပ်က္တတ္ၾကပါတယ္။

(၅) အလွမျပင္ေသာ မိန္းမမ်ား
ဒါဟာလည္း သဘာ၀ကို ဆန္႔က်င္ျခင္း တစ္မ်ဳိးပါပဲ။ အိမ္မွာေနတာပဲေလဆိုၿပီး ညစ္စုတ္စုတ္၀တ္စားထားရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မကပ္ခ်င္ပါဘူး။

သနပ္ခါးေရက်ဲေလး၊ ေဖာင္ေဒးရွင္းမိတ္ကပ္ ပါးပါးေလးနဲ႔ Powder ခပ္မႈန္မႈန္ေလးေလာက္မွ တင္မထားတဲ့ မ်က္ႏွာေျပာင္ႀကီးနဲ႔ မိန္းမေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႀကိဳက္ပါဘူး။

အဆိုးဆုံးကေတာ့ အလွမျပင္တဲ့အျပင္ တစ္ကိုယ္ေရသန္႔ရွင္းမႈမရွိတဲ့ မိန္းမေတြပါ။ ေရေမႊးမဆြတ္ရင္ေနပါ။ အနည္းဆံုး သနပ္ခါးနံ႔ေလး၊ ယုတ္စြအဆံုး ေရခ်ဳိးၿပီးစ ဆပ္ျပာေမႊးနံ႔ေလး သင္းေနရင္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေနေပ်ာ္ပါၿပီ။

ေမေလးတုိ႔ ဆင္ျခင္ႏုိင္ၾကဖို႔ပါကြယ္။